အိပ္တန္းျပန္ငွက္ကေလးမ်ား၏ ျမည္ေႂကြးသံႏွင့္အတူ အမိေပ်ာက္ႏြားေပါက္ကေလးတို႔၏ ေအာ္ျမည္သံမ်ားက လယ္ျပင္ယာေတာ၌ ဆူညံ၍ေနၾကေပၿပီ။တေနဝင္ျပန္ပါေကာေလ။
ေန႔တဓူဝ ႐ုန္းကန္လွဳပ္႐ွား၍ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္သမ်ွ အပန္းေျဖ အနားယူၾကရသည့္အခါေပတကား။တေန႔သစ္ရင္ အားသစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ႏိုင္ဖို႔ အေရး ခပ္ေစာေစာအိပ္ရာဝင္တတ္သည့္သဘာဝက ေတာင္သူလယ္သမားတို႔၏ အေလ့အထ တစ္ခုပါေပ။ထက္ေကာင္းကင္ အေမွာင္ၾကားမွ တစ္ခ်က္ ၊တစ္ခ်က္ လင္းလက္လာသည့္ လ်ွပ္စီးအေရာင္မ်ားႏွင့္ သည္းမည္းစြာ ရြာေတာ့မည့္ပမာ ေဒါသတႀကီး ဟိန္းလိုက္သည့္ မိုးခ်ိန္းသံမ်ားကလည္း ေတးဆိုသိပ္သည့္ပမာ။ထိုရြာကေလး အိပ္ေမာက်ေနေခ်ၿပီ။
ဇြန္လ၏ မိုးဦးကား ေျပာစမွတ္တင္ေလာက္ေအာင္ သည္းမဲစြာ ရြာခ်လ်ွက္ရိွေပသည္။အာ႐ုဏ္က်င္း၍ လင္းလုၿပီ။အရိွန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ရြာခ်ေနေသာ မိုးေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေသာ လယ္သမားတသိုက္ ခေမာက္ေလးမ်ားကိုယ္စီ ျဖင့္ ႏြားဆြဲသူဆြဲ၊ ထမ္းပိုးထမ္းသူထမ္းျဖင့္ မစဲႏိုင္ေသးသည့္မိုးကို အံတု႔ရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကေပသည္။
ပ်ိဳးေထာင္သည့္ကာလျဖစ္သည့္ႏွင့္အညီ ရာသီမီ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ဖို႔အေရး သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ႀကိဳးစားရင္း မိသားစုဝမ္းေရးအတြက္ သူတို႔ ႐ုန္းကန္ ေနၾက႐ွာၿပီေလ။ေနပူနဲ႔ မိုးရြာ ဘယ္အရာမွ မမႈႏိုင္႐ွာပါဘူး။သည္ေျမမွာ စပါးစိုက္ၿပီးမွ ရလာသည့္ ဆန္စပါးကို သူတို႔ စားႏိုင္လွဴ ႏိုင္ေတာ့မွာေပါ့။စိတ္ကူး နွင့္အိပ္မက္ လက္ေတြ႔မ်ားျဖစ္ခဲ့လ်ွင္ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ားဝမ္းသာၾက႐ွာမလဲ။အိပ္မက္ဆိုတာ လူသားတိုင္းရဲ႕ ေမ်ွာ္လင့္ရာ ပန္းတိုင္ေလးပဲ မဟုတ္လား။
တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနေသာ ေခ်ာင္းကေလးသည္ သည္းမဲစြာ ရြာေသာ မိုးေၾကာင့္ထင္။ ဒိုက္ ပံု သစ္စမ်ား ေမ်ာပါလ်ွက္ ေႏွာက္ပ်စ္ေသာ ေရႏွင့္အတူ တရိပ္ရိပ္တက္၍ လာေခ်ၿပီ။ေခ်ာင္းနံေဘး ဝဲယာရိွ လယ္သမားမ်ားကား ထယ္ေရးနား၍ မိုးတိမ္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ရင္တမမျဖင့္ ေနၾကရ႐ွာေလၿပီ။ကုန္းျမင့္ေၾကာမွ လယ္သမားတသိုက္ေတာ့ ကြၽဲႏြားမ်ားအား ဆဲဆိုသံ၊ႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ား၊ ေတးသီဆိုေအာ္ျမည္သံမ်ား စံုလင္စြာျဖင့္ ထယ္ေရးႏွင္ေနၾကဆဲ။ကိုယ္စီဘဝေတြမို႔ သူတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကသည္တကား။
ေတာင္က်ေရႏွင့္အတူ ေတာင္သူေတြထံ သယ္ေဆာင္လာတတ္တာက သူတို႔လုပ္ငန္းအတြက္ အခက္ၾကံဳေစသည့္ ကြၽဲႏြား ခြာနာလ်ွာနာ ေရာဂါပင္။အပူအေအး မညီမ်ွသည့္ ေဖာက္ျပန္ေသာရာသီဥတုေၾကာင့္ ဤေရာဂါသည္ သူတို႔လို ေတာင္သူေတြအတြက္ အနီးကပ္ဆံုးရန္သူ။ကူးစက္ေရာဂါတမ်ိဳးမို႔ ၎ေရာဂါျဖစ္လွ်င္ သူတို႔ေတာင္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကစျမဲ။ေသေစႏိုင္ေသာ ေရာဂါမဟုတ္ေပမဲ့ အနည္းဆံုး ရက္သတၱတစ္ပတ္ေက်ာ္ပင္လ်ွင္ လုပ္ငန္းနား၍ ေနၾကရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေရာဂါဆိုးအား သူတို႔ေၾကာက္တတ္ၾကသည္။
မိုးစဲသြားခဲ့ၿပီမို႔ လုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီး ဝင္ေရာက္ေနၾကျပန္ေလၿပီ။ပ်ိဳးၾကဲရန္ျပင္ဆင္ေနၾကေသာ လယ္သမားမ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ ပ်ိဳးခင္းအား ကြၽဲႏြားမ်ား ဝင္ေရာက္ မဖ်က္စီးႏိုင္ေစရန္ တံုး၊ဝါး ျခံမ်ားျဖင့္ ကာရံေနၾကေလသည္။မိုးစဲသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ စူးရဲထြက္ေပၚလာေသာ သူရိန္ေနမင္းကား အစြမ္းကုန္ပူျပင္း၍ လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ေနမြန္းတည့္ေတာ့မည္။မနက္ကစိုစြက္ေနခဲ့ေသာ အဝတ္အစားမ်ားပင္ ကိုယ္အပူရိွန္ေၾကာင့္လား၊ ႐ွင္ေနမင္း၏ အပူရိွန္ေၾကာင့္လားမသိ ေသြ႔ေျခာက္၍ သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။လုပ္ငန္းသိမ္းဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီေလ။ေနမင္းကသာ ဝမ္းကဟာသမို႔ အိမ္သူခ်က္၍ ပို႔သည့္ ထမင္းဟင္းက မေကာင္းရင္ေတာင္ စားၿမိန္ဦးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။
ႀကိဳးစားပါဦးမည္။
@aungmyowin
Images from google