Andare avanti non è sempre facile. Spesso le nostre forze arrivano al limite ed e necessario di prendere una pausa per poter ripartire con le nuove forze. Non è colpa nostra. Spesso sono i altri che ci lasciano per strada, persone che si fidavamo, a noi care, o forse semplicemente la vita è cambiata e loro hanno preso un altra strada, o forse siamo noi che li abbiamo lasciato per strada e non ci siamo resi conto di questo. La vita ogni tanto non ci fa prendere coscienza sempre di tutto quello che succede quindi ci troviamo al improvviso davanti alle novità. Siamo noi colpevoli o no di tale cambiamento? Ecco è successo. Ora dobbiamo andare avanti. Ups. Fa fatica. In tale situazioni io penso che la strada migliore da prendere e prendere una pausa. Si prendere un pausa da tutto per valutare, prendere atto di tutto ciò che è accaduto, e arrivare ad una decisione. Lo so che non è facile staccare ma se riuscivamo ad andare avanti per un po' su questa riflessione senza giudicare noi stessi solo con la passione pazienza e desiderio di risolvere questa cosa riusciamo veramente a dare un senso tutto ciò per arrivare a un conclusione valutare con attenzione tutto quello che è successo e prendere una decisione. Una cosa che volevo sottolineare è questa. Ad una decisione si arriva da soli, magari anche con l'iuto esterno degli amici ma non bisogna ma affrettarsi o fare pressioni si se stessa per arrivare subito ad una decisione. La decisioni non arriva quando vuoi tu ma ecco quanto deve. Perché l'anima sa la strada che deve fare per guarire. Quando sarete pronti lo capirete e cambierete strada e sentirete che è cominciata la nuova. ecco andare avanti ma in un altro modo. Non come sempre, ma vi fermate e riflettete. Anche questa significa andare avanti. Fare, lavorare, non siate molti severi con voi stessi. Andare avanti senza paura con concentrazione e accettazione è già un atto di coraggio in sé. Impariamo accettazione e andiamo avanti con umiltà. La vita ci riserva altro, chi sa.
english version
Moving forward is not always easy. Often our forces reach the limit and it is necessary to take a break to be able to start again with new strength. It's not our fault. Often it is the others who leave us on the street, people we trusted, dear to us, or perhaps life has simply changed and they have taken another path, or perhaps it is we who have left them on the street and we have not realized of this. Life sometimes doesn't always make us aware of everything that happens so we suddenly find ourselves faced with the news. Are we guilty or not of this change? Here it happened. Now we have to move on. Ups. It's hard. In such situations I think the best route to take is to take a break. You take a break from everything to evaluate, take note of everything that has happened, and come to a decision. I know it's not easy to disconnect but if we managed to go on for a while on this reflection without judging ourselves only with the passion, patience and desire to solve this thing, we can really make sense of all this to arrive at a conclusion evaluate with pay attention to everything that happened and make a decision. One thing I wanted to point out is this. A decision is reached by oneself, perhaps even with the external help of friends, but one must not rush or put pressure on oneself to arrive immediately at a decision. Decisions don't come when you want but here's what they have to. Because the soul knows the road it has to take to heal. When you are ready you will understand it and you will change direction and you will feel that the new one has begun. here's going on but in another way. Not like always, but you stop and reflect. This too means moving forward. Do, work, don't be very strict with yourself. Fearlessly moving forward with focus and acceptance is an act of courage in itself. We learn acceptance and move forward humbly. Life has more in store for us, who knows.
versioni shqip
Të ecësh përpara nuk është gjithmonë e lehtë. Shpesh forcat tona arrijnë kufirin dhe është e nevojshme të bëjmë një pushim që të mund të rifillojmë me forca të reja. Nuk është faji ynë. Shpesh janë të tjerët që na lënë në rrugë, njerëz të cilëve u besuam, të dashur për ne, ose ndoshta jeta thjesht ka ndryshuar dhe ata kanë marrë një rrugë tjetër, ose ndoshta jemi ne që i kemi lënë në rrugë dhe nuk e kemi kuptuar. nga kjo. Jeta ndonjëherë nuk na bën gjithmonë të vetëdijshëm për gjithçka që ndodh, kështu që papritur e gjejmë veten përballë lajmeve. A jemi ne fajtorë apo jo për këtë ndryshim? Këtu ndodhi. Tani duhet të ecim përpara. Ups. Është e vështirë. Në situata të tilla mendoj se rruga më e mirë për të marrë është të bëni një pushim. Ju bëni një pushim nga gjithçka për të vlerësuar, mbani shënim gjithçka që ka ndodhur dhe merrni një vendim. E di që nuk është e lehtë të shkëputesh, por nëse do të mund të vazhdonim për pak kohë në këtë reflektim pa e gjykuar veten vetëm me pasionin, durimin dhe dëshirën për ta zgjidhur këtë gjë, mund t'i kuptojmë të gjitha këto për të arritur në një përfundim, vlerëso me kushtojini vëmendje gjithçkaje që ka ndodhur dhe merrni një vendim. Një gjë që doja të theksoja është kjo. Një vendim merret vetë, ndoshta edhe me ndihmën e jashtme të miqve, por nuk duhet të nxitohet apo të bëjë presion mbi veten për të arritur menjëherë në një vendim. Vendimet nuk vijnë kur të doni, por ja çfarë duhet të bëjnë. Sepse shpirti e di rrugën që duhet të marrë për t'u shëruar. Kur të jeni gati do ta kuptoni dhe do të ndryshoni drejtim dhe do të ndjeni se e reja ka filluar. këtu po ndodh, por në një mënyrë tjetër. Jo si gjithmonë, por ju ndaloni dhe reflektoni. Edhe kjo do të thotë të ecësh përpara. Bëni, punoni, mos jini shumë të rreptë me veten tuaj. Ecja pa frikë përpara me fokus dhe pranim është një akt guximi në vetvete. Ne mësojmë pranimin dhe ecim përpara me përulësi. Jeta na rezervon më shumë, kush e di.