အေတြးတစ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ႐ွားပါတယ္.မူလတန္း.အလယ္တန္း.အထက္တန္းတက္ၿပီးဒီလိုပဲၿပီးခဲ့က်တာပါ.အခုေနာက္ပိုင္းအၿပိဳင္အဆိုင္ေတြမ်ားလာက်တယ္.ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္းေတြတခုၿပီးတခုဖြင့္လာက်တယ္.ပညာေရးေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာအခုေခါတ္ကေလးေတြမနားရေတာ့ပါဘူး.နည္းပညာတိုးတက္လာေတာ့ Ph ေတြသံုးရင္းကစားနည္းေတြလဲေမ့လာက်ၿပီ.Phone ေတြေၾကာင့္တိုးတက္လာသလို ဆိုးယုတ္လာတာေတြလဲေတြ႔ေနရပါတယ္.ေက်ာင္းသြားတယ္ျပန္လာရင္အဝတ္အစားလဲ က်ဴ႐ွင္သြား ျပန္လာရင္အိမ္စာေတြလုပ္ရနဲ႔ မနားရတဲ့ကေလးေတြျဖစ္လာက်ၿပီ.ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းတက္မွ ေဘာ္ဒါတက္မွဆိုၿပီး ဂုဏ္ေတြၿပိဳင္က်တာ ကေလးေတြကေျမစာပင္ျဖစ္လာပါၿပီ.
ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြေဘာ္ဒါေတြကလဲ ေစ်းႀကီးသလို စည္းကမ္းလဲေကာင္းဂ႐ုလဲစိုက္က်ေတာ့ ပိုက္ဆံကိုမျမင္ေတာ့ဘူး သားသမီးပညာေရးပဲအဓိကထားၿပီး မိဘေတြလဲကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြပို႔က်ပါတယ္.တကယ္ေတာ့အၿပိဳင္အဆိုင္မ်ားလာတဲ့ ေခါတ္ဆိုေတာ့လဲ ေခါတ္ေရစီးေခ်ာင္းအတိုင္းပဲေပါ့.ေ႐ွးယခင္အခါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကစားခဲ့က်တဲ့ကစားနည္းေတြလဲ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့မယ္.
ဘာပဲေျပာေျပာကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကကစားခဲ့က်တာေတြျပန္ေတြးၾကည့္တိုင္း လြမ္းဆြတ္မိတယ္.
"ညအခါ လသာသာ
ကစားမလား နားမလား"
ေျသာ္ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း...
Photo credit by Google
Smt29