ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ကုိယ္ေျပာတုိင္း
တစ္ခုခုျဖစ္ေနခဲ့တာ မင္းမွမသိပဲ
ေျဖရွင္းလုိ႔မေျပလည္ႏူိင္တဲ့အခါ
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ ေရြးလုိက္ရတယ္
ဒီလုိနဲ႔ နာက်င္စရာကုိလည္း
မနာက်င္သလုိ ေနျပတတ္လာတယ္။
အသည္းမာသူႀကီးလုိ႔ မင္းထင္မွာေပါ့
ေရခဲျမစ္လုိ အေပၚယံမာေၾကာၿပီး
အတြင္းထဲ လိွုက္စီးေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြ
မင္းမွမသိပဲ
ၾကာေတာ့လည္း ဝမ္းနည္းတာကုိ
ဝမ္းမနည္းသလုိ ဟန္လုပ္တတ္လာတယ္။
မခ်စ္လုိ႔မဟုတ္ဘူး
သိပ္ခ်စ္လြန္းရင္လည္း လူအအိမ္မက္မက္သလုိပဲ
ျပန္ေျပာျပစရာ စကားလုံးမလုံေလာက္တဲ့အခါ
ရင္ထဲအျပည့္ ေျပာခ်င္ေပမယ့္
ေျပာစရာမရွိသလုိေနမိတယ္။
မင္းမရွိတဲ့ အခန္းေရာက္မွ
မင္းမသိတဲ့အလြမ္းေတြ ပြင့္အန္ရတဲ့ေကာင္ပါ
အားအားရွိ မင္းေရွ႕မွာလြမ္းျပမေနခ်င္တဲ့မာနက
ကုိယ့္ေသတြင္းကုိယ္ ေၾကကြဲစြာတူးေနတာေပါ့
ေၾကကြဲတာကုိ မေၾကကြဲသလုိေနရတာလည္း
ကံစီမံရာလုိ႔ ထင္မိတဲ့ေကာင္ပါေလ။
ငုိခ်င္တာကုိ မငုိခ်င္သလုိဟန္ေဆာင္ရတာ
တစ္ခါတေလမွာ
ငုိလုိက္ရတာထက္ ပုိခံစားရတယ္
ဒါေတြက မင္းမသိတဲ့အေၾကာင္းေတြေပါ့
တနည္းအားျဖင့္
"ဘာျဖစ္တာလဲ" မင္းေမးတုိင္း
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး" လုိ႔ကုိယ္ေျဖခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြေပါ့။
- စုေမာင္ေမာင္
Please Follow Me