Sawing bahay, Sawing buhay
Sa iba ang bahay ay nagsisimbolo na para bang pagasa o buhay, kagaya ng mga taong naninirahan lang sa walang mga totoong bahay o walang sariling titolong lote. Oo mga mahihirap sila pero may mga pangarap din sila sa buhay at naniwalang meron pang pagasa sa kahirapan. Mga pangarap katulad ng, makatapos ng pagaaral si bunso o kaya maka kuha ng maraming isda para sa mga minamahal . Maliit na pangarap, pero mayroong pagasa.
Sa araw ng Biyernes, Ikalabing-walo ng Marso dalawang libo at labing walong taon, may naganap nasunog sa lungsod ng Lapu-lapu. Nagsimula ang apoy sa alas kuwatro ng hapon sa ikalawang palapag ng gusali. May dalawang bata ng lalaro ng kandila at hindi namalayan ng mag ina, sunog na pala ang itaas sa kanilang gusali. Natakot ang ina, at hindi na makakapasok sa taas dahil sa malaking apoy. Nag tulungan ang mga kabarangay para itigil ang apoy, subalit hindi ito kinaya ng mga tao dahil nasa itaas sa gusali. Bumilis naman ang pagkalat sa apoy at kinain lahat ng mga gamit sa loob at sa labas, hindi rin ligtas ang mga hayop sa sunog dahil sa pagkadikit-dikit ng mga bahay.
Bumisita kami pagkatapos ng gabing iyon. May maraming galit, masaya at malungot. Wala namang maraming namatay sa sunog. Dalawang bata ang namatay at isang lalaki na nasa kritikal na kondisyon. Sa pagkasawi ng kanilang mga bahay at mga buhay, alam ko may pagasa parin silang babangon at magkaroon ng sariling bahay.
Sa panahon ngayon, ang mundo natin ay nagbabago. Hindi natin alam kung mayroon pa bang mga mahihirap sa susunod na mga taon. Sa mga oras ng mga trahedya, lagi nating tandaan na mayroon pang maliit na pagasa. Kung ano man yang nasawi sa bahagi ng buhay mo, ay dapat mong ibigay sa Diyos at humingi ng paumanhin. Dahil siya lang ang ating pagasa. Paalala lang po sa lahat, kung nasawi kana, bumangon ka at maghanap ng paraan para lutasin ang iyong mga problema.