ပညာေရးေကာလိပ္ႏွစ္ႏွစ္ျပီးဆံုး၍လုပ္ငန္းခြင္သို႔က်ြန္ေတာ္ဝင္ေရာက္ခဲ႔ပါသည္ျမိဳ့ႏွင့္အလွမ္းေဝးလွတဲ႔ေက်းလက္ေလးတစ္ခုမွာသံုးႏွစ္ခန္႔တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျပီးယၡဳျမိဳ့ေလးတစ္ျမိဳ့သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္ရသျဖင့္အတိုင္းထက္အလြန္ဝမ္းသာမိတာေတာ့အမွန္ပင္အဘယ့္ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ျမိဳ့နဲ႔ေဝးကြာတဲ႔ေက်းလက္ကေလးမွာတာဝန္က်ျပီဆိုေတာ့မိဘရပ္ထံအလြယ္တကူမျပန္နိဳင္တာကတစ္ေၾကာင္းဖ်ားလာနာလာရင္ေဆးဝါးအျပည့္စံုမရွိအစားအစာဆိုျပန္ေတာ့လဲတစ္ပါတ္တစ္ခါေစ်းဆိုပါလားေစ်းရွိတဲ႔ေနရာေလးကလဲကိုယ္ေနတဲ႔ရႊာေလးနဲ႔အေဝးၾကီးတစ္ခါဝယ္ရင္ငါးရက္စာေျခာက္ရက္စာဝယ္ထားရသည္ရိကၡာျပတ္သြားသည့္တစ္ခါတစ္ေလမနက္ပိုင္းဘာမွမစားဘဲေက်ာင္းသြားရသည္ကလည္းရွိေသးထိုေနရာေလးမွာပိုက္ဆံရွိသူေဌးေတြကိုေနေစခ်င္ပါဘိဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့တစ္ေနသာကုန္သြားတယ္ပိုက္ဆံလံုးဝမသံုးလိုက္ရမနက္ေဝလီေဝလင္းဆိုထမင္းထခ်က္ဟင္းခ်က္နံနက္ေျခာက္နာရီဆိုမနက္စာစားျပီးေတာင္ယာထဲဝင္ေန႔လယ္ဆယ့္ႏွစ္နာရီထမင္းျပန္စားတစ္နာရီဆိုေတာင္ယာျပန္လုပ္ညေနငါးနာရီဆိုထမင္းစားျပီးရင္လူပ်ိဳလည္အပ်ိဳလည္ေပါ့ဗ်ာဒါနဲ႔အဲ႔ရြာရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္ညဘက္လူပ်ိဳလွည့္ရင္ညခုႏွစ္နာရီရွစ္နာအခ်ိန္ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔အပ်ိဳအိမ္ကိုသူငယ္ခ်င္းပါပါမပါပါသြားလည္ရင္အဲ႔ဒီအိမ္ကမိဘေတြကလက္ဖက္ေရခါးနဲ႔ပဲေလွာ္အစရွိတဲ႔စားစရာေတြနဲ႔ဧည့္ခံေပးရပါတယ္စကားေျပာဖို႕တိတ္ဆိတ္ေနရင္လဲသူတို႔မိဘေတြကအလာဘ-သလာဘေလးေျပာေပးျပီးစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔လာျပီဆိုသူတို႔လူၾကီးေတြကအိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၾကျပီးဧည့္ခန္းထဲမွာအိမ္ရွင္သမီးနဲ႔ဧည့္သည္ကိုျပစ္ထားျပီးနားစြင့္ေနၾကတယ္မိုးလင္းေပါက္စကားေျပာလဲရပါတယ္အဲ႔ဒါသူတို႔ယဥ္ေက်းမႈေလးပါ(အေကာင္းျမင္ဝါဒျဖင့္ဖတ္ေစလိုပါသည္)။
အ-မ-ကခြဲဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုက်ေနာ္ေရာက္ခဲ႔သည္မွာႏွစ္လခန္႔ရွိျပီးဆရာအသစ္ျဖစ္သည္မို႔အတန္းထဲမွာကေလးမ်ားႏွင့္တစ္ဦးခ်င္းနားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားထားသည့္အေလ်ာက္နားလည္ေနၾကျပီထင္ပါသည္ေႏြမိုးေဆာင္းအလီလီေျပာင္းခဲ႔ျပီဒီနွစ္၏ေဆာင္းဥတုသည္အရိုးမ်ားကြဲမတတ္အလြန္ေအးလွသည္အေႏြးထည္အထပ္ထပ္ႏွင့္ေခါင္းစြတ္လက္အိတ္ေျခအိတ္တို႔ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္အခ်မ္းကမေျပေရေႏြးေသာက္ေသာ္လည္တဂတ္ဂတ္တုန္ေနတုန္းေန႔ဘည္ဆယ္တစ္နာရီခြဲမွေနကပြင့္လာသည္ညေနေလးနာရီဆိုအေအးဓါတ္ကဝင္လာသည္ေတာင္ေပၚေဒသ၏ရာသီဥတုဒဏ္ကညေရာက္မွာကိုေတာင္က်ေနာ္ေၾကာက္ေနမိသည္။
အမွတ္ရစရာေလးတစ္ခုကိုအခုစာဖတ္ေနသည့္သူငယ္ခ်င္းကိုေျပာျပခ်င္ပါသည္အေၾကာင္းကေတာ့က်ေတာ္ေတာင္ေပၚရြာေလးမွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ကေပါ့က်ေနာ္တို႔ဆရာ/ဆရာမေတြကိုးေရာက္အဖြဲ႔က်ေနာ္တို႔ေနထိုင္ရာေတာင္ေပၚရြာေလးကေနတစ္ျခားရြာေလးမွာဘုရားထီးေတာ္တင္လွဴ ပြဲကိုသြားၾကရာေမာ္ေတာ္နဲ႔တစ္မ်ိဳးေျခခ်င္တစ္လွည့္နဲ႔လမ္းကလည္းအေတာ္ၾကမ္းလွသည္ဘုရားထီးေတာ္တင္ပြဲေရာက္ေတာ့လူအေတာ္စည္ကားလွျပီးရွမ္းေတြကလည္းအိုးစည္တီးကာကခုန္ေပ်ာ္ပါးေနၾကကာသူတို႔ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာျဖင့္ကုသိုလ္ယူေနၾကသည္မွာအလြန္ေပ်ာ္ရႊင္စရာရွမ္းဘုရားထီေတာ္တင္ပြဲပင္ထိုဘုရားကိုေတာင္ေတာ္တစ္ခုဆီမွာတည္ထားကာလူအေရာက္အေပါက္နည္းေသာေနရာပင္ျဖစ္သည္ထိုေတာင္ေျခကေနမိုင္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ရႊာေလးတစ္ရြာရွိသည္ဘုရားဒကာဘုရားအမကေတာ့အာ့ဒီရြာေလးကပါသူတို႔ကဘာသာတရားကိုင္းရႈိင္းၾကျပီးရိုးသားေသာရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္အေလ်ာက္တစ္ေန႔မွာအိမ္မက္တစ္ခုုျမင္မက္ေလ၏
ထိုအိမ္မက္ထဲမွာဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ႔အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ကသမီးေရဘုရားမတည္ခ်င္ဘူးလားလို႔လာေမးေတာ့သမီးတို႔ကဆင္းရဲေတာ့ဘယ္လိုတည္နိဳင္မွာလဲအဘရယ္လို႔ျပန္ေမးလိုက္တယ္ဆိုေတာ့့အာ့ဒါေတြအတြက္စိတ္မပူနဲ႔တည္မလားမတည္ဘူးလားလို႔ေမးေတာ့တည္ပါ့မယ္အဘလို႔ျပန္ေျပာျပီးအိမ္မက္ကေနနိဳးလာတယ္တဲ႔ေနာက္သံုးေလးရက္ေနေတာ့ပိုက္ဆံငါးေသာင္းကိုလူတစ္ေယာက္ကလာျပီးေဒၚနန္းအဲဆာတို႔အိမ္ကလားဆိုျပီးေမးကာဘုရားတည္ဖို႔ေပးခိုင္းလိုက္လို႔လာေပးတာပါဆိုျပီးပိုက္ဆံေပးကာျပန္သြားေလသည္ထိုအခါဘယ္သူေပးမွန္းလဲမသိလာေပးတဲ႔သူကိုလဲမသိေတာ့လိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ထိုလူမွာေပ်ာက္ဆံုးသြားေလသည္။
ေနာက္တစ္ပါတ္ၾကာေတာ့လူတစ္ေယာက္ထိုအိမ္သို႔လာျပီးဘုရားတည္ဖို႔အုတ္ခဲနဲ႔သဲေတြေရာက္ေနျပီေတာင္ေျခမွာထားထားခဲ႔တယ္သြားၾကည့္လိုက္ပါအံုးဆိုျပီးလာေျပာျပန္သည္ေနာက္တစ္ရက္ေနေတာ့သြားၾကည့္ၾကသည္မယံုနိဳင္စရာပင္ဟုတ္ေနျပန္သည္ဒါနဲ႔ရြာကလူေတြေခၚျပီးေတာင္ေပၚကိုအုတ္ႏွစ္ခ်ပ္သယ္သူကသယ္နဲ႔တစ္နိဳင္တစ္ပိုင္သယ္ကာေတာင္ေပၚေလးသို႔အုတ္ႏွင့္သဲမ်ားေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္ထို႔ေနာက္ငါးရက္ၾကာေလာက္ၾကာေတာ့ပန္းရံဆရာမ်ားေရာက္လာကာဘုရားတည္မည့္ေနရာကိုေမးေလ၏ပန္းရံဆရာကလည္းက်ေနာ္တို႔ကိုဘုရားတည္ဖို႔အဘတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီးပန္းရံအခေၾကးေငြေပးျပီးတည္မယ့္ေနရာကိုေဒၚနန္းအဲဆာေျပာလိမ့္မယ္အနက္ျဖန္သူ႕ဆီသြားျပီးအလုပ္စေတာ့ဆိုကာလိပ္စားေပးျပီးျပန္သြားတာလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လူကိုမေတြ႔ရေတာ့ေၾကာင္းေျပာျပေလသည္ထိုအခါေဒၚနန္းအဲဆာလည္းဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႔သြားကာအေၾကာင္းစံုကိုဆရာေတာ္ထံေလ်ာက္ထားေလသည္ဆရာေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္ေပၚသို႔ၾကြေရာက္ကာဘုရားတည္ရမည့္ေနရာကိုညြန္ျပျပီးရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးကာဘုရားတည္ရန္ပႏၷက္တင္ျခင္အစရွိေသာအရာမ်ားျပဳလုပ္ကာတပို႔တြဲလျပည့္ေန႔တြင္စိန္ဖူးေတာ္တင္ထီးေတာ္တင္ပြဲျပဳလုပ္၍ေရစက္သြန္းခ်အမ်ွေပးေဝပြဲေလးသို႔က်ေနာ္သို႔ပညာေရးအဖြဲ႔ကိုဖိတ္သျဖင့္သြားေရာက္ၾကည္ညိုကုသိုလ္ယူခဲ႔ရပါသည္။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ေျခခ်င္ျပန္ၾကကာခရီးတစ္ေထာက္ေရာက္ေတာ့ေသာ္ကပင္ၾကီးကိုေတြ႔ကာအရိပ္လည္းရတာနဲ႔နားေနရင္းဆရာမေတြကပန္းေတြခူးျပီးေပ်ာ္ပါးစေနာက္ေနေတာ့က်ေတာ္တို႔အဖြဲထဲကဆရာမၾကီးကေသာ္ကပန္းေတြမခူးဖို႔တားျပစ္ေလသည္အာ့ပန္းေတြမေကာက္နဲ႔ေသာကမ်ားတတ္တယ္တဲ႔အျခားၾဆာမေတြကလည္းပန္းေတြကိုစိတ္းယားျပီဆရာမၾကီးေျပာတာကိုအာရံုမထားထိုအပင္ၾကီးနားတြင္လည္းနတ္နန္းတစ္ခုရွိေလသည္ထိုနတ္နန္းမွာက်ားရုပ္ႏွင့္နတ္ရုတ္ထုရွိရာဆရာေလးတစ္ေယာက္ကက်ားရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေမြးဆြဲခ်င္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီးသြားဆြဲေလသည္ၾဆာမေတြကလည္းနတ္မင္းၾကီးဦးေခါင္းကိုပန္းေတြထိုးျပီးဒါမွလွတာကြဆိုကာေပ်ာ္ေနေလသည္က်ေတာ္တို႔အေမာေျပေတာ့ခရီးဆက္ၾကစို႔ဆိုကာခရီးဆက္ၾကေလသည္ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ဒီေတာင္ကေနမထြက္နိဳင္လူကလည္းေညာင္းေနျပီခရီးကမသြင္ေရကဆာနဲ႔ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္လာျပီေန႔လည္သံုးနာရီပင္ထိုးေတာ့မည္ဒါနက္ျပန္ဆက္သြားဒီေရာကာဒီေနရာဘဲေတာေမာက္တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးလားဟုပင္ဆိုရေတာ့မလိုလိုဒီလိုနဲ႔အခ်ိဳ႔ၾဆာမေတြလဲေအာ့လို႔အန္လို႔သတိလစ္တဲ႔ၾဆာမကႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္ၾဆာမၾကီးကေတာေစာင့္နတ္ေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြကိုေတာင္းပန္ကာေမတၲာပို႔အမ်ွေပးေဝကာသတိလစ္ေနတဲ႔ၾဆာမႏွစ္ေယာက္ကိုလိပ္ျပာေခၚေပးကာထမိန္ထက္ဆင့္ႏွင္ေျခေထာက္ေတြလက္ေတြမွာခ်ည္ထားေပးေလသည္ၾဆာမၾကီးရဲ႔နားထဲမွာလည္းဝါးရြက္စိမ္းပန္ေပးလိုက္ၾကက္သြန္တဲ႔အရပ္ကိုသြားလမ္းေတြ႔လိမ့္ပယ္လို႔ေျပာသံခပ္သဲသဲၾကားလိုက္ရတယ္တဲ႔ၾဆာမၾကီးကက်ေနာ္တို႔ကိုဝါးရြက္ရွာခိုင္းျပီးသတိလစ္ေနတဲ႔ၾဆာမေတြကိုပန္ခိုင္းလိုက္တာသတိျပန္လည္လာေလသည္ၾကက္သြန္ရာေနရာျပီးၾကားရသည့္ဘက္သို႔သြားလိုက္ေတာ့ေစာေစာကက်ေနာ္တို႔ေသာ္ကပန္းပင္ရွိရာေနရာကိုေရာက္ခဲ႔ေလသည္ဒီေတာ့မွေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ေတာေမွာက္မွန္းသိရျပီးခရီးလမ္းမွန္ကိုျပန္ေတြ႔ကာက်ေနာ္တို႔ေနထိုင္ရာေတာင္ေပၚရြာေလးကိုေရာက္ေတာ့ဒီအျဖစ္ပ်က္ေလးကိုေဖာက္သည္ခ်ေျပာျပေလရာအာ့ဒီကလူၾကီးေတြကမေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္ဆရာတို႔ရယ္တဲ႔အာ့မွာကစကားမွားေျပာလို႔ေတာင္မရဘူးနတ္ၾကီးတယ္ဆိုပါလားဗ်ားးးးးးးးးး
ေရးလ်င္ရပါေသးသည္ဤမ်ွသာရပ္ထားပါအံုးမည္
ေရႊကူေဝယံ(khayae)
ရႊင္လန္းခမ္းေျမ႕ပါေစ