Right cards, wrong time. / Doğru kartlar, yanlış zaman. (Eng-Tr)

To clear the energy of the tarot cards from the previous reading, she picked up the half-burnt bunch of sage on her desk and ignited her lighter to light it. She watched the fire for a moment as the sage ignited and began to overpower the faint powdery scent of the candle she had lit earlier in the room. Ciar was content to watch the dance as the blazing fire continued to rise. When the sage bundle was almost finished, she put it out and set it on the edge of the table.

With the sage still smoking, she finished her routine of randomly dealing the cards for the last time. She casually ran her eyes with black lenses over the cards.

She interpreted the appearance of the Queen of Hearts, the card that represented her according to her age and personality traits, along with the Death and World cards, as the end of her current difficulties and the beginning of a period of her life that could be called beautiful.

Then she saw something she could not recognize at first glance because it was under the Lovers card. The aces of the wands, cups, coins and swords decks had come out. This was not a good sign. This was not a good thing at all. She believed that everything had to be in balance, and powerful cards coming at the same time would upset the balance.

When these cards, which had great meanings when they were alone, appeared together in the same person, they did not give as good news as expected.

She had already started to think about the troubles and bad events that would happen to her before the new events that would begin with the death card.

Just then, she heard a tiny step from the left side. The tickling sound of creaking parquet disappeared as quickly as it came. But Ciar, already alert with the energy of the cards, settled back into her pillows. The creak, which she thought would never make it out of the bedside table, made her uneasy, and she was pretty sure it was coming from her left rear.

She slowly turned her head to her left side, not wanting to make any sudden movements, but what she saw made her even more uneasy. There was nothing or no one except Venus's tapestry adorning her champagne-colored wall, the tiny vanity at the level of her bed and, more importantly, the wall. So where had the creaking come from?

Remembering a previous incident that had ended badly, she climbed down from her bed. She took her scissors out of her pencil case but realized that they were not as sharp as they used to be. Swimming in a pool of worst-case scenarios;

"What am I going to do? How will I protect myself? "

Thoughts flooded her precious brain like a chain accident. Suddenly, the red lighter lying where she took the scissors caught her eye. She thought that it would be absurd not to pay attention to it when it was red and Ciar was so anxious.

Suddenly she reached for the lighter and lit it. While the lighter was burning, she held the metal part of the scissors into the fire and thought that at least this way she could protect herself a little. After a while she took the heated scissors away from the fire and extinguished the lighter.

Since there was no problem in the room, she decided to go around the house to avoid any suspicion. She opened her door, which she had closed so that the smell of burning sage would not disturb her cat. But there was something she forgot. Her cat was in bed next to Ciar, despite the smell of the sage.

She felt the scissors in her hand getting cold so she reheated it with the lighter. She went into the kitchen, paying attention to her surroundings. After all, there was a knife in the kitchen, which was a better defense tool than scissors, right?

Ciar walked quickly into the kitchen, unsure if all the tiny squeaks of the floorboards were her own, and picked up the sharp knife from the metal box on the counter.

First she went into the living room to begin her inspection. While she was doing her check, trying to walk as quietly as possible, a slight pitter-pitter-pitter sound was heard at very short intervals. Since she heard this sound coming from a distance, from the side of her own room, she did not put the knife down and started moving towards there.

Ciar was making her way through the kitchen and the hallway, double-checking as she went. With every step she felt like she was reliving that cursed day. As the most painful moments a woman could experience flashed before her eyes, it was as if they wanted to leave her defenseless. Her brain was betraying Ciar.

Could what she saw when she reached her room be proof that she had become paranoid enough?

Could it be so easy to be affected by an environment?

Could a person be so forgetful and paranoid at the same time?

How could a person forget their second pet cat?

Tarot kartlarının bir önceki falından kalan enerjisini temizleyebilmek için masasında yarısı yanmış olan adaçayı demetini eline aldı ve yakabilmek için çakmağını ateşledi. Adaçayı tutuşup oda içerisindeki önceden yaktığı mumun hafif pudra kokusunu bastırmaya başlayınca ateşi bir süre izledi. Alev alev yanan ateş yükselmeye devam ederken Ciar bu dansı izlemekten son derece memnundu. Adaçayı demeti neredeyse bitmek üzereyken söndürüp masanın kenarına koydu.

Tütmeye devam eden adaçayıyla rutini olan, kartları son kez masaya rastgele dağıtmayı bitirdi. Gelişi güzel siyah lens taktığı gözlerini dolaştırdı kartlar üzerinde.

Yaşı ve kişilik özelliklerine göre onu temsil eden kart olan Kupa Kraliçesi ile birlikte Ölüm ve Dünya kartlarının çıkmış olmasını şu anda bulunduğu zorlukların biteceğini ve hayatının güzel denebilecek dönemine gireceğine yorumladı.

Daha sonra Aşıklar kartının altında kaldığı için ilk bakışta fark edemediği bir şey gördü. Değnek, kupa, tılsım ve kılıç destelerinin asları çıkmıştı. Bu iyiye işaret değildi. Bu hiç iyiye yorulacak bir şey değildi. Her şeyin bir dengede olması gerektiğine inandığı gibi güçlü kartların aynı anda gelmesi dengeyi bozardı.

Tek olduklarında harika anlamları olan bu kartlar bir arada aynı kişide göründüğünde beklenilen kadar güzel haber vermezlerdi.

Ölüm kartı ile birlikte başlayacak olan yeniliklerden önce başına gelecek dertleri, kötü olayları düşünmeye başlamıştı bile.

Tam bu sırada sol taraftan minik bir adım sesi duydu. Parke gıcırtısının iç gıdıklayan sesi geldiği gibi hemen kayboldu. Fakat kartların enerjisiyle zaten tetikte olan Ciar iyice yerine, yastıklarının arasına sindi. Yataktaki masadan çıkamayacağını düşündüğü bu gıcırtı onu huzursuzlaştırmıştı ve sesin sol arka tarafından geldiğine çok emindi.

Kafasını yavaşça, ani hareket etmek istemeyerek sol tarafına çevirdi fakat gördükleri onu daha da huzursuz etti. Şampanya rengi olan duvarını süsleyen Venüs'ün duvar halısı, yatağının hizasındaki minik makyaj masası ve daha da önemlisi duvar dışında bir şey veya biri yoktu. Peki bu gıcırtı nereden gelmişti o zaman?

Daha önce yaşadığı, kötü sonla biten bir olayı hatırlayarak yatağından aşağı indi. Kalemliğinin içinden makasını aldı fakat aklına makasın eskisi kadar keskin olmadığı geldi. En kötü senaryolar havuzunda yüzerken;

"Ben ne yapacağım? Nasıl koruyacağım kendimi?"

Düşünceleri zincirleme kaza gibi doluştu değerli beynine. Makası aldığı yerde duran kırmızı çakmağı gözüne çarptı bir anda. Bütün renkler arasında sırıtırken kırmızısı ve Ciar bu kadar tedirginken dikkat etmemesi absürt olurdu diye düşündü.

Bir anda çakmağa uzandı ve ateşledi. Çakmak yanarken makasın metal kısmını ateşin içine uzattı ve en azından kendin bu şekilde biraz da olsa koruyabileceğini düşündü. Bir süre sonra ısınan makası ateşten uzaklaştırdı ve çakmağı söndürdü.

Odasında bir sorun olmadığından herhangi bir şüpheye yer bırakmamak için evi gezmeye karar verdi. Yanan adaçayının kokusu kedisini rahatsız etmesin diye kapattığı kapısını açtı. Ama unuttuğu bir şey vardı. Kedisi adaçayının kokusuna rağmen yatakta Ciar'ın yanındaydı.

Elindeki makasın soğuduğunu hissettiği için çakmakla tekrar ısıttı. Etrafına dikkat ederek mutfağa geçti. Sonuçta mutfakta makastan daha iyi bir savunma aleti olan bıçak vardı değil mi?

Ciar yürürken çıkan bütün minik parke gıcırtılarının kendine ait olduğundan emin olamayarak hızla mutfağa ilerledi ve tezgahın üzerinde duran metal kutunun içinden keskin bıçağı eline aldı.

İlk olarak salona geçerek kontrolüne başlamış oldu. Olabildiğince sessiz yürümeye çalışarak kontrolünü yaparken bir anda hafif bir pıt pıt pıt sesi çok kısa aralıklarla duyuldu. Bu sesin uzaktan, kendi odasının olduğu taraftan geldiğini duyduğu için bıçağı indirmeyerek oraya doğru ilerlemeye başladı.

Mutfak ve koridoru geçerken tekrar kontrol ederek ilerliyordu Ciar. Her adımda o lanet günü tekrar yaşıyormuş gibi hissediyordu. Bir kadının yaşayabileceği en acı anları gözünün önünden geçerken sanki onu savunmasız bırakmak istiyorlardı. Beyni Ciar'a ihanet ediyordu.

Odasına ulaştığında gördükleri yeterince paranoyaklaştığının kanıtı olabilir miydi?

Bir ortamdan etkilenmek bu kadar kolay olabilir miydi?

Bir insan bu kadar unutkan ama aynı zamanda paranoyak olabilir miydi?

Bir insan nasıl evde beslediği ikinci kedisini unutabilirdi?