Filipino-poetry : " IBUBUWIS ANG BUHAY PARA SAYO BAYAN KO "

Sa gitna ng digmaan sakaling hininga ko'y malagutan,
Tagubilin ko na ibalik sa aming tahanan ang aking katawan,
At doo'y mga medalyang nakamit sa aking dibdib ay muling isabit,
Nang maging ginintuang alaala ng mga magulang kong sa akin ay nagpakasakit at ngayon nga'y naghihinagpis.

'Nay, 'Tay huwag na pong malungkot,
Damdamin ay tibayan nang di maramdaman ang kirot,
'Di naman nasayang ang buhay niyong sa akin ay hindi ipinagdamot,
Ang mahalaga ang kuwento ng sundalong anak niyo'y hindi mababaon sa limot.

Kay Nonoy pala na aking kapatid " tol huwag ng mainip ",
Pag-aaral mo'y pagbutihin ha upang ikaw ay makagradweyt,
Motorbike na pinaka-iingat ingatan pamana ko na sayo yan,
Pakatandaan na ang kapatid mo di man naging mayaman, namuhay naman ng marangal.

At kay Neneng na kapatid kong makulit,
Noong siya'y paslit sa likod ko'y mahilig na sumabit,
Huwag ng masungit dahil wala ng gagambala sayong pag-idlip,
Patawarin si Kuya kung ako man ay tuloy tuloy na sa pagpikit.

Tahan na! Tahan na! aking pinakamamahal,
Ipagpaumanhing sa paraang ganito ako ay lilisan,
Tinutupad ko lamang ang aking sinumpaan,
Na ako'y ipinanganak at itinadhanang mamatay -- para sayo aking bayan.