Oogsten zonder zaaien
Ze zeggen wel: “Je oogst wat je zaait”, en als je hier bent aangekomen, dan zijn er al heel wat zaden in je rondgestrooid. Zaden die al duizenden malen over de aarde zijn rondgestrooid, maar die geen vat krijgen op de moderne mens, doordat ze in vertaling niet meer overkomen en nooit voor je waren geschreven zoals je nu bent. Het is de voornaamste reden dat geloof heeft kunnen ontstaan in de vorm waarin het nu is. We denken dat we zaaien, maar er wordt maar niet geoogst, want er groeit niets in een overvolle geest, behalve gedachten, wensen en verlangens… zelfs al noem je ze geloof, vertrouwen en hoop. We planten geen zaden van zelfkennis, wijsheid en inzicht bij elkaar, maar triviale kennisfeiten van academische en intellectuele waarde… en die waarde uit zich slechts in nut en noodzaak, maar niet in zinvolheid of wezenlijk belang.
Om jezelf te laten floreren, zal je het intellectuele denken moeten laten voor wat het is en beginnen met kijken naar de werking ervan in jezelf. Zomaar stilletjes kijken naar jezelf in momenten van een paar seconden per keer, zal je tonen dat het slechts feitelijke kennis is, maar dat het geen waarheid bevat, omdat “de feiten”, constant veranderen. De momenten dat je instaat bent jezelf te volgen in je manieren, worden uit zichzelf langer tot ze een paar minuten duren en nog langer. En echt veel langer hoeft niet eens. Meer is gewoon niet nodig. Het rudimentaire begrip over hoe dit functioneert is voldoende om te kunnen beginnen. Slechts kijken naar waar je leeft in jezelf is voldoende. En wat je over jezelf denkt is dan niet eens echt interessant. Het enige wat nodig is is dat je je aandacht bij je “gevoel van zelf” houdt: het gevoel “Ik ben”, het gevoel dat je lichaam-mind aanwezig is…
De rest zorgt voor zichzelf. Je groeit vanzelf, zoals de bomen doen, zoals het gras groeit. Helemaal vanzelf… door jouw aandacht bij jezelf te houden.
De lente komt en het wordt zomer. De wolken drijven weg en de lucht gaat vanzelf weer open. Het was donker, maar de zon komt op. Je mentale abstractieve kijk zal verdwijnen en jij blijft wezenlijk over, om te leven volgens je eigen idee. Dat is de enige echte verlichting: als je je eigen licht op jezelf laat schijnen: als je je aandacht bij jezelf houdt… en je daar ziet wat is.
Het is niet dat je altijd met licht gevulde ervaringen zal hebben, bewustzijn is transparant, maar daarmee wil ik niet zeggen dat er geen licht is vanbinnen, ik heb er genoeg van gezien, maar als je je ogen open doet en je sluit ze weer… weg!
Je moet ervoor in een bepaalde toestand zijn, maar je zou niet kunnen leven als je permanent in zo'n staat zou zijn. En er zijn oneindig verschillende toestanden. Je bent vormloos en eindeloos in wezen, zowel innerlijk als uiterlijk.
Het innerlijk esoterische landschap, daar waar je zo diep wegzakt dat het innerlijk, zoals vertaald door het menselijk wezen, zich als verlichte dimensies toont is het Koninkrijk van God te noemen. Maar dat is slechts zo omdat we het nog niet massaal ervaren. Als het eenmaal normaal is geworden om “daar”, in het innerlijk, te zijn geweest, dan is de wereld buiten je net zo het Koninkrijk van God te noemen, want ze zijn slechts het innerlijk van het uiterlijk, gezien vanuit het kosmisch en universeel onderbewuste van alle natuur. En wat heeft het dan nog voor zin om uitsluitend het verbluffende innerlijk zo te noemen? De buitenwereld hoort er net zo goed bij en het is net zo verbazingwekkend. Het feit dat het er is is het wonder Zelf.
“Het” is de wereld én het is je innerlijk. Het is buiten je en in je. Het is het universum en jij bent het. Het is het Koninkrijk van God. Het is het innerlijk esoterische landschap van bewustzijn, als het innerlijk van onszelf, wat tot wezen wordt als mens, en zodoende beide kan beleven, voor heel even, maar voor eeuwig.
Het voelen van jezelf, en daarmee het kijken naar jezelf, is de weg naar binnen. Op die manier geef je jezelf aandacht. Het voelen van jezelf is de juiste aandacht geven aan jezelf: het is zelfreflectie en het wordt uiteindelijk meditatie. Door jezelf zo met je aandacht te zien en te voelen, zal je alles wat er zich in je afspeelt voorbij zien komen. Het ene na het andere zal door het zien van de overtuigingen daar etc. of wel verdwijnen of wel versterken. De delen die niet in het “hogere” voorkomen, verdwijnen, terwijl er nieuwe in beeld komen. De universele delen bevrijden je mind en onjuiste zienswijzen verdwijnen. Welk een wonder en zonder enige inspanning.
Je hoeft er niet positief voor te denken of positief voor te zijn, het is een intrinsieke aangelegenheid. Als het niet uit zichzelf gebeurt, dan is het van de mind en daarmee verraderlijk. Het is juist heel belangrijk dat je precies bent zoals je bent en dat je naar die toestand leert kijken zonder het te beoordelen, zodat je er expressie aan kunt geven en het onderdeel wordt van je leven, en je het ook kunt loslaten en achterlaten zo je wilt en zoals nodig is.
Het is daarom problematisch dat we niet leren om met negatieve emotionele staten om te gaan, en het leidt daardoor nu niet tot de verwijdering van al de negatieve-, zelf limiterende- en zelfvernietigende houdingen van de mens… want die worden alle onderdrukt en er wordt dus niet naar gekeken. Je geeft het geen onbeoordelende aandacht. Je geeft jezelf geen aandacht, maar je denkt erover na en je praat erover en je denkt dat dat voldoende is, maar je beoordeeld daarmee slechts wat je ziet en daardoor behandel je inhoudelijk wat slechts de inhoud van de mind is. En de zienswijzen zijn dan slechts symbolisch: onderhevig aan reflectie en projectie en gedreven van semantisch begrip van woorden en overtuigingen die de wezenlijkheid van het leven niet raken.
Het komt zo niet tot de mogelijkheid om de tegenovergestelde zienswijzen ergens van te zien, want het geheel speelt zich af in de spectra tussen de uitersten, terwijl het tegenovergestelde van de zienswijzen daarin niet is. “Goed en fout”, zijn tegengestelden, maar ze horen bij elkaar… het tegenovergestelde van “goed en fout” is wijsheid. En wijsheid komt van inzicht, en inzicht komt van de herkenning dat beide “goed en fout” zienswijzen zijn van een onbewuste mind: een mind die denkt dat hij z'n ego is, omdat hij nog niet wakker is.
Door de inhoud van de mind te beoordelen als goed of fout, ga je eraan vasthouden en dan verdeel je wat één is, waarmee het geheel wat nu verdeeld is, niet in beeld komt. Het betekent: je kijkt niet echt. Door aangeleerde overtuigingen, heb je geleerd om alles ergens binnen een spectrum te beoordelen en om naar de uiteinden ervan te redeneren, maar daarmee rationaliseer je slechts het gelijk van een uiterste of een plek in een spectrum: je beredeneert een bepaalde zienswijze, en die redenering klopt; je beredeneert een overtuiging en de redenering is waar… En daarmee denk je dat het waarheid is; het is het niet. Het is slechts de redenatie van dat wat goed is, als tegengestelde van dat wat niet goed is. Het is daarmee mogelijk moreel, maar slechts als uitzondering. Vroeg of laat kom je erachter dat het tegengestelde ervan ook waar is. Om dan in het andere uiterste te staan en je mind slechts een andere vorm te hebben gegeven, waarmee je hetgeen je eerder als onwaar of fout zag, ook als waar gaat zien… slechts vanuit een inhoudelijk andere positie, waardoor je perceptie anders is, en waardoor je vanuit die positie, hetgeen je eerder als waar of goed zag, als onwaar gaat zien en fout.
Het toont je daarmee constant dat het bestaan van overtuigde zienswijzen illusoir is, want het wijzigt constant door, het is afhankelijk van beleving; het is afhankelijk van de beleving door semantiek en perceptie: het is symbolisch.
Belangrijk is dat je jezelf niet beoordeelt tijdens het observeren van jezelf. Je hoeft alleen maar te zien wat er is en daarin mee te gaan. De intelligentie die bewustzijn is, weet wat te doen: het is hoe je hart klopt en hoe je haar groeit; het is hoe je ogen kijken en hoe je lichaam voelen kan. Jij hoeft dat allemaal niet te doen, het gebeurt vanzelf. Als we die dingen zelf zouden moeten doen, dan zou er morgen niemand meer op de planeet zijn. Bewustzijn doet dat buiten jou om. Of beter gezegd: jij begeeft je buiten de werking van dat: jij bent afgescheiden van dat. Bewustzijn doet al die dingen, ondanks jou.
Het heeft slechts je aandacht nodig om er inzicht in te verkrijgen, verder niets… zodat je het leert volgen in z'n manieren en je handig wordt in zelfreflectie, zodat je als vanzelf gaat zien.
De druppel bewustzijn in je, heeft alle wijsheid in zich van het oceanische bewustzijn van het Universele Zelf... alles komt daaruit voort. De universele mind is in jou, je functioneert ermee. De universele mind heeft geen eigen wil. Die heb jij, als menselijk wezen, door het bestaan van je mind. Het Bestaan geeft zichzelf daarmee vrijheid door lichamen te maken met liefde en compassie, waardoor die zich vrij gedragen met de intelligentie van het universele bewustzijn dat erin is.
Zolang de mind onbewust is, beseft hij niet dat hij Het Zelf is. Zo'n mind zorgt voor veel problemen, maar slechts omdat die niet volwassen is geworden. Zo'n mind zoekt macht en controle over anderen en dat leidt altijd tot geweld, want de mens wil intrinsiek vrij zijn, er is er geen die niet zo is.
In de universele mind is de kosmische mind en daarin is de collectieve mind en daarin is je onderbewuste mind en daarin ben jij. Door onbeoordelend naar jezelf te kijken, laat je de verwerking van wat er in je is te zien, over aan de grotere mind waar je in bent... En hoe leger je dan wordt, hoe meer je van de grotere mind bevat.
Het is al in je, dus zoek niet, maar begin met vinden. Voel je weg naar jezelf. Voel de weg naar binnen en kom thuis…
Links:
De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/