ကြၽန္ေတာ့္အေမက ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကလည္း ရႊင္လန္းမႈမရိွဘူး။
တခါတေလ အေမက ေဆးေတြမေသာက္ခ်င္ဘူး
ေျပာရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ အေမေဆး
မေသာက္လွ်င္ အေမ့ေရာဂါ ပို၍ဆိုးရြားမလာ
ေစရန္ ေသာက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေမ့အား
ေခ်ာ့ေျပာကာေဆးတိုက္ရသည္။ တခါတေလ
အေမ့က ေဆးေသာက္ေၾကာက္၍
”ငါဘာမွ မစားခ်င္ဘူး ဘာေဆးမွလည္း
မေသာက္ခ်င္ဘူး အေသခံခ်င္ေတာ့တာပါပဲ”
ေျပာကာ ကေလးလို အိပ္ရာထဲက မထပဲ
ေနတတ္သည္။ အေမ့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။
ကိုယ္ေတြ မ်က္စိေဆးေသာက္တာ တစ္လ
ေလာက္အၾကာေသာက္ရေတာ့ ေဆးအန႔ံကို
မခံခ်င္ျဖစ္မိသည္။ ေဆးေသာက္ရမွာ
ေၾကာက္လာသည္။ အေမလည္း ဒီလိုျဖစ္႐ွာမွာ။
အေမသည္ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ အာ႐ုံေၾကာေဆးမ်ား
ေသာက္လာတာ တစ္လနီးပါးရိွၿပီျဖစ္သည္။
အေမ့ ဘယ္ေျခေထာက္ႏွင့္ ဘယ္လက္မ်ားမွ
အေယာင္မ်ားေလ်ာ့က်လာသည္။ သို႔ေသာ္
အေမသည္ အစာ သိပ္မစားေတာ့ေပ။
အစာမစားပဲ ေဆးေသာက္လွ်င္ ေရာဂါပိုဆိုး
မည္စိုး၍ အစာေခ်ာ့ေကြၽး ေဆးမ်ားကိုလည္း
ေခ်ာ့တိုက္ရသည္။ ဆီးခ်ိဳေၾကာင့္ အေမသည္
ဘယ္ေျခလက္မ်ား ေလျဖတ္သည့္အျပင္
ႏွလုံးမွာလည္း အနည္းငယ္ထိခိုက္ထားသည္။
အေမ့ေရာဂါအတြက္ အဂၤလိပ္ေဆးတိုက္ၿပီး
ျမန္မာတိုင္းရင္းေဆးမ်ား လိမ္းေပးရသည္။
မနက္တစ္ႀကိမ္ ညတစ္ႀကိမ္တိုင္းရင္းေဆးရည္မ်ားကို အေမ့ခႏၶာကိုယ္အႏွ့ံ ဆုပ္နယ္ကာ
လိမ္းေပးရသည္။ အေမ့အား ျမန္မာအႏွိပ္
ဆရာအားေခၚ၍ႏိွပ္ေစခ်င္ပါေသာ္လည္း
အသက္ႀကီး၍ အ႐ိုး၊ အေၾကာမ်ားတစ္ခုခု
ျဖစ္သြားမလားစိုးရိမ္းရျပန္သည္။
စိတ္မ်ားလန္းဆန္းေစရန္ က်ံဳးေဘးလမ္း
ေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့သည္။ ရဟန္းသံဃာတို႔ ၏
ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သံမ်ားကို ဆုေတာင္းျပည့္
ဘုရားထံပါးမွ ေလအလြင့္ၾကားနာရသည္။
စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားမွာ
အသံမစဲပဌာန္းပြဲပူေဇာ္ေနပါေရာ့လား။
လမ္းေလွ်ာက္အျပန္ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား
ဝင္ကာ ဘုရားဖူးရင္း ပဌာန္းပြဲအလႉေငြထည့္
ဝင္ခဲ့သည္။
ဘုရားအရိပ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ စိတ္အနည္း
ငယ္ခ်မ္းသာ ေအးခ်မ္းရသည္။ ပဌာန္းရြတ္
ပူေဇာ္ေနသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ရိွခိုးရင္း
ၾကည္ႏူးမိသည္။ ပဌာန္းပရိတ္ေရအိုးမ်ားကို
ခပ္ေသာက္ရန္ ၾကည့္မိသည္။ ေရအိုးမ်ားက
ေျမအိုးမ်ားမဟုတ္ဘဲ စတီးေရအိုးမ်ားျဖစ္
ေနသည္။ ေအာ္ ေခတ္ကာလတိုးတက္လာ
သည္ႏွင့္အမ်ွ ပရိတ္ေရအိုးတို႔သည္လည္း
စတီးေရအိုးမ်ား ျဖစ္ေနပါေရာလားဟု ေတြးကာ
ေရတစ္ခြက္ ခပ္ေသာက္လိုက္သည္။
ေသာက္လိုက္သည့္ ေရတစ္ငုံက ေအးျမမႈမရိွေပ။
ဟိုးယခင္ ပဌာန္းပြဲမ်ားက်င္းပစဥ္က ေျမေရအိုး
နီနီေလးမ်ားကို ျမင္ေယာင္ရင္း တခါတေလေတာ့လည္း အေျပာင္းအလဲေတြက ေကာင္းတာရိွသလို၊
တိုးတက္လာတာမ်ားရိွၾကသလို ဆုတ္ယုတ္သြား
တတ္မ်ားလည္းရိွပါလားဟု ေတြးေနမိျပန္ပါသည္။