လူငယ္ေတြကို စာဖတ္ပါ စာဖတ္ပါလို႔ ေျပာၾကတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အဘိုးအဘြား၊ အေဖအေမတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို စာဖတ္ပါ စာဖတ္ပါလို႔ သိပ္မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ စာအုပ္ေတြရွိေနတဲ့ ၀န္းက်င္ကိုပဲ ဖန္တီးေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြမ်ားတဲ့ အဘိုးရဲ႕စာအုပ္စင္၊ အေဖအေမတို႔ ၀ယ္ေပးတဲ့ ေရႊေသြး၊ ေတဇ၊ မိုးေသာက္ပန္းနဲ႔ အိမ္နားက စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွာ ငွားလို႔ရတဲ့ တြတ္ပီ၊ ေမာင္စူပါ၊ ဒီလံုး၊ ဦးကပ္စီး၊ ေမာင္တီထြင္ စတဲ့ ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္ေလးေတြပါတဲ့ ႐ုပ္ျပစာအုပ္ေတြ၊ ဖတ္စရာစာေတြရွိေနတဲ့ အဲဒီ၀န္းက်င္တစ္ခုကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာဖတ္၀ါသနာကို ရင့္သန္ေစခဲ့တာပါ။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ၀န္းက်င္မွာ ဖတ္စရာစာေတြရွိတဲ့၀န္းက်င္ေတြ ရွိေသးရဲ႕လားလို႔။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စာအုပ္အငွားဆုိင္ေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သေလာက္ကို ျဖစ္ေနၿပီ။ စာၾကည့္တုိက္ေတြဆိုရင္လည္း ရွင္သန္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနရတဲ့အခ်ိန္။ မိဘေတြကေရာ လူငယ္ေတြရဲ႕ အနီးအနားမွာ ဖတ္စရာစာေတြရွိတဲ့ ၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ေနေနသာသာ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ လံုးပန္းေနၾကရတာ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး စဥ္းစားၾကသင့္တာက လူငယ္ေတြကို စာဖတ္ပါ စာဖတ္ပါလို႔ပဲ တြန္းေအာ္ေနမယ့္အစား လူငယ္ေတြရဲ႕အနားမွာ ဖတ္စရာစာေတြရွိေသာ ၀န္းက်င္တစ္ခုကို ဘယ္လိုဖန္တီးတည္ေဆာက္ၾကမလဲဆိုတဲ့ ကိစၥကိုပါ အာ႐ံုစုိက္သင့္ၾကတယ္ဆိုတာပါ။ ေကာင္းပါၿပီ။ လူႀကီးေတြကို အၾကံျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လူငယ္ေတြကို တုိက္တြန္းခ်င္တာေလးလည္း ရွိပါေသးတယ္။
crd by @cheerylay