Je hebt het Zelf in de hand
Indien je net begint met zelfreflectieve meditatie, dan zijn de meest directe van gewaarwordingen interessant. Zoals het ruiken van een geur een direct gewaarwording is en daarmee de cognitie van je mind omzeild. Je hebt je persoonlijkheid niet nodig om iets ruiken, maar je neus, je lichaam, je reuk vermogen en je mind. Het is net zo als ik je zeg: “Voel je je voeten op dit moment?”. Het is dezelfde manier om te zeggen: “Ruik je dat?”. Als je het doet, kan je even niet denken. Je kan je geest even niet gebruiken, want aandacht kan maar op één plek tegelijk zijn. Dat wat in het aandachtsveld past zal met de tijd groeien en meer en meer kunnen bevatten, maar het is slechts één aandachtigheid: één mind. Het is maar op één plek in je, ook al bevat het uiteindelijk heel je lichaam en meer.
Aandacht is heel vluchtig. Om te begrijpen hoe aandacht werkt, kan je kijken naar de manier waarop wierook zich verplaatst door de lucht. De manier hoe rook zich beweegt is hoe aandacht zich verplaatst. Als een heel soepel bewegend iets, raakt het allerlei delen van je wezen aan. Het beweegt zich door je en in je, terwijl je het met je aandacht een focuspunt kunt geven, waardoor je het richt en er een opening in komt. Je kunt het door je heen volgen in al z'n bewegingen. En als je dat kunt zonder dat je het stuurt, dan ben je er één mee en verdwijn je er steeds verder in.
Het enige wat zich niet soepel in je beweegt is de inhoud van je mind. De zienswijzen en overtuigingen en bezigheden van de mind zijn rigide. De persoonlijkheid is star in z'n manier van zijn. Zo star dat het beeld wat het zich ergens van vormt, het gemakkelijk onterecht houdt voor het bedoelde. De woorden en hun betekenissen die we hebben onthouden, vooral als het gaat over onszelf, weerhouden ons ervan om hun implicatie daadwerkelijk te zien. We kijken naar wat de woorden in ons doen. We kijken naar wat we herinneren. En daarmee kijken we naar wat de betekenissen zijn die we onthouden hebben en de beleving die we erbij hebben… Waardoor we niet kijken naar: waar de woorden naar verwijzen ... het bedoelde.
We hebben slechts wat woorden en betekenissen aangeleerd en overgenomen. We hebben slechts wat woorden onthouden en de betekenissen erbij geadopteerd. We zijn met die woorden gaan functioneren door wat we geleerd hebben dat ze betekenen. We zijn erdoor semantisch vormgegeven en het is hoe het ego symbolisch leerde te functioneren… zonder te zien wat het daarmee construeert, omdat een mens daarmee niet kijkt naar wie die zelf is.
Als rook, zo verplaatst je aandacht zich in je. Het zwerft en zweeft van plaats naar plaats. Het grijpt zich dan weer vast in een gedachte en laat het dan weer los om ergens anders heen te gaan. Het voelt dan weer in je lichaam een sensatie en zwermt door je lichaam naar een andere plek. Om vervolgens ergens naar te luisteren en dan weer iets te ruiken of om je heen te kijken waar je bent en daar iets te controleren en er plots “een moeten” opkomt en er ineens een actie is.
Je kunt er invloed op uitoefenen en je aandacht sturen waar je wilt. Zodra je ergens kijkt, begint je mind het op te lossen tot het uiteindelijk begrijpt. Je kan je aandacht ook steeds weer terugbrengen naar een bepaalde plek, maar je kunt het ook volgen langs de plekken waar het zelf wil gaan en er zodoende afzijdig van blijven.
Dat “afzijdig blijven” is een belangrijk iets, omdat je daarmee jezelf van een afstand kunt bekijken en je uiteindelijk alle controle over je wezen overlaat aan je wezen en bewustzijn zelf.
Eenmaal in de bewuste sferen van je leven aangekomen, in en boven het vierde “niveau”, laat je het als vanzelf meer en meer z'n eigen weg gaan en kijk je geregeld slechts mee met wat er gebeurt, zonder er als egoïsch-zelf in te bestaan.
De aandachtigheid die je erbij hebt is belangrijk, maar het is niet zo belangrijk waar je aandacht is of waarop het gericht is en in welke vorm het aanneemt als je lichaamgeest. Je aandacht bij je lichaam houden is fijn en geeft veel inzichtelijke rust. Je aandacht bij jezelf houden, lost je egoïsche structuur langzaam op: het verdwijnt gewoon in het niets.
Je gedachten laten wat ze zijn, doet de eerste inzichten gemakkelijk ontstaan. Niet dat je er direct veel van gaat doorzien, want de opening waardoor je kijkt is klein, en zo groot als de opening in je is, zoveel zal je kunnen herkennen... maar een begin is een begin.
Veel van wat onwaar is, komt veelal als eerste in beeld: dingen die je nooit vertrouwde, maar toch in je leven toeliet; dingen waarvan je altijd al wist dat ze onwaar waren, maar die je negeerde; de leugens waarom je jezelf niet vertrouwde; de rationalisaties die je overtuigde, maar die je nergens brachten, behalve dat ze je vleugellam maakten.
Het zijn al de zelfbegrenzende overtuigingen van externe autoriteiten die je innerlijke dialoog en levensvisie tot een generator voor zelfsabotage hebben gemaakt, waardoor je alles in je leven wil maken tot iets wat tot de beleving van bezit kan leiden… waardoor alles een mentaal egoïsche constructie wordt. En alles ervan komt langs. Alles waar je je door begrenst en bevroren voelt; alles wat je bevriest, verleidt, afleidt, projecteert en eenvoudigweg herhaalt; alles wat je van anderen wilt, alles waardoor je niet veranderen wilt, alles waarvoor je gelijk in overtuiging eist… Alles.
En van alles zal er een inzicht in jezelf overblijven, doordat het zich als onwaarheid toont. Waarna het je niet langer begrenst, maar het geleerde als inzicht permanent in je wezen aanwezig is. Wat je toelaat van wat loskomt, lost op en wordt opgenomen in je wezen en is daarmee één met je bewustzijn. En wordt daarmee transparant voor je, waardoor je het ingeziene om je heen gaat herkennen in alles en in anderen, zonder nadenken of herinneren.
Je wordt leger, maar meer gevuld met de puurheid en intelligentie die die leegte eigenlijk is. Hoe ga je het bemerken? Je wordt steeds leger maar completer. Steeds leger maar voller. Steeds minder egoïsch, maar meer bewust. Steeds meer gewoon, en toch heel ongewoon. Steeds meer jezelf … Steeds meer vol ledig.
Als je met je aandacht bij jezelf blijft is er niets meer nodig. Het gevoel “Ik ben” is al je ooit gaat vinden, en “het zien” wat daarin kijkt ben jij en is God. Het wordt slechts completer en voller in je eerlijke beschouwing van wat je ook maar tegenkomt en er is geen einde aan. De ontdekking van het Eeuwige… je hebt het Zelf in de hand.
Links:
De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/