လူ႔ေဘာင္ေလာကႀကီးမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေနလို႔မရတာ လူတိုင္းအသိပါ။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးဆိုတာ ရွိရတယ္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းမွ မိတ္ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြဆိုတာ ရရွိလာႏိုင္တယ္။ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတတ္ဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာဆိဆပ္ဆံေရးက အလြန္အေရးႀကီးတယ္။ ဆိုသာေသာ စကားျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ စကားပံု တစ္ခုၾကားဖူးတယ္။ ေကာင္းေစလိုလည္း ခံတြင္းလက္ေလးသစ္၊ ဆိုးေစလိုလည္း ခံတြင္းလက္ေလးသစ္ ဆိုတဲ့ စကားပံုေလးပါ။ အေကာင္းစကားေတြ ထြက္လာတာလဲ ဒီႏႈတ္၊ အဆိုးစကားေတြ ထြက္လာတာကလည္း ဒီႏႈတ္ပဲေလ။ လူဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကင္းကြာလို႔မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးတြင္ စကားကို ခ်ိဳသာစြာေျပာဆို ဆက္ဆံတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက စိတ္ရင္းအရမ္းေကာင္းၿပီး စကားေျပာအရမ္းပြင့္လင္းၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စကားေျပာ ၾကမ္းတမ္းၾကတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မေျပာတတ္ မဆိုတတ္ မဆက္ဆံတတ္၍ အမ်ားတကာရဲ႕ ၿငိဳျငင္မႈကို ခံရတတ္ၾကတယ္။ တစ္ခုခုဆို ေရွ႕ေနာက္မၾကည့္ပဲ ေျပာတတ္လြန္းလို႔ လူေတြကေတာင္ သူတို႔ကို စကားမေျပာခ်င္ ျဖစ္လာတတ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာ သူ႔တို႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းေကာင္းေနမႈေလးကို စကားေျပာၾကမ္းတမ္းမႈဆိုတဲ့ အေမွာင္ထုက လႊမ္းမိုးသြားတတ္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ စိတ္ရင္းမေကာင္းဘူး၊ စကားေျပာ မပြင့္လင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က စကားေျပာ ကၽြမ္းက်င္ၾကတယ္။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စကားကို သံုးႏႈန္းေျပာဆိုတတတ္ၾကတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏႈတ္ခ်ိဳတယ္ေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းမေကာင္းမႈဆိုတဲ့ အေမွာင္ထုကို ႏႈတ္ခ်ိဳမႈဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္က ဖယ္ရွာျပစ္ၿပီး ေနရာေကာင္း ရာထူးေကာင္းေတြမွာ ေနႏိုင္ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကလိမ့္မယ္။ စကားေျပာတာ ယဥ္ေက်းသူတိုင္း၊ ႏႈတ္ခ်ိဳတဲ့သူတိုင္းဟာ လူေကာင္း လူေတာ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္လားလို႔ ေမးစရာေတြ ေပၚလာမွာပါ။ ပံုေသေျပာလို႔မရပါဘူး။ အျပင္ပန္းအေပၚယံ ခ်ိဳသာသိမ္ေမြ႕ေသာ္လည္း အတြင္းစိတ္ရင္း မေကာင္းသူေတြ ရွိတတ္သလို အေပၚယံ အေျပာဆို ၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း စိတ္ရင္းေစတာနာ ျဖဴစင္ေကာင္းမြန္တဲ့ သူေတြလည္း ရွိတာကို နားလည္ထားရမယ္။ ခြဲျခား သိျမင္တတ္ဖို႔လည္း လိုေသးတယ္။
စိတ္လွလို႔ စကားလွ၊ စိတ္ခ်ိဳလို႔ စကားခ်ိဳဆိုတဲ့အတိုင္း ခ်ိဳသာတဲ့ စကားေတြ ထြက္လာဖို႔ စိတ္ထဲက ျဖဴစင္လွပေနဖို႔ လိုတယ္။ ႏႈတ္ခ်ိဳ စကားခ်ိဳရင္ ၿပီးေရာ မုသားစကားေတြ၊ အႀကီးကဲကို မ်က္ႏွာရေအာင္ မဟုတ္မွန္ လုပ္ၾကံေျပာဆိုမႈေတြ၊ ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ တျခားလူ နစ္နာေစတဲ့ စကားေတြ ေျပာေနရင္ေတာ့ သင္ဟာ ႏႈတ္ခ်ိဳၿပီး စိတ္မလွတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွာပါ။
စကားဆိုတာ ကိုယ္ႏႈတ္နဲ႔ကိုယ္ေျပာေနတာ မွန္ပါတယ္။ စကားေျပာဖို႔ ဘယ္သူ႔အမိန္႔မွ နာခံေနစရာမလိုပဲ ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိမိေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ သူမ်ားတစ္ဖက္သားကို ထိခိုက္ေစတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိမွာ သူမ်ားေတြဖြင့္မေျပာတဲ့ အျပစ္တစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာ သတိမူရမယ္။ တစ္ဖက္ေစာင္ ေျပာဆိုမႈေတြကိုလည္း ေရွာင္ရွားရမယ္။ ကိုယ္ဘက္ သူ႔ဘက္ ၾကည့္ၿပီး ေျပာဆိုတတ္ရမယ္။
စကားတစ္ခြန္းကိုလည္း ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ေသခ်ာ ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာဆိုသင့္တယ္။ ေျပာၿပီးမွ မွားမွန္းသိေနေတာ့လည္း ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ။ SORRYတိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းက တစ္ဖက္လူရဲ႕ ရက္ဘက္ထဲက ထိခိုက္နာက်င္မႈကို မသက္သာေစဘူး။ စကားဆိုတာဟာ က်ည္ဆံနဲ႔တူတယ္။ က်ည္ဆံဟာ ေသနတ္ကေန ျပစ္လြတ္ၿပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေသနတ္ဆီျပန္မလာသလိုပဲ စကားဆိုတာဟာလည္း ေျပာၿပီးရင္ ျပန္ျပင္ဖို႔ အရမ္းခတ္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေျပာခင္ ေသခ်ာခ်င့္ခ်ိန္သင့္တယ္။
ခ်ိဳသာတဲ့ စကားကို လူေတြတင္ ႏွစ္သက္တာ မဟုတ္ဘူး ေတာထဲမွာေနတဲ့ တိရစၧာန္ေတြေတာင္ ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ တိရစၧာန္ရံုထဲက ဆင္ေတြက အရင္က ရိုင္းၾကတယ္။ လူေတြကို အႏၵာရယ္ျပဳတတ္ၾကတယ္။ ဆင္ဦးစီးေတြရဲ႕ စကားေျပာ ခ်ိဳသာမႈနဲ႔ ထိေတြ႕သင္ၾကားမႈေတြက သူတို႔ကို အႏိုင္ယူလိုက္ၾကတယ္။ ယေန႔ တိရစၧာန္ရံုထဲက ဆင္ႀကီးေတြကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေသးငယ္တဲ့ လူေတြက အုပ္စိုးထိန္းေက်ာင္းႏိုင္တာ ခ်ိဳသာတဲ့ စကားေတြရဲ႕ အသီးပြင့္ေတြေလ။ ဒါတင္မကပါဘူး တရိစၧာန္ရံုထဲက တိရစၧာန္ေတြ အားလံုးနီးပါးကို ခ်ိဳသာတဲ့ စကားေလးေတြနဲ႔ ထိန္းေၾကာင္းသြန္သင္မႈေတြက အႏိုင္ယူထားတာ သတိျပဳမိရင္ သိလာမွာပါ။
ေနထိုင္မေကာင္း၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်ိဳသာေသာ စကားေတြဆိုၿပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပးရင္ ေရာဂါတစ္ဝက္ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တယ္လို႔ေတာင္ ယေန႔ ေဆးသိပၸံပညာရွင္ေတြ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။
စကားကို အသံုးအႏႈန္းမတတ္ရင္လည္း နားေထာင္ရသူအဖို႔ နားခါးတတ္ပါတယ္။ ဥပမာေပးရရင္ ခင္ဗ်ာလို႔ ထူးလို႔ရတဲ့ ေနရာမွာ ဘာလဲ၊ဘာတုန္းလို႔ သံုးႏႈန္းမိတတ္ျခင္းဟာ တစ္ဖက္လူအဖို႔ နားခါးေစတယ္။ စကားေျပာၾကမ္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားကို အထိုက္အေလၽွာက္ ေျပာင္းလဲ သံုးႏႈန္းသင့္တယ္။
လူခ်စ္လူခင္မ်ားလာဖို႔ ႏွစ္၂၀ေလာက္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ခဲ့ရရင္ေတာင္ ၂မိနစ္နဲ႔ လူမုန္းသြားေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ လူေတြမုန္းသြားႏိုင္တယ္။ ၂မိနစ္ေလာက္ စကားေျပာ ၾကမ္းရင္ ရိုင္းရင္ ႏွစ္၂၀ေလာက္ ျပန္ျပင္ဖို႔ ခတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားေျပာဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ခ်ိဳသာစြာေျပာဆိုၿပီး လူေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ရယူႏိုင္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါေပတယ္။
ခ်ိဳသာတဲ့ စကားကလည္း ဒီႏႈတ္က ထြက္သလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားဟာလည္းပဲ ဒီႏႈတ္က ထြက္တာပါပဲ။ စကားႏွစ္မ်ိဳးလံုး ႏႈတ္တစ္ခုတည္းကသာ ထြက္လာတဲ့ စကားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
