စာေရးသူရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ ေစာင္တစ္ထည္နဲ႕ ေထြးေပြ႕ထားတဲ႕ကေလးေလး ကိုသန္းနိုင္ကေတာ့ ကားကိုေစာေစာကထက္ ျမန္နိုင္သမ်ွျမန္ေအာင္ေမာင္းေနေတာ့သည္…ေအာင္စည္ကေတာ့ အေနာက္က အမ်ိဳးသမီးအေလာင္းျကီးနဲ႕အတူတူ ရွိေနေလသည္။
ညည့္ဆယ္တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ျပီထင္သည္။ လမ္းေဘးဆိုင္အေတာ္တခ်ိဳ႕ေတာင္ ခံုေတြကာျပီးနွစ္ခ်ိဳက္စြာအိပ္ေမာျကေနရွာျပီစာေရးသူတို႕ကားေလးဟာ ညမိုးတေျဖာင့္ေျဖာင့္နွင့္ ေဆးရံုျကီးသို႕သြားေနဆဲပင္…တခါတခါလ်ွတ္စီးေတြက တေလာကလံုးလင္းျဖာသြားသလိုပင္ ကားမွန္ကို အရွိန္ျပင္းျပင္းရိုက္ခတ္လာေသာ…မိုးစက္တို႕ကို ဝိႈက္ဘာနွင့္ ပြတ္ဆြဲသက္ခ်ေနသည္။
ကိုသန္းနိုင္ကို စာေရးသူျကည့္လိုက္မိသည္။သူကေတာ့ ေအးေဆးပင္ စာေရးသူကိုျကည့္လိုက္ေရ့ွကိုျကည့္လိုက္နွင့္ကားကိုေမာင္းေနေတာ့သည္။
သို႕နွင့္ ဆယ္တစ္နာရီေလးဆယ္ေလာက္မွာ ေဆးရံုေရာက္ျပီးကေလးကိုေတာ့ ဆရာမေတြနဲ႕ အပ္ထားခဲ႕ျကသည္။အမ်ိဳးသမီးအေလာင္းကိုေတာ့ ရင္ခြဲရံုကိုပို႕ေပးျပီးျပန္အလာ ကိုသန္းနိုင္က စာေရးသူကို စကားစလာသည္။…
"ေနမ်ိဳး" မင္းခုနက ကားေပၚမွာဘာမွမေတြ႕လိုက္ဖူးလား"
"ဟာ"ကိုသန္းနိုင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ကဘာေတြ႕ရမွာတုန္း…
"ငါလည္းထင္ပါတယ္မင္းမေတြ႕ဘူးဆ္ိ္ုတာကို" ဒီလိုကြ"ခုန……ငါကားေမာင္းလာတုန္းကကြာ…မင္းက ကေလးကိုခ်ီထားတယ္မဟုတ္လား…"
"အင္းးးေလ"
"ေအးအဲ႕ဒါပဲကြ ခုန မင္းကေလးခ်ီထားတုန္းက မင္းေနာက္ေက်ာကေန ခုန အမ်ိဳးသမီးျကီးသူ႕ကေလးကို လွမ္းျကည့္ေနတာ ငါကားေမာင္းေနရင္းေတြ႕လိုက္တာ…"
"အာ……ကိုသန္းနိုင္ကလည္းမျဖစ္နိုင္တာ…သူကေသေနျပီပဲမဟုတ္လား"
"ေအးးသူကေသသြားတာမွန္ေပမဲ႕ သူရဲ႕ ကေလးေပၚထားရွိတဲ႕ ေမတၱာေတြက မေသဆံုးဘူးေလကြာ…မင္းပဲစဥ္းစားျကည့္…ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက မိုးျပင္ထဲမွာ…ေတာင့္ျပီးေသေနလည္းမသိဘူး…
ဒီေလာက္ေအးတဲ႕ဒဏ္ကိုေပါင္ျကားထဲကကေလးေလးတစ္နွစ္အခါလည္ကြာ ဘယ္ခံနိုင္ရည္ရွိရွာမလဲ နာရီဝက္ေလာက္နဲ႕တင္ ကေလးအသက္ဆံုးနိုင္တယ္…အေမျဖစ္သူကေသဆံုးသြားေပမဲ႔သူ႕ရဲ႕ေမတၱာေတြနဲ႕ ကေလးေလးကိုအေႏြးဓာတ္ေပးျပီးအသက္ဆက္ရွင္ေစခဲ႔တယ္…မဟုတ္လား…
"အင္းးးးဟုတ္တယ္ေနာ္ကိုသန္းနိုင္"
"ေအးကြ"
ေနာက္တခုရွိေသးတယ္…သူက ေသေလာက္ေအာင္ခ်မ္းေနေပမဲ႕သူရဲ႕ကေလးေလးကို အသက္အႏၱရယ္ကင္းဖို႕မိုးေရးေတြမစိုခ်ြဲေအာင္ေပါင္ျကားထဲမွာညပ္ျပီးအက်ီ ၤေလးနွစ္စကို တင္းတင္းဆြဲထားတာ ငါခုထိမ်တ္စိထဲကမထြက္ဘူးကြာ…"
"အန္နာပါ"
"ဘာ မင္းကမ်ား အတင့္ရဲလိုက္တာ"
"ကြၽန္မမလုပ္ရဲပါဘူး ဂ်င္မီခိုင္းတာပါ"
"ဘာ ဘယ္သူခိုင္းတယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဂ်င္မီခိုင္းတာပါ သူက သူ႕အျပစ္သူမျမင္ဘဲ မင္းသားေလး တို႔ကသူ႕အေမကိုသတ္တယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါတယ္ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို သူ႕ေနရာ အစား၀င္ဖို႔ ေျပာခဲ့တာပါ"
"သူက အစား၀င္ခိုင္းတယ္"
"အ၀တ္ဖံုးထားရင္မျမင္ရဘူးတဲ့"
"ေတာက္"
ဂ်က္ စိတ္တိုသြားရသည္ သူ႕အခ်စ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳသည္
"ထြက္သြား"
"မင္းသား ကြၽန္မတို႔က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လင္မယားေတြျဖစ္ေနၿပီေလ ဒီေတာ့"
"မင္းကိုငါ ထြက္သြားလို႔ေျပာေနတာ"
အန္နာ ေၾကာက္သြားသည္ ဒါနဲ႔ ထြက္သြားသည္ ဂ်က္က ေဒါသ ေတြနဲ႔ က်န္ခဲ့သည္
ဂ်င္မီကူးခတ္လာတာ ဂူတစ္ဂူေရာက္လာသည္ သူမအထဲ၀င္ခဲ့သည္ အထဲကို၀င္ေလ ေမွာင္လာေလ ျဖစ္သည္ ၀င္လာရင္းေနာက္ဆံုးမွာ ဂူတစ္ခုလံုး လင္းလာသည္ ပုလႅင္တစ္ခု
"ဟား. ဟား. ဟား. ဟား"
ရယ္သံနဲ႔အတူ ပုလႅင္ေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ေပၚလာသည္
"မင္းကေတာ္သားပဲ ဒီအထိေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့"
"ရွင္ကဘယ္သူလဲ"
"မင္းရွာေနတဲ့ ေမွာ္ဘုရင္မေလ"
"ဟို ကြၽန္မ"
"ငါသိတယ္ မင္းေျခေထာက္ေတြလိုခ်င္တာမလား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္ လုပ္ေပးႏိုင္မလား"
"လုပ္ေပးႏိုင္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ အေပးအယူဆိုတာရိွတယ္ မင္းငါ့ကို ဘာေပးႏိုင္လဲ"
"ရွင္"
"ဟုတ္တယ္ေလ ငါ့အတြက္ဘာယူခဲ့လဲ"
"ဘာမွမပါပါဘူး"
"ဘာမပါဘဲ မင္းကအလကားလိုခ်င္တာလား ေနဦး မင္းလိပ္ျပာအရမ္းလွတာပဲ ငါလိုခ်င္တယ္"
"ကြၽန္မ လိပ္ျပာ"
,"ဟုတ္တယ္"
"ကြၽန္မ ေသသြားမွာေပါ့"
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး"
ေမွာ္ဘုရင္မက ေခါင္းရမ္းလိုက္ၿပီး
"အေလာင္းစားလုပ္တာေပါ့ မင္းကို အခ်ိန္တစ္ခုေမးမယ္ အဲ့အခ်ိန္တြင္း မင္းကို သူခ်စ္လာရင္ မင္းမေသဘူး မရရင္ မင္းေသမယ္ ၿပီးေတာ့ မင္းလိပ္ျပာကို ယူမယ္"
သူမ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္သြားသည္
"ကြၽန္မ လိပ္ျပာ ကိုဘာလုပ္မွာလဲ"
"မင္းက ေတာ္ေတာ္စပ္စုတာပဲ ငါစားမွာေပါ့"
"ရွင္"
"မင္းက ငါျမင္ဖူးသမွ်မွာ အလွဆံုးပဲ ဒါေၾကာင့္ မင္းလိပ္ျပာကိုစားရင္ ငါလည္း မင္းလို လွပလာလိမ့္မယ္"
"ကဲ ေျပာငါ့မွာ အခ်ိန္မရိွဘူး"
သူမ ဘာေျပာရမွန္းမသိ အင္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားေလး ကိုလက္ထပ္ရတာထက္စာရင္ေတာ့ ငါစြန္႔စားရမယ္
"ေကာင္းၿပီ လက္ခံတယ္"
"ဟုတ္ၿပီေလ ပင္လယ္ႀကီးသက္ေသရိွတယ္"
ေမွာ္ဆရာမ ကသူ႕လက္ကေနပစၥည္းတစ္ခုထုတ္ေပးလိုက္သည္
"လက္ေကာက္ေလးပါလား"
"ဒါေမွာ္လက္ေကာက္ မင္းစြပ္လိုက္တာနဲ႔ ေျခေထာက္ေျပာင္းသြားမယ္"
"ေရာ့"
"ဟုတ္"
သူမ လွမ္းယူလိုက္သည္
"အခ်ိန္က တစ္ႏွစ္ပဲ"
"ေကာင္းပါၿပီ"
"သြားေတာ့"
သူမ ကူးခတ္ခဲ့သည္ ေရေပၚကို သူမရဲ႕ သန္မာလွတဲ့ အၿမီးနဲ႔ လ်င္ျမန္စြာ ကူးခတ္ခဲ့သည္ သူမလက္မွာေတာ့ ေမွာ္လက္ေကာက္ကို ကိုင္ထားသည္
ဒီကမ႓ာေျမျကီးျဖစ္ေပၚလာခဲ႕ကတည္းကိုက ေမတၱာတရားေတြေဝဆာဖို႕မဟုတ္ပါေလာ.…
ဟုတ္ပါသည္။ ေရွးယခင္ကတည္းက ေမတၱာတရားဆိုတာေပၚထြန္းခဲ႔ခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ ကမ႓ာဦးအစ အာဒံ|ဧဝ ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕နွစ္ဦးရဲ႕…ေမတၱာတရားေတြေျကာင့္တာ ဒီကေန႕အထိေမတၱာေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ႕လူသားေတြျဖစ္လာခဲ႕ျကရတာမဟုတ္ပါလား…မည္သိုပင္ဆိုေစ…ဦးေတာ့……