နာနာက်င္က်င္ ငါ့ႏွလံုးသားေလး
မင္းမပဲ ကံဆိုးခဲ့သလားေနာ္
မင္းအတြက္ အရာတိုင္းက အက်ဥ္းတန္ေနပါေယာလား
ဆိုင္ကယ္ေလးကလည္း
မင္းမပါ၍လား လီဗာကို မိုင္ကုန္ေမာင္းတာေတာင္ ေျပးတယ္မထင္ေတာ့ဘူး
ေက်ာင္းလမ္းက ခေရပင္ေလး
ေကာက္ကာသီေပးဖူးတာ ျမင္ေယာင္
သတိရမိေတာ့ ေလ်ာက္လွမ္းလာတဲ့ ငါ့ေျခေတြ ေလးလံလို႔ေနပါေကာလား
ညအိပ္ခ်ိန္တိုင္ ငါ့ႏွလံုးသား ငိုသံေတြ
ငါျပန္ၾကားေနရတယ္ အိပ္မေပ်ာ္ညေတြ
ေက်းဇူးျပဳလို႔ ျပန္လာပါလို႔ေတာင္းဆိုပါရေစ
မင္းမရိွတဲ့ ေန႔ေတြက ငါ့အတြက္ ေနမထြက္တဲ့ေန႔
လမိုက္ညေတြ လိုပါပဲကြာ
ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ စိုေျပမႈမရိွတဲ့ အခန္းေလးလည္း
မင္းကို တမ္းတလို႔ေမွ်ာ္ေနဆဲေပါ့
မင္မႀကိဳက္တဲ႕ ေဆးလိပ္ေတြ ျဖတ္ပါဆိုလို႔ ဝယ္ထားတဲ့ Ruby ဘူးေလးေတာင္ ဖုန္အလိပ္လိပ္
ေယာင္ျခာျခာနဲ႔ အခန္းေလးထဲ ေခါင္းကို ေငါက္စိုက္ၿပီး
သူျပန္လာမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သဲ့သဲ့ေလးနဲ႔
မင္းမရိွေတာ့တဲ့ အခန္းထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္ ငိုေကြၽးလို႔ေပါ့ … ျပန္လာပါလို႔ မေတာင္းဆိုေပမယ့္
ငါ့စိတ္ ငါ့ဝိဥာဏ္ မွာ မင္းေလးကို လိုအပ္ေနတဲ့
အေရးေပၚ ကတင္းေပၚက လူနာေလး တစ္ေယာက္ပါ
Writer by @minmaha From myanmar