ခဏခဏ အေပါ့အေလးစြန္႔တဲ့
အိမ္သာရဲ႕ ထပ္ခိုးဟာ ငါပဲ
မင္းရဲ႕ လူမျမင္တဲ့ အလွတရားမွန္သမ်ွ ငါရြံတယ္
အဆီျပန္ေနတဲ့မ်က္ခြက္က
ဒုတိယကမာၻစစ္တုန္းက မိန္းမအရမ္းလိုခ်င္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္အတိုင္းပဲ
ေခြးလ်ားသီးေတြကို ေခ်မြလို႔မရခဲ့ဘူး
ႏွစ္ဦးသေဘာတူေသဆံုးၿပီးရင္ေတာ့
မင္းနဲ႔အတူတစ္ကုတင္ထဲ ေလယာဥ္ပ်ံစီးအံုးမွာပါ
ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြအျပည့္နဲ႔လမ္းကိုလမ္းလို႔ေခၚရင္
ခလုတ္တိုက္သူဦးေရ ေရတြက္လို႔မရဘူး
ငွက္ေတြကို လူအဆီထည့္ၿပီး ေမာင္းၾကေသာအခါ
မ်က္ေစာင္းထိုးတာေတာင္ ဒီဂရီထည့္ထိုးရၿပီ
မင္းကိုယ္မင္း ကလိၾကည့္လိုက္ပါဦး
မင္းလိုအပ္တာ ဘာလဲမင္းသိလာမယ္
လမ္းမေတြေပၚက
ေန႔စဥ္နာတာလူးပြဲေတာ္ေတြကိဳု ဂ်ာနယ္လို႔ေခၚတယ္ စကားနည္းတဲ့ မင္းကိဳေတာ့ အားနာပါတယ္
ဒါမဲ့ ေခြးကေမြးတာ က်ားမျဖစ္ဘူး
နာနာဘာဝေတြဟာ စာသင္ခ်ိန္မွားၿပီး
ေျကြခဲ့ၾကတယ္ မင္းကိုေမးခ်င္တာေတြ
တကူးတက ပြင့္ေပးေနတဲ့သူက ငါ့ရဲ႕ကဗ်ာပင္ပဲ
သူ႔ကို ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႕သင္႐ိုးၫႊန္းမွာေတြ႔ခဲ့ရင္
မင္းေမးၾကည့္လိုက္ပါ
ငါတို႔ကိုသူဘယ္သူနဲ႔မွားၿပီး
ဆင္ေျခဖံုးကက လက္သည္နဲ႔ ေမြးခဲ့တာလဲလို႔
ေမးၾကည့္လိုက္ပါ
