ခက္ခဲတဲ့ လမ္းကို ေလ်ွာက္ရတာ ဘဝႀကီးက ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ရိွလာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္..
ႏွင္းေတာထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔သာ ေအးစက္စြာ ျဖတ္သန္းေနရတယ္..
ကယ္သူမဲ့ေနတဲ့ဘဝဟာ တစ္ခါတစ္ရံ အားအင္ခ်ိနဲ႔ ေနေပမယ့္ အလင္းေရာင္ေလးေတာ့ လင္းလက္ေနဆဲပါ..
အေမွာင္ဖံုးေနတဲ့ ညမွာေတာ့ ငါ့ဘဝႀကီးဟာ ခါးသီးမႈေတြနဲ႔ ျပင္းထန္တဲ့ ဒဏ္ရာကို ခံစားရတုန္းပါပဲ..
ေအာ္ ငါ့ဘဝ ..
မိဘႏွစ္ပါးစလံုးမရိွေတာ့ေပမယ့္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ရိွပါေသးတယ္..