Crd-org-source
ခ်မ္းသာသည္ ျဖစ္ေစ
ဆင္းရဲသည္ ျဖစ္ေစ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈသည္
ထိုအေပၚတြင္ မူတည္မေနပါ။
ခ်မ္းသာတဲ့မ်ိဳးရိုးက ဆင္းသက္လာလို႔
အဲလူမေသခင္အထိ ခ်မ္းသာသြားႏိုင္တယ္လို ့ ေျပာလို႔မရသလို
ဆင္းရဲတဲ့မိဘက ေနေမြးဖြားလာရလို႔
အဲကေလး
တစ္သက္လံုးဆင္းရဲ သြားမည္လို႔လည္း မဆိုလိုႏိုင္ပါ။
ေငြေၾကးဥစၥာ ခ်မ္းသာေနလို႔ အဲလူကိုယ္က်င့္တရား လည္းခ်မ္းသာတယ္ဟု မသတ္မွတ္ႏိုင္သလို
ဆင္းရဲသားတိုင္းက ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းဘူးလို႔ လည္း သတ္မွတ္မရပါ။
ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီး အတတ္ပညာ ေတြ ဘယ္ေလာက္ တတ္ကၽြမ္းေနပါေစ
အသိပညာ သာ ဒြန္တြဲပါမလာခဲ့ရင္
မေကာင္းဆိုးဝါးကို လက္နက္တပ္ေပးလိုက္သလို
လူ႔ေလာက အတြက္ မိစၧာေမြးဖြားလာျခင္းလို႔ ပင္သတ္မွတ္ရေတာ့မည္။
Crd-org-source
ေလာကႀကီးမွာ လူေကာင္းလည္းရွိသလို
လူဆိုးလည္းရွိ၏။
ပညာတတ္ေတြလည္း ရွိသလို ပညာမဲ့ေတြလည္းရွိ၏။
ခ်မ္းသာပီး ကိုယ္က်င့္တရား မေကာင္းတဲ့လူေတြရွိသလို
ဆင္းရဲၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားခ်မ္းသာ တဲ့လူေတြလည္းရွိ၏။
ေအာက္ေျခဘဝကေန ထိပ္အျမင့္ဘဝသို႔ ႀကိဳးစားတတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့လူေတြလည္း ရွိသလို ထိပ္ကေန ေအာက္ျပဳတ္က်ခဲ့ရသူမ်ားလည္း ျမင္ေနၾကားေနရ၏။
မိဘကဆင္းရဲေနတာ အျပစ္တစ္ခုမဟုတ္ပါ။
မိဘ ဆင္းရဲတာကို ဆင္ေျခလုပ္ပီး
မိမိဘဝကိုပါ ဆင္းရဲႏြံထဲက ရုန္းမထြက္ဘဲ
အနစ္ခံေနျခင္းက သာ အျပစ္စစ္ပါ။
ေအာင္ျမင္ ျခင္း က်ရွံးျခင္း အားလံုးရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကေတာ့ "မိမိကိုယ္ကို မိမိအားကိုး၍ ႀကိဳးစားျခင္း" ျဖစ္၏လို႔ ျမင္မိပါသည္။
Crd-org-source
လူ႔ဘဝထဲစဝင္လာ ကတည္းကမိဘရဲ အရိပ္ေအာက္မွာ အရြယ္ေရာက္လာၾကတယ္။
မိဘေလၽွာ္ေပးတဲ့အဝတ္ကိုဝတ္တယ္။
ခ်က္ေကၽြးတာစားတယ္။
လိုခ်င္တာရွိရင္ လက္ျဖန္႔ေတာင္းမယ္။
သြားခ်င္တာရွိရင္ အဝတ္အစားလည္း ေကာက္ထြက္မယ္။
ဘာလုပ္လုပ္ မိဘလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြကို ထိုင္စားေနက်တဲ့ လူငယ္ေတြ ခုေခတ္မွာ မ်ားျပားလာတယ္။
ယူသင့္တဲ့ အရြယ္မွာ ယူတာ အျပစ္တစ္ခု မဟုတ္ေပမယ့္
မယူသင့္တဲ့အရြယ္မွာ ယူေနက်တာ ျမင္ရတာ စိတ္ပ်က္မိ၏။
ဒီလိုေျပာလို႔ က်ေနာ္ေရာ မယူေတာ့ဘူးလား?
ယူေနစဲပါ။
နယ္ကေန ၿမိဳ႕ျပကို တကၠသိုလ္လာတက္ရတဲ့ အခ်ိန္က လြဲရင္
နယ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ မိဘအရိပ္လို႔ေခၚတဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲကို ေျခစံုပစ္ဝင္ပီး ယူေနစဲပါ။
တစ္ခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားကိုးလာတယ္။
အဝတ္အစားကို တစ္ေန႔ဝတ္ တစ္ေန႔ အဝတ္ျခင္းေတာင္းထဲမထည့္ေတာ့ဘူး။
လုပ္ဖူးမွသိဆိုသလို ေလၽွာ္ဖူးမွ ပင္ပန္းျခင္းကို သိလာတဲ့က်ေနာ္
မိဘေလွာင္အိမ္ထဲေရာက္ေသာ္လည္း
အသိကပ္ၿပီး အဝတ္အစားက အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကာရွည္ဝတ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို လည္းအဲအသိေလးေတြ ရေစခ်င္တယ္။
အရာရာ ကို မိဘဘဲ အားကိုးေနရင္ မိဘမရွိေတာ့ တဲ့ တစ္ေန႔ ေလွာ္တက္ေပ်ာက္သလို ျဖစ္သြားရလိမ့္မယ္။
မည္သူ မဆို ကိုယ္ပိုင္ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္း စီရွိသင့္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အားကို ကိုယ္ကိုးပါ။
ေငြေၾကးကို အားမကိုးပါနဲ႔။
ပညာကို အားကိုးပါ။
ေငြေနာက္မလိုက္ပါနဲ႔။
အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ရာကို လိုက္ပါ။
သူမ်ားေျပာတိုင္း မယံုပါနဲ႔။
ပညာသင္တာ ဥာဏ္ကိုအားကိုးတတ္ဖို႔အတြက္ပါ။
အမိေျမ တိုးတက္လာဖို႔
ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာတတ္ေတြေပါမ်ားလာၿပီး
စစ္ပြဲေတြအစား ေဆြးေႏြးညႇိႏွိုင္းပြဲေတြနဲ႔ စည္းလံုးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္လာပါေစ လို႔ဆနၵျပဳရင္း
အားလံုးဘဲမဂၤလာရွိေသာေန႔ရက္ေလး
ျဖစ္ပါေစ.......
@hzerok
MSC-121