Dum naĝado, Pinokjo promesis silente "Ĉi-foje post kiam mi iras hejmen mi iros al la lernejo kaj studos forte. Mi ankaŭ helpos la laboron hejme kaj tenos paĉjon. "En tiu momento" Hrrr .... Granda ŝarko proksimiĝis per kruelega voĉo. "Haaa ... Bonvolu! "Pinokjo estis englutita de la granda ŝarko. "Hap" En la interno de la ŝarko estas tute nigra. Sed en la distanco estis fasko de lumo. Ŝajne ĝi estis la avo de Gepeto.
Paĉjo! "" Pinokjo! "La du el ili brakumis unu la alian. "Mi iris al maro por trovi vin, kaj mi estis englutita de ĉi tiu ŝarko. Sed rezultas ĉi tie mi renkontis vin. Bonan aferon, kiun ni postvivis! "
Venu, ni eliru ĉi tien! "" Mia korpo estas malforta. Vi iras. "" Mi ne volas ĝin, se mi ne estas kun Paĉjo. "Kiam la ŝarko dormis, Pinokjo eskapis el la buŝo de la ŝarko portante la avon de Gepeto sur lia dorso.
Kun sia tuta forto li naĝis ĝis li fine atingis la bordon. Ili luis proksiman kamparan domon. Dum prizorgi la avinon, Pinokjo laboris ĉiutage. Fine la avo denove fariĝis sana. "Pinokjo, ĉar vi estas tiel sana kiel ĉi tio. Dankon! "
Paĉjo, de nun mi estos pli obeema. "Subite ilia ĉirkaŭaĵo fariĝos brile brilanta," Pinokjo, vi fariĝis bona knabo. "La diino leviĝis, kaj turnis Pinokjo la pupo en homan infanon.