ကိုယ္လည္း မိန္းမပါ....
မိန္းမမွ မိန္းမစိတ္ အျပည့္ရွိတဲ့ မိန္းမ။
သဝန္တိုတတ္တာလည္း ေျပာမေနနဲ႔
ကိုယ့္ရည္းစား ကိုယ့္ေယာက္်ားကို ၿပီတီတီလာၾကည့္ရင္ေတာင္ တစ္မိနစ္မွာတင္ စိတ္နဲ႔ အခါေျခာက္သိန္းသတ္ၿပီးသြားၿပီ။
စႏိုက္လာေၾကာ္လို႔ကေတာ့ ႏုတ္ႏုတ္စင္းမွာ။
ဒိန္းဒလိန္းနတ္ပူးတာေလာက္က ကိုယ္ေတြက သာမန္ခ်ိန္ေတာင္ ဒိန္းဒလိန္း အေကာင္တစ္သိန္းအားေလာက္ ရွိတယ္။
ေျပာခ်င္တာက ဘာမွေဝမစားႏိုင္ဘူး။
အဲ့ေလာက္ကို တိုတယ္။
အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္လို သဝန္တိုတတ္သူေတြကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္။
ဒီမနက္ေစာေစာစီးစီး ကိုယ့္ဘာသာ မနက္စာေလး ေအးေအးလူလူ စားေနတုန္း ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုဝင္လာတယ္။ ဟဲလိုထူးေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ ျပန္ခ်သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ဝင္လာတယ္.. အဲ့လိုပဲ ျပန္ခ်သြားတယ္။ စိတ္က အေတာ္ဖုေနၿပီ။
ေနာက္တစ္ခါဝင္လာတယ္။ ကိုယ့္ ဟဲလိုက အေတာ္Vocal ျပင္းေနၿပီ။
မိန္းမတစ္ေယာက္အသံ၊ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး မိန္းမတစ္ေယာက္အသံ။
ဒီဖုန္းကို ေခၚထားလို႔တဲ့။ မေခၚပါဘူးဆိုေတာ့ ေခၚထားတယ္၊ ဒါငါ့ေယာက္်ားဖုန္း.. နင့္နာမည္ ဘယ္သူတုန္းတဲ့။
ဒါမ်ိဳး ဘယ္ရလိမ့္မလဲ ကိုယ္ကလည္း ဒီရက္ထဲ ဘယ္ဖုန္းမွ မေခၚတာ ေသခ်ာတယ္။ အလြန္ဆံုးရွိလွ Grab ေခၚတာေလာက္ပဲ ရွိမယ္။Vocal Tone ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ေဟာက္ေပးလိုက္တယ္။
ရွင့္လင္ဖုန္းကို ဝင္ထားတယ္ဆိုရင္ ရွင့္လင္ကို ေမးေလ
ရွင့္လင္ ဘာေကာင္မွန္းေတာင္ မသိတဲ့ ဒီဘက္ကလူကို သေဟာက္သဟနဲ႔ စြတ္စြတ္စြဲစြဲ လာေမးေနရေအာင္ ရွင့္လင္က အားေနသရမ္းေနတဲ့ေကာင္လား ဘာညာနဲ႔ ေကာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။