ေတာင္ထိပ္ေရာက္ခ်င္ရင္ေတာင္ေပၚကိုေမာ့မၾကည့္နဲ႔။
တေလာက က်ေနာ့္ရဲ႕၆ႏွစ္အရြယ္ေျမးမေလးဟာ အိမ္စာလုပ္ဖို႔ပ်င္းေနတယ္။ တ႐ုတ္စာသင္တဲ့ဆရာမေပးထားတဲ့အိမ္စာပါ။ အိမ္စာဘာလို႔မလုပ္ခ်င္တာလဲလို႔ေမးေတာ့ တ႐ုတ္စာလံုးေတြကို ဗလာစာအုပ္မွာ (၈)မ်က္ႏွာစာ တ႐ုပ္စာလံုးေတြေရးခိုင္းတာကို ၾကည့္ၿပီး စာလံုးအမ်ားႀကီးေရးရမွာမို႔ မလုပ္ခ်င္ေနတာပါ။ က်ေနာ္က သူ႔အနားမွာထိုင္ၿပီး အဲဒီစာမ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္မေနနဲ႔။ စၿပီးေရးခ်လိုက္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ကေလးက စာလံုးေတြစေရးပါတယ္။ ခနေနေတာ့ "ဟာ စာလံုးေရးတာ(၃)ေၾကာင္းေတာင္ၿပီးသြားၿပီဟ"လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ကေလးမ်က္ႏွာဟာ ဝင္းလက္သြားၿပီး အားတက္သြားတယ္။ ခနေနျပန္ေတာ့ "ဟာ တမ်က္ႏွာႀကီးေတာင္ၿပီးသြားၿပီပဲ။ ေတာ္လိုက္တာ။ နားအံုးမလား"ဆိုေတာ့ မနားဘူး။ ဆက္ေရးမယ္တဲ့။ ေရးၿပီးသြားတဲ့စာတမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္းေပ်ာ္သြားလို႔ ေနာက္ဆက္ေရးတယ္။ ၂မ်က္ႏွာၿပီးသြားၿပီ။ နားပါအံုးဆိုတာေတာင္ မနားပဲ ဆက္ေရးလိုက္တယ္။ တနာရီအၾကာမွာ စာမ်က္ႏွာ(၈)မ်က္ႏွာလံုးမွာ တ႐ုတ္စာလံုးေတြေရးၿပီးသြားတယ္။ ကေလးဟာ အေတာ္ေပ်ာ္သြားၿပီ။
က်ေနာ္ တေလာက အဂၤလိပ္စာအုပ္တအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးႀကိဳက္တာနဲ႔ ဘာသာျပန္ေရးဖို႔စိတ္ကူးတယ္။ စာအုပ္ကအေတာ္ထူတယ္။ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၃၀၀) ေက်ာ္တယ္။ စာေရးဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တိုင္း အဲဒီစာအုပ္ကို လွန္ေလွာၾကည့္ၿပီး ဒီစာအုပ္ကိုၿပီးေအာင္ေရးဖို႔ အခ်ိန္အမ်ာႀကီးေပးရမယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲစတာေတြတြက္ခ်က္ၾကည့္တယ္။ အခ်ိန္အရမ္းၾကာမယ္ဆိုတာသိလို႔ စိတ္ေမာေနတယ္။. ဒါနဲ႔ အခ်ိန္တပါတ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ မေရးျဖစ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအေရးမစိုက္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စာစေရးတယ္။ ပထမေန႔မွာ(၂)မ်က္ႏွာၿပီးသြားတယ္။ (၂)မ်က္ႏွာႀကီးေတာင္ၿပီးသြားၿပီပဲဆိုၿပီး အားတက္သြားတယ္။ ေနာက္တရက္ဆက္ေရးတယ္။ ေနာက္ထပ္(၅)မ်က္ႏွာၿပီးသြားၿပီ။ ဘယ္ေတာ့ၿပီးမွာလဲဆိုတာ မေတြးေတာ့ဘူး။ အခုေရးရင္းနဲ႔ စာအုပ္တဝက္ကို ဘာသာျပန္ၿပီးသြားၿပီ။ အားတက္သြားၿပီ။ ဆက္ေရးမည္။ မၾကာခင္တအုပ္လံုးေရးၿပီးေတာ့မယ္။
အေပၚကေရးတဲ့အေၾကာင္းအရာေလး(၂)ခုဟာ ဘာသင္ခန္းစာေပးသလဲဆိုရင္....
အလုပ္တခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီအလုပ္ဟာအႀကီးႀကီးပဲ။ ၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေတြးပူမေနပါနဲ႔။ အဲဒီလိုေတြးေနရင္ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ စၿပီးလုပ္လိုက္ပါ။ လုပ္ရင္းနဲ႔ လုပ္ၿပီးခဲ့သမွ်ကိုျပန္ၾကည့္ရင္း အားတက္လာလိမ့္မယ္။ အားတက္လို႔ ဆက္လုပ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ၿပီးမယ္မထင္ထားတဲ့အလုပ္ႀကီးၿပီးသြားလိမ့္မယ္။
ထိိုနည္းတူ စာအုပ္ေကာင္းတအုပ္ဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ႀကီးကလဲထူလိုက္တာ။ စာမ်က္ႏွာေတြကလဲ အမ်ားႀကီးပဲဆိုၿပီး စာဖတ္ဖို႔တြန္႔ဆုတ္မေနပါနဲ႔။ စာမ်က္ႏွာဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားပဲ တေန႔ရသေလာက္ေလး နဲနဲခ်င္းဖတ္သြားပါ။ စိတ္ဝင္စားစြာဖတ္ရင္းနဲ႔ မၾကာခင္စာအုပ္တအုပ္လံုးကိုဖတ္လို႔ၿပီးသြားမွာပါ။
ေတာင္ထိပ္ကို တက္ခ်င္ရင္ ေတာင္ေပၚကို ေမာ့မၾကည့္ပါနဲ႔။ ေျခတလွမ္းစလွမ္းလိုက္ပါ။ ပထမဆံုးေျခလွမ္းဟာ လွမ္းဖို႔အခက္ဆံုးပါ။ ပထမေျခလွမ္းလွမ္းၿပီးသြားရင္ ေနာက္ေျခလွမ္းေတြ သူ႔အလိုလိုလိုက္ပါလာပါလိမ့္မယ္။ အေပၚနဲနဲ ေရာက္ရင္ ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ပါ။ ငါ အေပၚကို အေတာ္ေရာက္လာၿပီပဲဆိုတဲ့ပီတိနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြဆက္လွမ္းလိုက္ပါ။ မလြဲမေသြ ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕နည္းလမ္းေလးတခုပါ။
credit- **
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ