Geleceğe dair umudum bu akıllı telefonlara olan bağlılık arttıkça azalıyor. İnsanların duygularını düşüncelerini yok ediyor. Bir gün tek bir tuşla hareket ettirilen robotlar haline gelecek insanlık. Aile içerisinde bile telefonlarla konuşuluyor anlaşılıyor, kimse birbirinin yüzüne bakmıyor. Aslında herkes kendini yalnızlaştırarak sonunu hazırlıyor. Umarım tekrar sevgi toplumu olabiliriz. İnsanın ihtiyacı olan bir ufak dokunuş ve gülücük...
Biz çocukluğumuzda, mahalledeki tüm çocuklarla buluşur, tozu toprağa katar, koşup oynardık. Şimdi çocuklar dışarı çıkmıyor, çıkartamıyoruz! Telefonu bilgisayarı onun her şeyi olmuş. Sosyal medyada, kimler gönderilerini beğenmiş, ne yorum yazmış kaç like almış onları kontrol ediyor onunla mutlu oluyor yada olduğunu zannediyor. Çünkü insan, dokunmadan, dokunulmadan, yüzüne güzel bir söz söylendiğini duymadan gerçek anlamda mutlu olamaz.
İnsan yaratılışı gereği, karşılıklı etkileşim içerisinde olması gereken, hisleri olan, aklını kullanmayı bilen yaratılıştadır. İnsanlık en kısa zamanda fabrika ayarlarına dönerek insan olduğunu hatırlamalıdır. Sosyalleşmek için sosyal medya değil aile, akraba ve çevremizdeki insanlarla etkileşim kurmalıdır. Değilse insanların yerini robot sophia' lar alacak, insanlık yok olacaktır.
Yakınımızda, çevremizde bulunan insanların kıymetini bilelim onlara gerekli değerleri verelim, onlarla bolca vakit geçirelim. Gülelim, oynayalım, gezelim. Onlar olmazsa biz olmayız, dünya olmaz. Hep birlikte insanlığa sahip çıkalım,
Umarım, yararlı bir yazı yazmayı becerebilmişimdir. Umut dolu bir dünya diliyorum sizlere...