ငါးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းမိတယ္
“ကဲေဟ့ … ဒီေန႔ ဆရာ မင္းတို႔ကို ကဗ်ာသင္မယ္ လိုက္ဆို”
“တစ္ … ႏွစ္ … သံုး … ေလး … ငါး”
“ငါးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းမိတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔ လႊတ္လိုက္တယ္”
“ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူကိုက္တယ္”
“အား လား လား … အား လား လား”
ကေလးေတြ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ဆို။ ဟန္နဲ႔ ပန္နဲ႔ လက္ကေလးေတြခါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သန္းႏိုင္က ေပေတေတ ရပ္ေန
“ေဟ့ သန္းႏိုင္ ဘာျဖစ္လို႔ လိုက္မဆိုသလဲ”
“ဆရာႀကီး သားတစ္ခု စဥ္းစားေနတာ”
“အလိုကြယ္ ဘာမ်ားပါလိမ့္”
“ဆရာႀကီးက ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ ဆိုၿပီးေတာ့ သားတို႔ကို လက္ငါးေခ်ာင္း ခ်ိဳးခုိင္းတယ္ေနာ္”
“ေအးေလ”
“အဲဒါဆိုရင္ ငါးက ငါးေကာင္ေပါ့ … ဘာျဖစ္လို႔ ဆရာႀကီးက တစ္ေကာင္ပဲ ဖမ္းမိတယ္လို႔ စာရင္းျပရတာလဲ”
ရစ္ၿပီ ကၽြန္ေတာ့္အတန္းမွာ ရစ္စိန္လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ သန္းႏိုင္တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရစ္ၿပီ။ သူ႔စကားကို ကၽြန္ေတာ္မရွင္းႏိုင္ရင္ သြားၿပီ
“ဒီလိုရွိတယ္ကြ … သား ဟို ပံုျပင္ေလး ၾကားဖူးသလား”
“ပံုျပင္ေတြဆိုတာကေတာ့ ေျပာလိုက္ရင္ ၾကားဖူးတာေတြကမ်ားမ်ားရယ္ပါ”
“အဟမ္း … ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ပဲ ထားပါကြာ။ သစ္ကိုင္းေပၚမွာ စာကေလး ငါးေကာင္ နားေနတယ္ကြာ။ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္တယ္ကြာ။ တစ္ေကာင္ထိသြားတယ္ကြာ။ ဘယ္ႏွေကာင္ က်န္မလဲ”
“ဆရာႀကီးက ငါးေကာင္မွာ တစ္ေကာင္ႏုတ္လိုက္ရင္ ေလးေကာင္က်န္တာကို ေျပာေစခ်င္တာလား၊ ေသနတ္သံၾကားၿပီးေတာ့ တစ္ေကာင္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး လန္႔ပ်ံသြားတယ္ဆိုတာကို ေျပာေစခ်င္တာလား”
ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ၿပီ။
“ေသနတ္သံေၾကာင့္ဆိုရင္ေရာကြာ”
“ေလးေကာင္ပဲက်န္မယ္ဆရာႀကီး”
“မင္းဟာက လန္႔မပ်ံေတာ့ဘူးလားကြာ”
“ဆရာႀကီး ေလေသနတ္ဆိုရင္ ဘာသံမွ ျမည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ထိတဲ့ေကာင္ပဲ ျပဳတ္က်ၿပီးေတာ့၊ က်န္တဲ့ ေကာင္ေတြက ဒီေကာင္ အိပ္ငိုက္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားတယ္ထင္မွာ”
“ကဲကြာ ေသနတ္က ဒိုင္းဆိုၿပီး ျမည္ရင္ေကာ”
“ပိုမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆရာႀကီး။ ဘယ္စာကေလးကိုမွ ဒိုင္းဆိုၿပီးျမည္ေလာက္တဲ့ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာႀကီးပဲ သင္ထားတယ္ေလ။ သားတို႔ဆိုရင္ ေလးခြနဲ႔ ပစ္ေနက်။ စာကေလးဆိုတာ ဒီေလာက္ပဲတန္တယ္”
“ခုဆရာ သင္ေနတာ ကဗ်ာေလးပါကြ … ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ လိုက္ဆိုၾကည့္ပါ”
“တစ္ … ႏွစ္ … သံုး … ေလး … ငါး”
“ငါးေလးတစ္ေကာင္ဖမ္းမိတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔ လႊတ္လိုက္တယ္”
“ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူကိုက္တယ္”
“အား လား လား … အား လား လား”
“ဆရာႀကီး”
“ေဟလကြာ”
“ငါးကိုဖမ္းမိၿပီးေတာ့မွ လက္ကိုကိုက္လို႔ လႊတ္လိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ ငါးဖမ္းသမားပဲေနာ္။ သားတို႔ေတာမွာ ဖမ္းမိတဲ့ငါးကို ကိုင္ေပါက္ၿပီးမွ ပလိုင္းထဲထည့္တာ”
ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္လာၿပီ။ ဒီေကာင့္ကို စာသင္ရတာ အေတာ္ေလးခက္ၿပီ
ၿမိဳ႕မွာေတာ့ ဖမ္းမိတဲ့ငါးကို လက္ကိုက္မွာေၾကာက္သျဖင့္ လႊတ္ေပးလိုက္ေၾကာင္း သင္တန္းေတြ ေပးျခင္း ခံလိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါခင္ဗ်ား။
တင္ညြန္႔
photo : facebook
