အစည္းအေ၀းတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြတက္သင့္လဲ၊အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ၊
ဘာအေၾကာင္းအရာကို အဓိကေဆြးေႏြးမလဲ ဆိုတာေတြကို တိတိက်က် သတ္မွတ္ထားဖို႔လိုပါတယ္။
ဒီလိုသတ္မွတ္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာျပီး အက်ိဳးရွိတ့ဲ အစည္းအေ၀းမွာပါ။ဒါေပမယ့္ အစည္းအေ၀းမွာ
အက်ိဳးရွိရွိ ေဆြးေႏြးနိုင္တာ အခ်က္တစ္ခ်က္ပဲျဖစ္ပီး ေဆြးေႏြးစရာေတြ က်န္ေနေသးတာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္။
လူအျပဳအမူဆိုင္ရာ သိပၸံပညာမွာ အစည္းအေ၀းတစ္ခုကို-
(၁)ဖြဲ႔စည္းျခင္း
အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူေတြ အုပ္စုဖြဲ႕ကာ သူတို႕လိုခ်င္တာ သတ္မွတ္ၾကတယ္။
(၂)ျငင္းခံုျခင္း
သူတို႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ပီး ျငင္းခံုေဆြးေႏြးၾကတယ္။
(၃)စံႏႈန္းသတ္မွတ္ၾကျခင္း
ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုတာ သေဘာတူဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။
(၄)လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ျခင္း
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ လက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္ျခင္း။ --- ဆုိျပီးအၾကံျပဳထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ့္တမ္း ဒီေလးခ်က္ ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ေတြ
အမ်ားၾကီးလိုပါတယ္။အစည္းအေ၀းဆိုတာ တစ္ခါတစ္ရံ အေရးၾကီးအေၾကာင္းအရာေဆြးေႏြးရာက
လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းပီး အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြကို ေဆြးေႏးလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္။တစ္ခါတစ္ရံ
အခ်ိန္အနည္းငယ္ပဲ ေပးရယ္ထင္တဲ့ အစည္းအေ၀းက ရက္နဲ႔ခ်ီၾကာသြားတာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ရလဒ္ေကာင္းရရင္ေတာင္ အျပည့္အ၀ အေအာင္အျမင္ဆံုးအစည္းေ၀းလို႔ေျပာလို႔မရပါဘူး။
တကယ္တမ္း အေအာင္ျမင္ဆံုး အစည္းအေ၀းကေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ အစည္းအေ၀းပါ။
ညစာစားရင္း၊လကၻရည္ေသာက္ရင္း၊အားကစားလုပ္ရင္းမေမွ်ာ္လင့္ေသာေနရာ၊မေမွ်ာ္လင့္ေသာအခ်ိန္မွာ
သံုးေလးေယာက္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးတ့ဲပြဲမ်ိဳးပါ။ဒါေၾကာင့္ ကမၻာမွာ အေအာင္ျမင္ဆံုး လူသားေတြ
အစည္းအေ၀းနဲ႔ပတ္သက္ပီးလက္ခံထားတာကေတာ့ " ဘယ္ေတာ့မွ မဖိတ္ေခၚဘဲ ေဆြးေႏြးတ့ဲ ပြဲဟာ အေအာင္ျမင္ဆံုး ေဆြးေႏြးပြဲပါ"တဲ့။
photo---google
