တရားခံ ဘယ္သူလဲေဟ့
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ပညာေရး ႏွင့္ ပညာတတ္ေျမာက္ျခင္းကို လံုးဝစိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ပါ။
အျမဲမျပတ္ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုၿပီး လုပ္ခိုင္းေနမွ လုပ္ၾကပါတယ္။
လက္ကသာ သခ်ာၤတြက္ေနတယ္၊ မ်က္လံုးေတြက စာအုပ္ကို ၾကည့္မေနၾကပါဘူး၊ ပုစၧာဆိုလိုခ်က္ကို ေတြးမေနၾကပါဘူး၊ သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ ႐ွိေနတာက စာမဟုတ္တဲ့ အျခားအက်ိဳးအေၾကာင္း မညီၫြတ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။
ေဘးနားက အေပါင္းအေဖာ္နဲ႔ စာမလုပ္ျဖစ္ေစဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ႐ွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၾကပါတယ္၊ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူလိုလူဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေပ်ာ္ၾကၿပီေလ။
စာက်က္ၿပီဆိုရင္လည္း ထူးမျခားနားပါပဲ။
က်က္ရတဲ့စာကိုမွ စာလို႔ထင္တဲ့ သူတို႔အတြက္ က်က္စာပိုင္းမွာလည္း အာရံုစူးစိုက္မႈအျပည့္ မ႐ွိၾကပါ။
သံုးမိနစ္ေလာက္ ၾကည့္ဖတ္ၿပီးရင္ စာမဟုတ္တဲ့ အျခားအေၾကာင္းအရာေတြကို စ,တင္စဥ္းစားေတြးေခၚၾကကုန္ပါၿပီ၊ ဒါမွမဟုတ္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလ့လာစူးစမ္းမႈေတြကို စ,တင္ျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။
သူတို႔ ရပါၿပီဆိုတဲ့စာကို ေမးၾကည့္လိုက္ရင္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ရတာ သိပ္မ႐ွိပါ။ အိုးနင္းခြက္နင္းေတြပါပဲ။
ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးရတဲ့ စာေတြက်ေတာ့လည္း စာအုပ္ထဲကအတိုင္းသာ ရေနတာပါ၊ သေဘာတရား၊ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာ လွည့္ပတ္ေမးလိုက္ရင္ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္ အေဖမွာ ဦးျမျဖစ္ပါသည္ ဆိုတာကို
သင္၏ အေဖမွာ မည္သူျဖစ္သနည္း ဆိုရင္ သူတို႔ ေျဖတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သင့္အေမ၏ ခင္ပြန္းမွာ မည္သူျဖစ္သနည္း လို္႔ေမးရင္ေတာ့ သူတို႔ ရြာလည္ေနၾကပါၿပီ။
သူတို႔မွာ အေဖတစ္ေယာက္တည္းမကလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
@mgmgkse
MSC-011