And finally I started watching "Greed Island". I was surprised that I liked the beginning. The last time I watched it, I was complaining about it, especially after talking to my old friends Dahaka and Bufalo, who made me aware of some flaws that I hadn't noticed before. Most of my colleagues (both those who like HxH and those who hate it) agree that the GI is at best a drop in quality from the excellent Yorknew. At worst, some people abandoned the anime at this stage, just as people once abandoned "One Piece" at the Skypiea stage (due to boredom and worse technical quality - I suspect the effect would be even worse if MadHouse didn't speed up the pace - i.e. the plot would move at the same pace as Yorknew. Dahaka looked at the manga out of curiosity and said that if they were posting 2 to 3 chapters per episode, people would be very angry.). Maybe this moment is yet to come, maybe I'm just ahead of it, I certainly didn't pay attention to some of the flaws. At the moment, the story is written quite well (I take the whole thing into account), but some stages and general underdevelopment weigh it down. The opponent seems interesting, he has an intriguing power (don't worry, I'll complain about him later in the text), I love training, lore expansion (the idea of an island separated from the world that acts as a super training arena for beginners or intermediate hunters was great) . On the other hand, training doesn't bother me that much because I love grinding in RPGs, so it's a natural environment for me. There were a few elements that hurt me (I mean they were too poorly written, too poorly presented, it could have been done better/differently), but to be totally honest, I forgot them. Not to pretend that GI is a good arc. None of these things... Or in other words - Greed Island might not be a problem, and it could even be good if it improved what Togashi created and there was not so much training before Yorknew. Because just as I can defend the training arcs (like the 1st season of "The Witcher" from Netflix), I can't defend the GI and the 2nd season of "The Witcher". My conscience won't allow it. These aren't big mistakes like the ones from the war stage in "Naruto Shippuden", but I can't pretend that Togashi perfected everything either. Even in Yorknew there were a few ill-conceived moments that made me gnash my teeth, but the author overwhelms these flaws with an abundance of virtues, like a Zerg who puts everything on one card - rushing the Protoss player. We didn't have that here, we got more problems for it. One of them is training. It's much better than the one from seasons 1 and 2 (we learned a lot of new things about Nen that we could have noticed before, but Togashi didn't explain them to us then), but this is the third time... And it doesn't explain even the fact that this time it's faster and much cooler. Anyway, it's very nice to watch HxH when you are aware of it and you can pay attention to small details, like accumulating your energy in a specific part of your body. However, this is best seen in "One Piece" (and perhaps "Kingdom", although I'm not sure here), where many of Eiichiro Oda's new ideas are connected with events that took place a long time ago. For new examples, let it be the awakening of Luffy's fruit.
The author of HxH transitioned seamlessly from Yorknew to GI, cleverly combining the two arks with an auction. It was won by an even richer man than the leader of the Nostrade family and Milluki Zoldyck (a beautiful scene, how the fat killer is frustrated when his money, even the one he borrowed from his father, is fucking pennies compared to the assets that the client of Gon and Milluki's younger brother have). I don't know how someone so rich couldn't hire one experienced hunter (such as Morel and his disciples. Possibly other Hunters of comparable strength)... It could be written so that the arc would not undergo fundamental changes - e.g. these people would pursue their goal, and Gon and his friend would be a reserve, because there would be absolutely no one better to take their place. Biske could get along with them and both teams would do their jobs. After all, the duo of the main characters had no chance against a random Hunter, and according to Biske, this one was quite weak, as for the game's difficulty level. Quite a bit of carelessness when it comes to power level - remember when I complained about illogical numbers in DBZ? Well, here it is comparable or even worse. It's a pity that Togashi made more mistakes of this type.
Well, not that I'm complaining, I also enjoyed seeing PT again. It is true that from what I remember, they do not do anything significant that would have a large impact on the plot, but you can feel that this world is alive - that the characters do not stand like NPCs and wait for the heroes to return (as I criticized, for example, in the case of Daenerys from "Game of Thrones", although in a different context), they only carry out their tasks. I don't know how to evaluate the world known from the game. On the one hand, the idea to create a separate, isolated world so that weak (i.e. already experienced, familiar with Nen, but still too weak to be called average) and average Nen users can practice there in normal combat conditions, but with controlled threat, it's great, but on the other hand... It's a standard MMORPG, as if it was made by a poor Asian studio. The potential was huge - if Togashi really wanted to (which surprises me, he is OUR nerd after all - a certain character from the GI final is him), he could make an arc comparable to Yorknew or CA. Over the last year I've played a lot more new games than in 3 years, and although I saw a few titles that disappointed me, each of them had much more ideas for an interesting or at least characteristic world. Here, as in the case of the power system from OP or HxH, you can put everything in and everything will fit it (or nutritional analogy - whatever you add to pizza or bigos, it will be good. Always.). Togashi, on the other hand, did everything with minimal effort - a standard city of magic, a standard city with gambling or other type of gameplay. Cards are an interesting idea, but again - we got a standard that has nothing interesting, fresh to offer. Of course, it may be the fault of the game developers not paying attention to aesthetics and its quality, but if so, they could have put on something else - the number of challenges, tasks, quests that would require them to do what Biske said - thinking and the need to make Nen their way of life (as in the case of high-level martial arts - people must act instinctively, without thinking, as if Nen is no less important to them than breathing, eating, sleeping). Anyway, even though I liked this world and don't want to criticize it, unfortunately I have to - it could have been much more interesting, and it's basic. As if it was the first comic book by an inexperienced creator.
Exactly, Biske - our new heroine. I liked her, although it's a pretty standard outfit - an older woman with a lot of power who has a rejuvenation technique or something that gives a similar or the same effect. I've seen at least a few of these. True, Biske is one of the best I've seen (if not the best), but apart from a nice intro and action with that hunter-barber and a few other things, I have nothing to praise her for. Oh, I forgot - the way she trained Killua and his friend was great. "You failed to do it, so you will do 1000 push-ups!". Or these exercises for perceptiveness, or other typical teacher behavior. Her meeting with Hisoka was also quite funny - she was delighted as a teenager with his figure and (probably, it was only hinted at) his big penis... She did it so effectively that I forgot that it was only her mask. Speaking of Hisoka... Some people complained that it was added forcibly, but I can't agree with that. His motivation is justified - he wanted to fulfill his selfish desires as usual and this is not a translation on the principle "because the author of the comic book wanted it so". It was funny to watch him take his temporary companions to his favorite city and act like a seduction coach there - "you should criticize her for bumping into you and not paying attention", "you should talk to her differently. .. A little more romantic." All in all, when I think about it, it even fits his current creation - he has already shown that he is a great observer who, thanks to his knowledge, knows what he needs to pay attention to and what more or less can be expected from a certain type of character during a confrontation whether verbal or physical.
As previously noted by Sturmir (from the same forum as Dahaka and Bufalo that I mentioned at the beginning), Togashi made a random opponent who, apart from an interesting power, has a poor appearance and chara design. This is a fundamental error - why do I think so? Because as Sturmir rightly pointed out, Genthru doesn't stand out enough. The idea was good, but the implementation was terrible, as Togashi himself probably found out when creating this arc (Sturmir's opinion, not mine, although I agree with his observations), trying to add some character traits, gestures, etc. but unfortunately it was too late for that. You can see that he did not refine this element and focused on other aspects that, unlike those from Yorknew, failed to increase the value of this arc. It doesn't bother me, at least for now (when I write these words, I'm after the episode in which Killua returned to the Exam), if I change my mind, I will write about it either in this part of the text or in the next one.
No i w końcu zacząłem oglądać "Greed Island". Byłem zaskoczony tym, że początek mi się podobał. Gdy go ostatnio oglądałem, to na niego narzekałem, zwłaszcza po rozmowie z moimi dawnymi znajomymi - Dahaką i Bufalo, którzy uświadomili mnie o kilku wadach, na które nie zwróciłem wcześniej uwagi. Większość moich kolegów (zarówno tych lubiących HxH, jak i go niecierpiących), zgodnie twierdzi, że GI to w najlepszym razie spadek jakości po doskonałym Yorknew. W najgorszym przypadku, niektórzy porzucali anime na tym etapie, tak jak swego czasu ludzie porzucali "One Piece" na etapie Skypiea (z uwagi na nudę i gorszą jakość techniczną - podejrzewam, że efekt byłby jeszcze gorszy, gdyby MadHouse nie przyspieszył tempa - tj. fabuła poruszałaby się w takim samym tempie, co Yorknew. Dahaka z ciekawości przejrzał mangę i powiedział, że gdyby wrzucali 2 max 3 rozdziały na odcinek, to ludzie byliby bardzo źli.). Może ten moment dopiero nadejdzie, może jestem dopiero przed nim, na pewno nie zwróciłem uwagi na niektóre wady. Na ten moment, historia jest napisana całkiem nieźle (biorę pod uwagę całość), ale niektóre etapy i generalne niedopracowanie jej ciążą. Przeciwnik wydaje się być ciekawy, ma intrygującą moc (spokojnie, w dalszej części tekstu będę na niego narzekał), uwielbiam treningi, rozbudowę lore (pomysł z wyspą oddzieloną do świata, która pełni rolę super areny treningowej dla początkujących lub średnich łowców, był świetny). Z drugiej strony, trening nie przeszkadza mi aż tak, bo uwielbiam grind w grach RPG, więc to dla mnie naturalne środowisko. Było kilka elementów, które mnie zabolały (mam na myśli, że zostały zbyt słabo napisane, zbyt kiepsko przedstawione, można to było zrobić lepiej / inaczej), ale mówiąc totalnie szczerze, wyrzuciłem je z pamięci. Nie dlatego by udawać, że GI to dobry arc. Nic z tych rzeczy... Albo inaczej - Greed Island może i by nie przeszkadzało, a nawet mogłoby by być dobre, gdyby poprawiono to, co stworzył Togashi oraz nie było tyle treningu przed Yorknew. Bo tak, jak mogę obronić arce treningowe (jak np. 1 sezon "Wiedźmina" od Netflixa), tak nie jestem w stanie obronić GI i 2 sezonu "Wiedźmina". Sumienie mi na to nie pozwala. Nie są to duże błędy, jak te z etapu wojny w "Naruto Shippuuden", ale nie mogę też udawać, że Togashi wszystko dopracował. Nawet w Yorknew było kilka nieprzemyślanych momentów, przy których zgrzytałem zębami, ale autor zasypał te wady ilością zalet, niczym Zerg, który stawia wszystko na jedną kartę - robiąc rusha graczowi grającymi Protossami. Tutaj tego zabrakło, dostaliśmy za to więcej problemów. Jednym z nich jest trening. Co prawda jest znacznie lepszy niż ten z 1 i 2 sezonu (dowiedzieliśmy się dużo nowych rzeczy na temat Nen, na które mogliśmy zwrócić uwagę już wcześniej, ale Togashi wtedy nam ich nie wyjaśnił), ale to już trzeci raz... I nie tłumaczy tego nawet fakt, że tym razem jest szybciej i znacznie fajniej. Anyway, bardzo przyjemnie się ogląda HxH, gdy ma się tego świadomość i można zwrócić uwagę na drobne detale, jak kumulowanie swojej energii w konkretnej części ciała. Najlepiej to jednak widać po "One Piece" (oraz być może "Kingdom", choć tu nie mam pewności), gdzie wiele nowych pomysłów Eiichiro Ody, łączy się z wydarzeniami, które miały miejsce dawno temu. Z nowych przykładów niech to będzie przebudzenie owocu Luffy'ego
Autor HxH przeszedł płynnie z Yorknew do GI, sprytnie łącząc oba arce dzięki aukcji. Wygrał ją jeszcze większy bogacz niż przywódca rodu Nostrade i Milluki Zoldyck (piękna scena, jak gruby zabójca jest sfrustrowany, gdy jego kasa, nawet ta którą pożyczył od ojca, to pieprzone grosze wobec majątku, jakim dysponuje zleceniodawca Gona i młodszego brata Millukiego). Nie wiem, jakim cudem ktoś tak bogaty nie był w stanie wynająć sobie jednego doświadczonego łowcy (jak np. Morel i jego uczniowie. Ewentualnie inni Łowcy o porównywalnej sile)... Można byłoby to tak napisać, by arc nie uległ fundamentalnym zmianom - np. ci ludzie realizowali by swój cel, a Gon i jego przyjaciel stanowiliby rezerwę, bo nie byłoby absolutnie nikogo lepszego na ich miejsce. Biske mogłaby się z nimi dogadać i oba zespoły by realizowały swoje zadania. Przecież duet głównych bohaterów nie miał szans w walce z randomowym Łowcą, a wg Biske ten był dość słaby, jak na poziom trudności gry. Dość duże niedbalstwo, jeśli chodzi o power level - pamiętacie jak narzekałem na nielogiczne liczby w DBZ? No, to tutaj jest porównywalnie albo jeszcze gorzej. Szkoda, że Togashi popełnił kolejne błędy tego typu.
No ale żeby nie było, że narzekam, to podobało mi się również to, że ponownie widzimy PT. Co prawda z tego, co pamiętam, to nie robią nic istotnego, co by miało duży wpływ na fabułę, ale można poczuć że ten świat żyje - że postacie nie stoją jak NPC i czekają na powrót bohaterów (jak to krytykowałem np. w przypadku Daenerys z "Gry o Tron", choć w innym kontekście), tylko realizują swoje zadania. Nie wiem, jak mam ocenić świat znany z gry. Z jednej strony, pomysł by stworzyć osobny, odizolowany świat, by mogli tam ćwiczyć słabi (tzn. mający już jakieś doświadczenie, znający Nen, ale jeszcze zbyt słabi, by nazwać ich przeciętnymi) i średni użytkownicy Nen w normalnych warunkach bojowych, ale przy kontrolowanym zagrożeniu, jest super, ale z drugiej... To standardowa gra MMORPG, jakby zrobiło ją biedne studio z Azji. Potencjał był olbrzymi - gdyby Togashi naprawdę chciał (co mnie dziwi, w końcu to NASZ nerd - pewna postać z finału GI to on), to mógłby z tego zrobić arc porównywalny z Yorknew albo CA. Przez ostatni rok grałem dużo więcej w nowe gry niż przez 3 lata i choć widziałem kilka tytułów, które mnie rozczarowały, to każdy z nich miał w sobie znacznie więcej pomysłów na ciekawy lub przynajmniej charakterystyczny świat. Tu, podobnie jak w przypadku systemu mocy z OP, czy HxH, można wcisnąć wszystko i wszystko będzie do niego pasować (albo analogie żywieniowe - cokolwiek dodasz do pizzy lub bigosu, to będzie dobre. Zawsze.). Togashi natomiast zrobił wszystko minimalnym nakładem pracy - standardowe miasto magii, standardowe miasto z hazardem lub inną rozgrywką tego typu. Karty są ciekawym pomysłem, ale znowu - dostaliśmy standard, który nie ma nic ciekawego, świeżego do zaoferowania. Oczywiście, to może wina tego, że twórcy gry nie przykładali uwagi do estetyki i jej jakości, ale skoro tak, to mogli postawić na coś innego - ilość wyzwań, zadań, questów, które by wymagały od nich tego, co mówiła Biske - myślenia i konieczności uczynienia z Nen swojego stylu życia (tak jak w przypadku sztuk walki na wysokim poziomie - ludzie muszą działać odruchowo, nie myśląc, tak jakby Nen było dla nich niemniej istotne od oddychania, jedzenia, snu). Tak czy siak, mimo że polubiłem ten świat i nie chcę go krytykować, to niestety muszę - mógł być znacznie ciekawszy, a jest bazowy. Tak jakby to był pierwszy komiks mało doświadczonego twórcy.
No właśnie, Biske - nasza nowa bohaterka. Polubiłem ją, choć to dość standardowa kreacja - starsza kobieta z dużą mocą, która ma technikę odmładzającą lub coś, co daje podobny lub ten sam efekt. Widziałem już takich co najmniej kilka. Fakt, Biske jest jedną z lepszych jakie widziałem (jak nie najlepszą), ale poza fajnym wstępem i akcją z tym łowcą-fryzjerem i kilkoma innymi rzeczami, to nie mam za co ją pochwalić. A, byłbym zapomniał - to jak trenowała Killuę i jego przyjaciela było świetne. "Nie udało ci się tego zrobić, więc zrobisz 1000 pompek!". Albo te ćwiczenia na spostrzegawczość, czy inne typowo nauczycielskie zachowania. Całkiem zabawne było też jej spotkanie z Hisoką - zachwycała się jak nastolatka jego figurą i (chyba, zostało to jedynie zasugerowane) dużym penisem... Robiła to tak skutecznie, że zapomniałem o tym, że to tylko jej maska. A skoro mowa o Hisoce... Niektórzy narzekali, że został dodany na siłę, ale nie mogę się z tym zgodzić. Jego motywacja jest uzasadniona - chciał jak zwykle zrealizować swoje egoistyczne zachcianki i nie jest to tłumaczenie na zasadzie "bo autor komiksu tak chciał". Zabawnie się to oglądało, jak wziął swoich tymczasowych towarzyszy do swojego ulubionego miasta i zachowywał się tam, jak trener uwodzenia - "powinieneś ją skrytykować za to, że wpadła na ciebie i nie uważała", "Ty z kolei powinieneś inaczej się do niej odezwać... Trochę bardziej romantycznie". W sumie, jak tak o tym myślę, to nawet pasuje do jego dotychczasowej kreacji - już wcześniej pokazał, że jest świetnym obserwatorem, który dzięki swojej wiedzy, wie na co musi zwracać uwagę oraz czego mniej więcej może się spodziewać po określonym typie charakteru podczas konfrontacji, nie ważne czy słownej, czy fizycznej.
Jak dawniej zauważył Sturmir (z tego samego forum, co Dahaka i Bufalo o których mówiłem na początku), Togashi zrobił randomowego przeciwnika, który poza ciekawą mocą, ma kiepski wygląd i chara design. Jest to błąd u samych podstaw - czemu tak uważam? Bo jak słusznie zauważył Sturmir, Genthru za mało się wyróżnia. Pomysł był dobry, ale realizacja fatalna, o czym zapewne przekonał się sam Togashi w trakcie tworzenia tego arcu (opinia Sturmira, nie moja, aczkolwiek zgadzam się z jego spostrzeżeniami), próbując mu dodać jakieś cechy charakteru, gesty etc. ale niestety było na to za późno. Widać że nie dopracował tego elementu i skupił się na innych aspektach, które w przeciwieństwie do tych z Yorknew, nie zdołały podnieść wartości tego arcu. Mi to nie przeszkadza, przynajmniej na ten moment (gdy piszę te słowa, jestem po odcinku, w którym Killua wrócił na Egzamin), jeśli zmienię zdanie, to napiszę o tym albo w tej części tekstu albo w kolejnej. Wiem, co chciał osiągnąć Togashi kreując postać Genthru, ale socjopata o jego charakterze miał znacznie głębszy potencjał. Zwłaszcza w grze, która daje takie możliwości. To by przeszło, gdyby Genthru był sub-bossem, jak Uvogin lub Strażnicy Królewscy, aczkolwiek nawet przy nich prezentuje się dość przeciętnie. A i tak mi się wydaje, że jestem wobec niego zbyt miły, skoro jest on małym i miękkim siusiaczkiem przy każdym istotnym przeciwniku, którego Gon i reszta spotkają na swojej drodze. No ale z tego co pamiętam, to chyba nawet sam Togashi nam to pokaże podczas finałowej walki, która jest równie trudna, jak jakieś zadanie poboczne, które nam pozostało do przejścia gry na 100%, gdy mamy już pełny sprzęt. No ale o prawdziwy finał to na inną okazję.
To tyle. Finał GI i początek CA omówię przy kolejnej części Cóż, było znacznie lepiej niż myślałem. A tak swoją drogą, egzamin młodego Zoldycka był świetny - "zdam egzamin jako jedyny!" XD Fajne było również kolejne nawiązanie do DB z tym rzekomym Smokiem, który spełnia wszystkie życzenia (chodziło o kartę Oddech Archanioła). Ciekawe czy zauważę jeszcze jakieś, bo kolejne jest dopiero po narodzinach Meruema