" ေရာက္တတ္ရာရာ စာစု "

"  ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးလိုက္တာ " လို႔လႊတ္ခနဲထြက္သြားမိသည္။
ဘတ္စ္ကားျပတင္းမွန္မွာဝိုးတဝါးသားျမင္ရေသာ 
ကိုယ့္ပံုကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရင္း
 ေက်ာပိုးအိတ္ထဲပါလာသမွ်ေတြကို
 ေစ့ငုၾကည့္မိေတာ့ ... 
အားလံုးကလိုအပ္တာေတြခ်ည္း ။
မ်က္စဥ္း ၊ မ်က္မွန္ဘူး၊ အဝတ္အစားတစ္စံု၊
 ဖုန္းအားသြင္းႀကိဳး၊ 
ဖတ္ေနဆဲ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)စာအုပ္ရယ္  ...
ေနာက္ၿပီး .... ေဘာပင္မ်ား ..
 ၿပီးလွ်င္ေတာ့ေရးခ်င္ရာခ်ေရးဖို႔
အဆင္သင့္အျမဲရိွေနတတ္တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ ။
စာအုပ္အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ 
စီနီယာအကိုတစ္ေယာက္ ေျပာတဲ့
စြဲလန္းမႈျပႆနာကို သြားသတိရမိသည္။
အိုင္တီနည္းပညာေခတ္ထဲလူကိုယ္တိုင္က
 ေခါင္းျမႇဳပ္ေနေပမယ့္ ...
ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္ေရးမွျဖစ္တည္လာေသာ
 လက္ေရးမူကိုခ်စ္တဲ့စြဲလမ္းစိတ္က
 ျပင္းထန္လြန္း ..
(အနွီ စီနီယာအကိုလိုေတာ့ 
Classic ေတြရယ္လို႔ႂကြားလံုးမထုတ္လိုပါ��) ..
...
ဆိုေတာ့ကာ .. 
ဝလံုးကေလးဝိုင္းဝိုင္းေရးမွစလို ့
ခုလိုႏွစ္ဆယ္စြန္းစအရြယ္အထိ 
လက္ညိႇဳး လက္မ လက္ခလယ္ၾကားမွာ
က်င္လည္စြာကိုင္တြယ္ၿပီးေရးရေသာ 
မွင္ျပာျပာေလးေတြနဲ႔လက္ေရးမူေတြကို 
ပါဒတစ္လံုးစီတိုင္းတစ္လံုးစီတိုင္းျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး
စြဲလန္းသည္။
သြားေလရာ ပိုက္ဆံအိတ္မပါရင္ေန ...
စာအုပ္ၾကားပိုက္ဆံညႇပ္လို႔ .
. ၿမိဳ႕တလႊား တကားကားျဖင့္
 သဘာဝနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္စီးေမ်ာခဲ့ရသည္ပင္ ..။
ကိုယ့္လက္ေရးမူေတြကို ကိုယ္တစ္ဦးတည္းသာ
ႏွစ္လိုသာယာမေနပဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ ့
႕ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြးမႈကို ငံ့လင့္လာေသာအခါ .. 
အရာရာတင္မယ္ Facebook ကမၻာဝယ္ႀကီး၌ ... 
ကိုယ့္ရဲ႕လက္ေရးမူေတြကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္
အကၡရာေတြအျဖစ္ပံုရိပ္ေျပာင္းအသက္သြင္း
ရေတာ့သည္။
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းလံုး ကီးဘုတ္ကို
တေျဖာင္းေျဖာင္း႐ိုက္ေနေပမယ့္ ..
မ်က္လံုးထဲမွာ မွင္ျပာျပာေတြပဲစြဲထင္ေနေတာ့ ...
စြဲလမ္းမႈျပႆနာႀကီးက ကိုယ့္အေပၚအေနရခက္ေစခဲ့ ....
....
ဒစ္ဂ်စ္တယ္စာလံုးဝိုင္းဝိုင္းေတြမႀကိဳက္ပါ။
ေမာ္နီတာ(သို႔)ဖုန္းစကရင္ကို တရစပ္ၾကည့္ၿပီး
လက္ေခ်ာင္းေတြ မျပတ္အလုပ္ရႈပ္ေနရတာကိုလည္းမႏွစ္ၿမိဳ႕။
သို႔ေပျငား ...
အိုင္တီေခတ္ထဲ မျဖစ္မေနကြၽံ႕က်ေနမွ
အဆင္ေျပမယ့္ ၿမိဳ႕ျပေနမႈပံုစံရဲ႕ 
အရာရာတင္မယ္ Facebook ကမၻာဝယ္အား .. 
စြဲလမ္းမႈျပႆနာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ေအာက္ဆြဲထည့္မိေတာ့ ...
...
...
" မွင္ျပာျပာေတြ စာမ်က္ႏွာထက္မွာက်ဲပါးေလခဲ့သလား ..."။
...
...
...
" ေရးေကာင္းတဲ့ကိုယ့္ေဘာပင္ေတြ 
မွင္ဆံမလဲခဲ့ရေတာ့သည္မွာျဖင့္ .
ျကာခဲ့ပါေခ်ၿပီ။ "...
.....
#LayCho
#MSU-061