အခန္း.၃.၈.
သူတို ့ေနေသာ တိုက္ခန္းမ်ားက အခန္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္
ေနခ်င္သလို ေနနိုင္ေသာ အိမ္ျကီးမ်ားကဲ႕သို ့ မဟုတ္...
ဆယ့္နွစ္ေပ ဆယ့္ရွစ္ေပေလာက္ရွိေသာ ဧည့္ခန္း တခု
ဆယ့္နွစ္ေပပတ္လည္ အိပ္ခန္းနွစ္ခန္း နွင့္ က်န္အခန္း
မ်ားက မီးဖိုနွင့္ထမင္းစားခန္းတြဲလ်က္..ေရခ်ိဳးခန္း တခန္း
အိမ္သာတခန္း ဒါပဲရွိသည္..ေနာက္ထပ္ ေနရာလြတ္တခု
က ေလးေပ ဆယ့္နွစ္ေပေလာက္ရွိေသာ ဝရန္တာ...
သူတို ့နွစ္ေယာက္ စာျကည့္စရာေနရာကို ဝရန္တာတြင္
စားပြဲတလံုးခင္း ဟိုဘက္ျခမ္း တေယာက္ ဒီဘက္ျခမ္းတ
ေယာက္ထိုင္ အေပါ ္က မီးလံုးတလံုးထြန္းပီး မ်က္နွာခ်င္း
ဆိုင္ အေနအထားျဖင့္ စာျကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္...
ကပ္လ်က္ရွိေနေသာ ဧည့္ခန္းနွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္
ေနေအာင္လည္း ဧည့္ခန္းမွ ဝရန္တာဘက္ထြက္ေသာ
တံခါးကို ေစ့ထားျကသည္...
လင္းလင္းက ရန္ ့စကားေျကာင့္ တံခါးအေပါ ္ပိုင္းမွန္ခ်ပ္
မ်ားမွ တဆင့္ ျဖတ္၍ အတြင္းဘက္ကို တခ်က္အကဲခတ္
သည္..ဧည့္ခန္းမွာ လူရွင္းေနသည္ကို ျမင္မွ ရန္ ့ဘက္ျပန္
လွည့္၍...
နင့္ကို ငါေမးမယ္ ရန္..နင္ မွန္မွန္ေျဖေနာ္..ငါ့ကို မညာနဲ႕´´ ရန္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္..လင္းလင္းက ေလသံကို နွိမ့္ပီး...ဟိုတေန ့က နင္ေျပာတယ္ မဟုတ္လား...နင့္မွာ
ျကို္က္ေနတဲ႕သူ ရွိတယ္ဆိုတာေလ..မွတ္မိလား´´
မွတ္မိတာေပါ့..မမွတ္မိစရာ အေျကာင္းမရွိ ကိုယ့္ပါးစပ္က
ေသခ်ာထြက္ထားသည့္စကားမွ မမွတ္မိရေအာင္ ရန္ က
ရူးေနသည္မွ မဟုတ္တာေလ..ထိုစကားက လြန္ခဲ႕သည့္
သံုးေလးရက္ေလာက္က ေက်ာင္းမွအျပန္တြင္သူ ့ဟာႏွင့္
သူ စကားလမ္းေျကာင္းသင့္သြား၍ ေျပာျဖစ္ခဲ႕ေသာ
စကား..ခုမွ ဘာကိစၥ ျပန္ပီး အစျပန္ေကာက္ေနမွန္း မသိ
သျဖင္ ရန္ အံ႕အားသင့္သြားသည္...
မွတ္မိပါတယ္..အဲ႕ဒါ ဘာျဖစ္လို ့လဲ´´ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..မွတ္မိရင္ ပီးေရာ..အဲ႕ဒါဆို
ငါေမးမယ္..နင္ျကိုက္ေနတဲ့သူဆိုတာ မမစိုးမဟုတ္လား´´
ဘာ...ဘယ္သူ လင္းလင္း..မမစိုး ဟုတ္လား ဘယ္က မမစိုးလဲ´´ မဆီမဆိုင္နွင့္ မေမ်ွာ္လင့္ေသာ အေမးမို ့ ရန္ အလန္ ့တ ျကား ျပန္ေမးသည္..လင္းလင္းက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္...ေအာင္မယ္...ဘာ ဘယ္ကမမစိုးလဲ မေနနဲ႕..
ဘယ္ကမမစိုးရွိမလဲ..ငါ့အစ္မ စိုးစိုးေအာင္ကို ေျပာတာ
ေပါ့´´
ဗုေဒၶါ...´´ဟု စိတ္ထဲက အထိတ္တလန္ ့ ေရ႐ြတ္မိသည္ မ်က္နွာတခုလံုးလည္း ထူပူသြားပီး...ဟာ...ေတာက္တီးေတာက္တဲ႕ လင္းလင္းရာ
ငါက မစိုးစိုးေအာင္ကို ဘာလို ့ျကိုက္ရမွာလဲ´´
လုပ္မေနနဲ႕..နင္ ဟိုေန ့က အဲ႕ဒီစကား ေျပာပီး ကတည္းက နင့္ကို ငါ အကဲခတ္ေနတာ..နင္ မမစိုးကို စ ကားေျပာတာ မရိုးဘူး..မမစိုးနဲ႕ စကားေျပာတိုင္း နင့္သြား ျကီးက တျဖဲျဖဲနဲ႕..ဟုတ္တယ္..နင္ မမစိုးကို ျကိုက္ေနတာ ပဲျဖစ္ရမယ္´´ ရန္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့..ေဒါသေထာင္းကနဲထြက္သြားပီးေသပါေတာ့ လင္းလင္းရာ..ခုခ်က္ခ်င္း ဒီတိုက္
ေပါ ္က ခုန္ခ်ပီးသာ ေသလိုက္စမ္းပါေတာ့....
ငါ မစိုးစိုးေအာင္ကို စိတ္နဲ႕ေတာင္ မျပစ္မွားဖူးဘူးဟ....
နားလည္လား´´
``ငါ မယံုဘူး...နင္ တကယ္ဟုတ္ေနလို ့
ဒီေလာက္ ျငင္းေနတာ ျဖစ္ရမယ္´´
ဒီတခါ ေသခ်င္သြားသူက ရန္ပဲ ျဖစ္ေတာ့၏..ကုလားထိုင္
ေပါ ္ထိုင္ေနရင္းကိုပင္ ငုတ္တုတ္ ေသပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္
ေပါက္သြားသည္ ။