သိပ္ကိုသာယာေအာင္ျမင္ၾကတဲ့ ရီေလးရွင္းရွစ္ တည္ေဆာက္ႏိုင္သူေတြ ...
မည့္သို႔ပင္အဆင္ေျပပါတယ္ဆိုေစကာမူ ...
လူႏွစ္ေယာက္ေပါင္းစပ္ရတဲ့အခါ ...
ညွိယူရမႈေတြေနာက္မွာ ေဖာ္ျပဖို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရွိမယ္ထင္ပါတယ္.
တစ္ခ်ိဳ႕ အသည္းကြဲလို႔လာရင္ဖြင့္တဲ့အခါ ...
မႏွစ္သိမ့္မိဘဲ ျဖစ္သင့္တာကို ဒဲ့ ေျပာမိလို႔ ...
တစ္ခါတစ္ခါ ေျပာၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ ...
အခ်စ္ကခ်ိဳခါးတဲ့ ... ခ်ိဳတဲ့အခါလည္းခ်ိဳသလို ခါးတဲ့အခါလည္းခါးတယ္ေပါ့ ...
အခ်စ္အေၾကာင္း သိပ္နားမလည္ပါဘူး ...
သိတာက အခ်စ္ဟာ ခ်ိဳခ်ဥ္ငန္ဖန္စပ္ခါး အစံုသုပ္လိုဘဲ ...
ပံုမွန္ဆို စသေဘာက်ခါစမွာ အခ်ိဳေလးေတြေပး ...
ရည္းစားျဖစ္ ... ခ်ိဳေနေသးတယ္ေပါ့ ...
အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ ... စ ဖန္ ခ်ဥ္ ငန္ စပ္လာေရာ ...
ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ ...
အိမ္ေထာင္ေရးသက္တမ္းၾကာလာရင္ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား တူးခါးကုန္တာမလား ...
က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ... က်င့္သံုးေနဆဲ သီအိုရီေလးေပါ့ ...
ပ႐ိုစီဂ်ာက ေျပာင္းျပန္ ...
အစမွာ မခံႏိုင္ေအာင္တူးခါးေနတဲ့ အခါးေတြေပး ...
အခါးေတြခံႏိုင္ရည္ရွိသြားေတာ့ ...
မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္စပ္တဲ့ အစပ္ေတြေပး ...
အစပ္ေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေတာ့ ...
ခ်ဥ္ ငန္ ဖန္ တာေတြေပး ...
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ...
အခါး နဲ႔ အစပ္မွာတင္ အလံျဖဴျပသြားၾကတယ္ ...
အဆင့္ေတြအားလံုးေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သူဆိုတာ ရွားတယ္မလား ...
ကိုယ့္ရဲ႕ မခံႏိုင္ေအာင္ ခါး စပ္ ခ်ဥ္ ငန္ ဖန္ေတြေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သူဟာ ... ကိုယ္ ယံုၾကည္မိပါတယ္ (ရာႏႈန္းျပည့္ေတာ့မဟုတ္ပါ) ...
တစ္ဘဝလံုးစာ ကိုယ့္သည္းညည္းခံႏိုင္မယ့္သူ ...
ကိုယ္ ဘယ္လို ပံုစံျဖစ္ျဖစ္ ... ပံုဆိုးပန္းဆိုး ေဒါသျဖစ္ေနေန ...
ကိုယ့္ဘဝမွာ ဘယ္လိုရံႈးနိမ့္မႈေတြရွိေနေန ...
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ရစ္ရစ္ ...
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ...
ကိုယ့္လက္ကို သူ ၿမဲၿမဲတြဲ သူနဲ႔ကိုယ္ေရစက္ရွိသ၍ သူ ကိုယ့္အနားက ဘယ္ေတာ့မွ မခြာဘူးဆိုတာပါဘဲ ...
(ဒီလမ္းစဥ္ေလးဟာ ကိုယ့္ဘာသာ ခံစားမိၿပီး က်င့္သံုးေနတာမို႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ခံစားခ်က္သက္သက္ပါ)
တစ္ခုေလးခံစားေျပာႏိုင္တာက ...
ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရွိသူဟာ ကိုယ္မ်က္ရည္ (နာက်င္မ်က္ရည္) က်ေအာင္မလုပ္ပါဘူး.
ကိုယ့္ကို မ်က္ရည္ပါေစလိမ့္မယ္ ... သူ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေႏြးေထြးမႈ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုစီးေမ်ာလို႔ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးပီတိျဖာျဖာက်ရတဲ့မ်က္ရည္ပါ.
ဆရာေတာ္ ရွင္ဆႏၵဓိက ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ထဲကလို ခ်စ္ကံေကာင္းဖို႔ဆိုတာ အေကာင္းကံခ်စ္ဖို႔လိုပါတယ္.
ဒီဘဝ အခ်စ္ကံမေကာင္းရင္ အတိတ္ဘဝက အေကာင္းကံမခ်စ္ခဲ့လို႔မို႔ ဒီဘဝ အေကာင္းကံေတြခ်စ္ၾကရမွာေပါ့ ...
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေလ ...
ကိုယ့္နားမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖစ္ လက္ခံႏိုင္သူရွိ တယ္ဆို ...
တန္ဖိုးထားပါ ...
ေလးစားပါ ...
သူ႔လက္ကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားပါ ...
သက္ဆံုးတိုင္ထိ ... ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ...
ၾကံဳေနရတဲ့ ေလာကဓံ ...
ျဖစ္ပ်က္မႈေတြတိုင္းမွာ ...
စိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ခိုင္မာေအာင္ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္လို႔ရတာေပါ့ ...
မၿငိတြယ္သင့္တာ ...
မၿငိတြယ္ခ်င္ေတာ့တာမွန္သမွ် ...
ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ ...
မၿငိတြယ္ (မၿငိတြယ္ရင္ ေမ့ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားစရာမလို ခံစားမႈအားလံုးေအးၿငိမ္းသြားပါတယ္ ) ဖို႔ ...
၂၄ နာရီအတြင္း တိကနဲျဖတ္ေတာက္ပစ္ဖို႔လား ...
' စိတ္ႏွလံုးသား ' တည္ၿငိမ္ခိုင္မာရင့္က်က္ရတာေပါ့ ...
အဲ့အေျခအေနေရာက္ဖို႔ ...
အခ်ိန္ေတြလိုမယ္ ...
မ်က္ရည္ေတြ လိုေကာင္းလိုမယ္ ...
မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ခ်င္နာက်င္ရမယ္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
အရာအားလံုးေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးခ်ိန္ ...
စိတ္ႏွလံုးသားကို မၿငိမ္းေစတာမွန္သမွ်မွာ ...
မေမြ႕ေလ်ာ္တတ္ေတာ့ဘူး ...
မေမြ႕ေလ်ာ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ...
ကိုယ္ ... ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္ ...
သူလည္း ... ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ...
ဒါတင္မက ေဆးတံေသာက္ၿပီး ဇိမ္ယူတတ္ၿပီလို႔ပါ ေျပာရမလား။
ဆီကိုေရခ်ိဳး ေဆး႐ိုး မီးလွံဴ တဲ့။
ေက်ာက္ေခ်ာေခတ္မွာ ေဆးတံေသာက္ၿပီး ဇိမ္ခံတတ္တာလား။
ေဆးတံက ပ်ဴေဆးတံေတြ။
ပ်ဴေခတ္အထိ ေက်ာက္ေခ်ာေတြ ထြန္းကားဆဲလား။
ဆရာေက်ာင္းတို႔ မံုရြာ မိုးႀကိဳးျပင္ ေက်ာက္ေခတ္ႀကီးကေတာ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းထဲ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီ ထင္။
ပ်ဴေတြ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲလို႔ က်ေနာ္ မေမးဝံ့ပါ။
ေျမာက္ဘက္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွသည္ ေတာင္ဘက္ တနသၤာရီ ထားဝယ္အထိ အင္တိုက္အားတိုက္ မ်ားျပားလွသည့္ ေက်ာက္ေခ်ာေခတ္က လူေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ။