My own picture
ENG
Hello everyone, I am Tanyalak Baothong but you can all call me Nim in short. I am 15 years old and studying at Kosolphattharawit School in Bangkok, Thailand as a 4th year student of Mr. Michael (@michaecabiles).
My teacher told me about siging up here at Steemit and joining my schoolmates, @praewa, @monras14, @chai1628 and @poom.muffin at his eSteem Education Thailand for us students here at school. I learnt about something before joining them and it's really nice to know that there are lots of Thai people, not only us but, a lot are here.
I had also joined them here to show my talent which is drawing and sketching in short, Arts and I would like to show my skills. I like drawing because it makes me feel comfortable and enjoying it without thinking of tiredness and giving me peace of mind.
Drawing makes me also feel relax and letting me forget the bad things happened into my life.
I would love to show some of my fans (The Bullies) how good I am in drawing and I would let them know how good I am.
Arts and Drawings could make me and us feel how life works by imagining the things that we haven't done before and let it show up on your paper with colorful things around it.
I would like to say thank you to my teacher, @michaelcabiles, for encouraging me to join his eSteem Education Thailand for us to know the wonders of the Steem Blockchain and showing us how good this communty is. Thank you very much and hope to find good friends here.
My own picture
TH
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ นางสาวธัญญารักษ์ เบ้าทอง ชื่อเล่น นิ่ม ค่ะ อายุ 15 ปี อยู่ระดับชั้น ม.4 โรงเรียนโกศลภัทรวิทย์ และสิ่งที่ฉันชอบ คือการวาดภาพ ฉันชอบวาดภาพมาตั้งแต่เด็ก เพราะมันทำให้ฉันมีจิตใจที่สงบ เวลาฉันอารมณ์ไม่ดี การวาดภาพนี่และ มันทำให้ฉันลืมเรื่องที่ทำให้ใจฉันวุ่นวายไปได้ ผ่อนคลายอารมณ์นั้นๆ แต่ตอนฉันเป็นเด็กนั้น ฉันมักจะโดนว่าอยู่เสมอว่าวาดไปทำไม มันไร้สาระ โตไปจะไปวาดรูปอยู่ข้างถนนหรอ แต่ฉันก็นึกอยู่ในใจเสมอว่า คำพูดพวกนั้นเป็นเพียงคำพูดของคนที่ไม่รู้อะไรบ่างเลยเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันทำ แต่บ่างที่มันก็ทำให้ฉันท้อแท้บ่าง ฉันก็มันจะกลับไปถามพ่ออยู่เสมอว่าทำไมเขาถึงคิดกันแบบนี้ พ่อฉันก็มักจะให้กำลังใจฉัน ทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจในการไปต่อ และสงเสริมฉันในเรื่องนี้มากๆ พ่อฉันสอนฉันว่า ถ้าเราชอบและเป็นสิ่งที่เรารัก และทำได้ดีที่สุดเราก็ต้องดันตัวเองทำสิ่งๆนั้นให้ไปให้ไกลสุดๆไปเลยเท่าที่เราจะทำได้ เมื่อฉันเริ่มโตขึ้นและได้เรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะ มันไม่ใช่แค่การวาดภาพไร้สาระไปวันๆ แต่สิ่งเหล่านี้สอนฉันหลายๆอย่าง และนำมาใช่จริงได้ จนฉันนั้นรู้ว่า ฉันคิดไม่ผิดเลยที่ฉันจะเดินตามความต้องการของฉันโดยที่ไม่สนใจรอบข้าง คำพูดของคนที่ทำให้เราเสียการมั้นใจไป แม้ว่าชีวิตคนเรานั้นอาจจะสั้น แต่เราได้สร้างผลงานไว้มันก็ยังคงอยู่บนโลกนี้ให้ใครหลายคนได้ดูและรับชม มันไม่ได้หายไปพร้อมกันเราเลย จึงได้ว่า ชีวิตสั้นศิลปะยืนยาว นั้นเอง ฉันจึงมีข้อความสั้นๆที่ครูฉันมักจะสอนฉันอยู่เสมอ คือ ศิลปะไม่ได้สอนให้คุณวาดได้หรือเขียนเป็น แต่มันสอนให้คุณรู้จักใช้ชีวิต.
Here Are Some Of My Sample Drawings
