မရန္းပင္ေပါက္သည့္သေဘာႏွင့္တူ၏။ ဒါနသည္မိမိသူတစ္ပါးႏွင့္ႏွစ္ဦးသား၏ အက်ဳိး၊ ပစဳပၸန္ေလာကအက်ဳိး တမလြန္ေလာကအက်ဳိးအမ်ဳိးကုသိုလ္ကံျဖစ္ေစ အကုသိုလ္ကံျဖစ္ေစ မူလကံႏွင့္တူေသာ အက်ဳိးကိုေပးတတ္၏။စြန္႕ႀကဲေပးကမ္းးလွဴဒါန္းသည့္အခါ ေပးလွဴသူ၌ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္အားေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားေစခ်င္ေသာ ၀တ္ေစခ်င္ ေနေစခ်င္ေသာေစတနာရွိ၏။ ထိုေစတနာသည္ တူေသာအက်ဳိးေပးသျဖင့္ ေပးလွဴသူသည္ ဘဝမ်ားစြာ၌ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားရ ၀တ္ရ ေနထိုင္ရေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားကိုရရွိခံစားရ မည္ျဖစ္၏။မနာပဒါယီလဘေတမနာ၀ံ မတ္ႏိုးဖြယ္ရာပစည္း၀တၱဳကို ေပးလွဴသူသည္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာ ပစည္း၀တၴဳကိုရရွိႏိုင္၏ဟု ေဟာေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီဒါနသည္ တူညီေသာအက်ဳိးတရားကို ေပးမည္မွာ ေသခ်ာ၏။သရက္ေစ့မွ သရက္ပငါေပါက္၍ မရန္းေစ့မွ မရန္းပင္ေပါက္သည့္သေဘာႏွင့္တူ၏။ ဒါနသည္မိမိသူတစ္ပါးႏွင့္ႏွစ္ဦးသား၏ အက်ဳိး၊ ပစဳပၸန္ေလာကအက်ဳိး တမလြန္ေလာကအက်ဳိးအမ်ဳိး မ်ဳိးကိုၿပီးေစႏိုင္၏၊အၿခံအရံ.အေက်ာ္အေစာ္၊ က်က္သေရ.စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႕ကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္၏။ တရားသျဖင့္ရေသာပစည္းဥစာကို တရားထူးရေသာပုဂၢိဳလ္တို႕အား လွဴဒါန္းလွ်င္ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ ႏွင့္အၿခံအရံ ငရဲမ်ားကို လြန္ေျမာက္၍ နတ္ျပည္သို႕လားေရာက္ရ၏။ သံ၊ ၁ ၂၀ မရန္းပင္ေပါက္သည့္သေဘာႏွင့္တူ၏။ ဒါနသည္မိမိသူတစ္ပါးႏွင့္ႏွစ္ဦးသား၏ အက်ဳိး၊ ပစဳပၸန္ေလာကအက်ဳိး တမလြန္ေလာကအက်ဳိးအမ်ဳိး
လြန္ကဲထူးခၽြန္မြန္ျမတ္ေသာ ေလာကီစည္းစိမ္ႏွင့္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာအားလံုးတို႕ကိုလည္း ျဖစ္ ထြန္းေပၚေပါက္ လာေစႏိုင္၏။ ဒီ။ဋီ၊ ၂။ ၆၈ထို႕အျပင္ သိၾကားမင္းစည္းစိမ္.မာရ္နတ္မင္းစည္းစိမ္.ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္. စၾကာမင္းစည္းစိမ္စေသာေလာကီစည္းစိမ္၊ သာ၀ကပါရမီဉာဏ္၊ ပေစကေဗာဓိဉာဏ္.အဘိသေမၺာဓိဉာဏ္ဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကုတၱရာ စည္းစိမ္တို႕ကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္၏။ (ဒီ ။ ႒၊၂။ ၆၃ဒါနေၾကာင့္လည္း လူ႕စည္းစိမ္.နတ္စည္းစိမ္၊ ရရွိသည္ကားထင္ရွား၏။ျဗဟၼာျပည္သို႕မူကာေပးလွဴကာ မွ်ျဖင့္ မလာေရာက္ႏိုင္။ သို႕ေစကာမူ ဒါနေစတနာသည္သမထ၀ိပသနာစိတ္၏အၿခံအရံျဖစ္၍ ေပးလွဴၿပီး ေနာက္ ရန္သူ၌ေသာ္လည္း ႏူးညံ့သည့္စိတ္ ေပၚေပါက္လာၿပီးလွ်င္ေမတၱာ .ဂရုဏာ. မုဒိတာ. ဥေပကာ. ဟူသည့္ျဗဟၼစိုရ္တရား႕ကိုပြားမ်ားအားထုတ္ခဲ့ပါမူ ျဗဟၼာျပည္သို႕လားေရာက္ရ၏ဒီ၊၃။၂၁၄ဒါနသည္စ်ာန္.၀ိပသနာ.မဂ္.ဖိုလ္.နိဗၺာန္တို႕ကိုရရွိေရးအတြက္ အားႀကီးေသာ မွီရာအေၾကာင္း အေထာက္ အပံ့=ဥပနိသယပစည္းျဖစ္ေပ၏။လွည္းဘီသည္ လွည္းကိုဆြဲေသာႏြား၏ေျခးရာေနာက္ သို႕ကပ္၍ လိုက္ဘိသကဲ့သို႕ ဒါနသည္အလွဴရွင္ေနာက္သို႕တေကာက္ေကာက္ကပ္၍လိုက္ ၏။ပစဳပၸန္ေလာက ၌ျဖစ္ေစ တမလြန္ေလာက၌ျဖစ္ေစ ေပးလွဴသူေနာက္သို႕ အစဥ္လိုက္၍ အက်ဳိးေပးေလသည္။ သံ၊ ၁။ ၃၈သူတစ္ပါးတို႕အားလိမ္လည္လွည့္ျဖား. ခိုး၀ွက္လုယက္၍မတရားသျဖင့္ ရအပ္ေသာ အသျပာ၁၀ကုေဋ တန္ အလွဴသည္ေတာင္းရမ္း၍ျဖစ္ေစ ေကာက္သင္းေကာက္၍ျဖစ္ေစ တရားေသာအလုပ္ျဖင့္ရွာေဖြ၍ သားမယာကို လုပ္ေကၽြးေမြးျမဴေသာ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္၏ အသျပာတစ္က်ပ္တန္အလွဴကို ၂၅၆ပံု ၁ပံုမွ်မမီႏိုင္။ လွဴဖြယ္၀တၴဳတန္ဖိုးနည္းေသာ္လည္း သဒၶါ. ေစတနာ. ထက္သန္အားႀကီးလွ်င္ ဆယ္ကုေဋတန္အလွဴႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်အက်ဳိးရႏိုင္သည္
ပုဂံေခတ္တြင္ အခ်ိတ္ထည္ ၏ပံုစံမ်ားကို ေက်ာက္စာမ်ား၌ေတြ႕ရသည္ ဟု ေက်ာက္စာဝန္ေထာက္ေဟာင္း ဦးျမ၏မွတ္တမ္းမ ်ားအရ သိရပါသည္ ... အမ်ိဳးသမီးဝတ္ဆင္မႈ အျဖစ္ အပယ္ရတနာ လိုဏ္ဂူ ဘုရားအတြင္းဘက္ရွိ မဟာယနဂိုဏ္း ပန္းခ်ီေဆးေရးမ်ားတြင္ ေရးဆြဲထားေသာ တာရာေဒဝီ နတ္သမီး၏ ထဘီမွာ အခ်ိတ္ဆင္ျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ရသည္ပုဂံ ဥပါလိသိမ္အတြင္းမွ ပန္းခ်ီမ်ားသည္ အင္းဝေခတ္ေနာက္ပိုင္းလက္ရာမ်ားျဖစ္သည္ မင္းညီမင္းသား ရံေရြပံုမ်ားကို အခ်ိတ္ပုဆိုး အခ်ိတ္ထဘီအျဖစ္ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ အခ်ိတ္ကို ပုဆိုးအျဖစ္ အမ်ိဳးသားမ်ားဝတ ္ဆင္ျခင္း ကို သက္ေသအျဖစ္ေတြ႕ရသည္သို႕ေသာ္ အခ်ိတ္ဟူေသာ ေဝါဟာရကို ေညာင္ရမ္းေခတ္မွသာ စတင္သံုးစြဲခဲ႕ၾကသည္ .... ေညာင္ရမ္းေခတ္ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ၏ သူဇာပ်ိဳ႕တြင္ " ေရႊခ်ည္ခ်ယ္ဘက္ လက္ခ်ိတ္ယက္သည္ ကပ္ကြက္က်ဴးေက်ာ္ ဝတ္လဲေတာ္ ကို " ဟု ေရးဖြဲ႕ထားျပီး ဟံသာဝတီပါမင္း၏ အမွာေတာ္ပံုတြင္ " လက္ခိ်တ္လြန္းပ်ံ ဧကနံ သည္တြင္ အစေပၚေလျပီ " ဟူ၍ေတြ႕ရသည့္အတြက္ ၁၀၉၅ ခုႏွစ္မွ ၁၁၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း အခ်ိတ္ ဟူေသာ ေဝါဟာရ ပါ ေပၚေပါက္ခဲ႕ျပီကိုေတြ႕ရသည္မင္းတုန္းမင္းတရား ဝတ္ဆင္ေသာပုဆိုးမွာ ရာမ ဇာတ္လံုးေဖာ္ အခ်ိတ္ထည္ျဖစ္၍ ၾကက္တူေရြးရုပ္ပါေသာ ေရႊခဲခ်ိတ္လိုက္းကို ပုဆိုး၏ အနားျမိတ္၌ ထည့္ရသည္ဆင္ ), ျမိဳ႕ေရွ႕ၾကီး ဆင္ (သို႕) ျမိဳ႕ေရၾကီးဆင္( နန္းေတာ္ေရွ႕ ရပ္မွ
အမရပူရေခတ္ဦး ဗလာပုဆိုးအျဖစ္ အခ်ိတ္ဆင္ ၃၇ မ်ိဳးမွာ ေစာင္းေတာ္ပိုက္ , ေပါင္တူစင္း, ေပါင္ဖို ေပါင္မ , ရဲစင္း , တစ္ေၾကာင္းထိုး , ေလာကဓာတ္ , နဒီဆံကြဲ ,ပတိမ္းဆင္ , ႏွစ္ကိုယ္ေတြ႕ , ေဆာင္ေတာ္ကူး , ေရႊဘိုရိုး, ေရႊဘို နန္းသိမ္း , တိမ္ခိုးဆင္ , ကြက္တံုး , စလြယ္စင္း , အဝါစင္း , လိေမၼာ္စင္း , ရဲကြက္ , ႏွစ္ထပ္ေလာကဓာတ္ , ေရႊဘို ထိပ္တင္ , သံပါတ္ဆင္ , ေငြပန္းဆင္ , ေဒဝီစင္း , ေက်ာက္စိမ္းစင္း , မရန္းစင္း , ေဒါနစင္း ,ဘံုတိုင္ဆင္ , ရာသက္ပန္ ,အျဖဴကြက္ , ပတၱျမားဆင္ , ဖရဲအူဆင္ , ဖူးညိဳဆင္ (ေယာက္်ားမင္းသမီး ဦးဖူးညိဳ ဝတ္ဆင္ေသာ အဆင္ ) တို႕ျဖစ္၍ခ်ိတ္အဆင္ အေနျဖင့္ စာတိုးဆင္ ( စာတိုးအရပ္မွ ရက္ေသာအဆင္ ), ျမိဳ႕ေရွ႕ၾကီး ဆင္ (သို႕) ျမိဳ႕ေရၾကီးဆင္( နန္းေတာ္ေရွ႕ ရပ္မွ ရက္ေသာ အဆင္ ), ျမိဳ႕ေရကြဲ ,ရဲေရာင္ခံ ၍ ရက္ေသာ ရဲခ်ိတ္ , ေက်းငွက္ရုပ္ပါ၍ ေက်းတရာဆင္ , ၾကက္ျမီး, ေကလိပ္ဝဏၰ, ၾကိဳးၾကီး , စိန္နားပန္ , သံုးခင္းပန္းဝတ္ , အတြင္းဆင္ , ကုလားပန္း , စိန္တစ္ခက္ , ျမတစ္ခက္ ,ႏွစ္ပြင့္ဆိုင္ , လိပ္ျပာဆင္ ,ၾကာဖူးၾကာခိုင္ , ေရႊတစ္ဆုပ္ ေငြတစ္ဆုပ္, ရွစ္ပြင့္ဆိုင္ၾကိဳးၾကီး , ခုနစ္အိမ္ဆင္ , ၾကိဳးၾကီး ထိပ္ေခါင္တင္ , ရဲဆင္းပန္းဝတ္ ,သံုးစင္း နဝရတ္ , ေဆာင္ေတာ္ကူးဆင္ , ဒဂၤါးပန္း, ေတာင္ထိပ္ပန္း , ဖီလာခ်ိတ္ , ကိုက္ခိ်တ္ ဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကသည္ ...ပုဆိုးေရာ ထဘီ အျဖစ္ပါ ဝတ္ဆင္ၾကသည္ ဆင္ ), ျမိဳ႕ေရွ႕ၾကီး ဆင္ (သို႕) ျမိဳ႕ေရၾကီးဆင္( နန္းေတာ္ေရွ႕ ရပ္မွ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိယ္မွာ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္မ်ဳိးပဲရွိတ ယ္။ ထုိင္ေနတာက႐ုပ္တရား၊နာေနတာကနာမ္။ ေယာက္်ားရယ္မိန္းမရယ္လုိ႔ဆုိၾကတာက သမုတိသစၥာနယ္မွာ ပညတ္အားျဖင့္မွန္တယ္။ဥပမာ- ျမစ္ဟုိဘက္ကမ္းကုိ ေလွနဲ႔ ကူးသြားမယ္ဆုိရင ္၊ ေလွေၾကာင့္လဲဟုိဘက္ကမ္းကိုေရာက္တယ္ဆုိရမယ္၊ လူေၾကာင့္လဲ ဟုိဘက္ကမ္းကုိေရာက္တယ္ဆုိရမယ္။တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အမွီျပဳေနတာပဲ။"အေၾကာင္းနဲ႔အက် ဳိးပဲ"ရွိတယ္။႐ုပ္ေၾကာင့္လည္း နာမ္ျဖစ္တယ္။ နာမ္ေၾကာင့္လည္း ႐ုပ္ျဖစ္ေပၚလာရတ ယ္လုိ႔ မွတ္ပါ။ ဒီခႏၶာမွာရွိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ဟာခင္ဗ်ားတုိ႔ျပဳခဲ့တဲ့“ကံ”၏ အစြမ္းေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္။ကံရွိသေ႐ြ႕ ဒီ႐ုပ္နာမ္အစဥ္ဟ ာျပတ္မသြားဘူး။ ေသရင္ဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ အယူဟာဥေစၧဒဒိ႒ိ အယူပဲ။ ဒါ မွားတဲ့အယူပဲ။ကုသိုလ္အကုသုိလ္ကံေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ အစဥ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေနရတယ္။ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိးေပးဆုိ တာရွိတယ္။
ကံတုိ႔၏ အက်ဳိးေပးတရားဟာ ဥာဏ္နဲ႔ မွန္းဆၿပီး သိႏုိင္တယ္။အေၾကာင္းတရားတုိင္းမွာ အက်ဳိးတရားရွိတာခ်ည္းပဲ။ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ဆုိတဲ့ကာလသုံးပါးရွိေနတာပဲဟာ။ ကာလသုံးပါးရွိေနေတာ့ အတိတ္ဘ၀လဲရွိရမယ္၊ ယခုလက္ရွိဘ၀လဲရွိရမယ္။ေနာင္အနာဂတ္ဘ၀လဲ ရွိရမွာေပါ့။လူေတြဟာအတိတ္ဘ၀ကံ အေၾကာင္းတရားအမ် ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ယခုဘ၀မွာအက်င့္အမ်ဳိးမ်ဳ ိး၊ ႐ုပ္ရည္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ စိတ္ေနသေဘာထားအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ပညာမွာလည္း ထူးခၽြန္မႈ၊ မထူးခၽြန္မႈအမ်ဳ ိးမ်ဳိး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာအမ ်ဳိးမ်ဳိး ကဲြျပားျခားနားေနၾကတာေပါ့။ဒီလုိကဲြျပားမႈေတြဟာ ရာသီဥတုနဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ အေတြ႕အႀကဳံႀကိဳးစားမႈအေပၚမ ွာ အနည္းအပါးေတာ့တည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပဳခဲ့တဲ့ “ေစတနာကံကပဓာနပဲ”။ သူက စီမံတာ။ဒီေတာ့အခု ဘ၀ သုံးပါးဆက္စပ္ပုံကုိ ရွင္းျပမယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ဘ၀၊ ယခုေရာက္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၊ ေနာက္လာမယ့္ အနာဂတ္ဘ၀လုိ႔ ဘ၀သုံးပါးကုိ တန္းၿပီးေတာ့မွတ္ထားပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီဘ၀သုံးပါးဟာတခုနဲ႔တခုဆက္မိေအာင္ ဆပ္စပ္ေနပါသလဲ၊ ဒီဘ၀ေတြကုိ ဆက္မိေအာင္လုပ္တဲ့လက္သည္ကုိရွာၾကစုိ႔။ အပ္ခ်ဳပ္သမားဟာအထည္စက္႐ုံ၊ ယကၠန္းစင္တုိ႔ကထ ြက္လာတဲ့အ၀တ္အထည္ေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိယ ္နဲ႔ အံက်ျဖစ္ေအာင္ ဆက္စပ္ခ်ဳပ္လုပ္ေပးလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ လုံခ်ည္အက်ႌေတြျဖစ္လာရတာ၊ ဒီေတာ့ သမုဒယသစၥာဆုိတဲ့ တဏွာေလာဘဟာ ဒီအပ္ခ်ဳပ္သမားလုိပဲ ဒုကၡသစၥာ=ဘ၀ေတြကုိ ဆက္စပ္ေပးေနတယ္။ တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ မျပတ္ရေအာင္ ဆက္ေပးေနတယ္။ အတိတ္ဘ၀ကစုေတၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ယခုေရာက္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကုိ ဆက္ေပးတယ္။ ဒီ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကေသၾကရဦးမယ္။ ေသရင္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ စုတိစိတ္ကေလးနဲ႔ အနာဂတ္ဘ၀ ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလးကုိ ဆက္ေပးဦးမယ္။ ဒီေတာ့ “တဏွာေလာဘ” မေသေ႐ြ႕ေတာ့ဘ၀=ဒုကၡ အဆက္မျပတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ “တဏွာေလာဘ”ဟာ အတိတ္ဘ၀နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၊ ၿပီးေတာ့ပစၥဳပၸန္ဘ၀နဲ႔ အနာဂတ္ဘ၀ေတြ အဆက္မျပတ္ေအာင္ ဆက္ေပးေနတာပဲ။ ဒီ တဏွာေလာဘ မေသသေ႐ြ႕ေတာ့၊ “စုတိၿပီးပဋိသေႏ ၶ၊ ပဋိသေႏၶၿပီးစုတိ” ဆက္စပ္ေပးေနမွာပ ဲ။
တစ္သံသရာလုံးမင္းတုိ႔ငါတုိ႔ကုိ ဒုကၡအားလုံးနဲ႔ ဆက္စပ္ေပးေနတာဟာ ဒီ“တဏွာေလာဘ”ပဲ။ ဒီ တဏွာေလာဘကုိ အေသမသတ္ႏုိင္သေ႐ ြ႕ ကာလပတ္လုံး ဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡဆက္ ျပတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔မွတ္ပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ဒီဘုံဘ၀ကုိ ကုသုိလ္ကံကဆက္သလုိလုိ ထင္ခ်င္ထင္ေနမယ္။ကုသုိလ္ကံေပမယ့္ ဒီတဏွာမရွိရင္ဒီကုသိုလ္ကံဟာ နိဗၺာန္ပုိ႔တယ္။ သူက ဘ၀ေတြဆက္ေပးေနလု နိဗၺာန္မေရာက္တာ။ ကုသိုလ္ကံဟာ တဏွာရဲ႕လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့အတြက္လူစုတိနဲ႔ နတ္ပဋိသေႏၶဆက္ေပးလုိက္တာပဲ။ စုတိနဲ႔ပဋိသေႏၶ အဆက္မျပတ္ရေအာင္ ဆက္ေပးတဲ့ လက္သည္ရင္းကေတာ့ ဒီ“တဏွာေလာဘ”ပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သာမညဥာဏ္ေလးနဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ေၾသာ္ .....ကံေကာင္းလုိ႔လူ႔ျပည္ေရာက္လာတယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔နတ္ျပည္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ထင္ၾကမယ္၊ ဒီကံေတြဟာ ဘယ္လုိေကာင္းေကာင္း၊ တဏွာေသရင္ အေဟာသိကံျဖစ္သြားရတယ္။ အက်ဳိးမေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားျဖစ္ခါးနီး ေ၀ႆႏၲရာမင္းႀကီးဟာ ဒါနကုသုိလ္ကံေတြ အမ်ားႀကီးျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေ ရာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဒါနကုသိုလ္ကံေတြဟာ ကုန္ၿပီလုိ႔မဆုိႏုိင္ဘူး။ တဏွာရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္သာဆုိရင္အက်ဳိးေပးလုိ႔ မကုန္ႏုိင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ေဗာဓိပင္နဲ႔ေရႊပ လႅင္မွာ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ လုပ္လုိက္တဲ့အတြက္ တဏွာေလာဘက ေသသြားေတာ့ဘုရားပရိနိဗၺာန္ စံၿပီးရင္ဘယ္ဘ၀မွ မဆက္ေတာ့ဘူး။ ဒါ တဏွာကုန္လုိ႔မဆက္တာ။“ကံ”ကေတာ့မကုန္ဘူး။ မဏွာကုန္လုိ႔သာ မဆက္ႏုိင္တာ။ ဒါျဖင့္ဘ၀ဆက္ေလသမွ်ဟာ “တဏွာေလာဘ”လုိ႔သာ မွတ္ၾက။
ဒါျဖင့္ “ကံ”ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလား၊ “တဏွာ”ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလားဆုိေတာ့ တဏွာကေၾကာက္စရာေကာင္းတာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့အကုသိုလ္ကံႏွိပ္စက္မွာ ေၾကာက္လုိက္ၾကတာ၊ တဏွာေၾကာက္တယ္လု ိ႔မပါဘူး။ အကုသုိလ္ကံ အက်ဳိးေပးလုိ႔ ဒုိင္းကနဲ ေသမွာ၊ စီးပြားေရးပ်က္သြားမွာပဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေၾကာက္ေနၾကတာ၊ တစ္သက္လုံးမုဆုိးလုပ္စားေန တဲ့ မုဆုိးႀကီးဟာ အကုသုိလ္ကံေတြမနည္းဘူး လုပ္ထားတာ။ သုိ႔ေသာ္လည္းဘုရားနဲ႔ေတြ႕လုိ ဘုရားရဲ႕ တရားကုိနာၿပီး ၀ိပႆနာအလုပ္ လုပ္လုိက္ေတာ့ အဲဒီအကုသိုလ္ကံေတြဟာ အက်ဳိးဆက္ မေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘာျပဳလုိ႔လဲ၊ တဏွာခ်ဳပ္သြားလုိ႔၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔တေတြ “ကုသုိလ္ကံ”ေတြကုိလည္း ဒီေလာက္အားကုိးစရာ မလုိပါဘူး။ “အကုသုိလ္ကံ”ေတြကုိလည္း ဒီေလာက္ေၾကာက္စရာ မရွိပါဘူး။ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘ၀မ်ားစြာက ၀ဋ္ထဲလည္မယ့္ ၀ဋ္ကုသိုလ္ကံေတြ အကုသုိလ္ကံေတြ တစ္ပုံႀကီးရွိမွ ာပဲ။ အဲဒီအကုသုိလ္ကံေ တြကုိ မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ဘ၀ဆက္တတ္တဲ့ “တဏွာ” ေသရင္အဲဒီကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံေတြဟာ “အေဟာသိကံ” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဳိးမေပးေတာ့ပါဘူး။
တဏွာေခါင္းေဆာင္တဲ့ကံကသာ အက်ဳိးေပးႏုိင္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္တဏွာကုိသတ္လုိက္ရင္“ကံ”က မဆက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္“ကံ”ကုိ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ သစၥာေလးပါးမွာ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ ကံေတြ ဒီေလာက္မေဟာပါဘူး။ သမုဒယ=တဏွာေသရင္ၿပီးတာပဲလုိ႔ဘုရားက ဒီတစ္လုံးတည္းေဟာထားတယ္။ တဏွာ=သမုဒယကုိ မဂ္နဲ႔ ပယ္သတ္လုိက္ရင္ ဘာမွပူစရာမရွိပါ ဘူး။ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကုသုိလ္ကံေလးေတြ ၀င္လာရင္ တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ အကုသုိလ္ကံေလးေတ ြ၀င္လာရင္ တမဲ့မဲ့ တ႐ြဲ႕႐ြဲ႕နဲ႔မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ကုသုိလ္ကံကုိ ၀မ္းေျမာက္တာလည္းမွားတယ္။ အကုသုိလ္ကံကုိေၾ ကာက္တာလည္း မွားတယ္။သစၥာနဲ႔ေ၀ဖန္လုိ က္ေတာ့၊ သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘကုိ ေၾကာက္မွအေၾကာက္မွန္။ ဘုရားက “တဏွာအပ္ခ်ဳပ္သမား”လုိ႔သာ ေဟာတယ္။ “ကံအပ္ခ်ဳပ္သမား”လုိ႔ မေဟာခဲ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ တကယ္ဒုကၡေပးေနတာဟာ ဒီတဏွာပဲ။ ဒုကၡအေပးဆုံးျဖစ ္တဲ့တဏွာကအေရွာင္ေကာင္း အပုန္းေကာင္းဆုိေတာ့ သူ႔ကုိဖမ္းရတာမလြယ္ဘူး။ဥာဏ္နဲ႔ဖမ္းမွ မိတယ္။ ဘုရားေတာင္မွ ေဗာဓိပင္နဲ႔ ေ႐ႊပလႅင္ေပၚေရာက္မွ တဏွာကုိ မင္းအေၾကာင္းေကာ င္းေကာင္းသိၿပီ၊ ေနာက္ကုိ မင္းဘယ္ေတာ့မွငါ့ကုိ ဒုကၡေပးလုိ႔ မရေတာ့ဘူးလုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ရဲတာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့တဏွာကုိ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ခံေနတယ္။ မခက္ဘူးလား။ ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကုိသတ္ရမယ ္။
တဏွာကုိ သတ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ဒီတဏွာ မွီေနတဲ့ ကပ္ေနတဲ့ေနရာကုိရွာရမယ္။ ဒီတဏွာက ဘယ္ေနရာေတြမွာ ကပ္ေနသတုံး။ ဒီတဏွာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ “ မ်က္လုံး၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ဆုိတဲ့ ဒြါရေျခာက္ပါး(အတြင္းအာယတန ၆-ပါး)မွာ ကပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့“႐ူပါ႐ုံ”စတဲ့အာ႐ုံ၆-ပါး(အျပင္အာယတန ၆-ပါး)မွာလဲ ကပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ဒြါရ ၆-ပါးနဲ႔ အာ႐ုံ ၆-ပါး အသီးသီးေတြ႕ဆုံလ သိလာတဲ့“ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ေတြ႕ထိစိတ္၊ ႀကံသိစိတ္”ဆုိတဲ့စကၡဳ၀ိညာဏ္ စတဲ့ ၀ိညာဏ္ ၆-ပါးမွာလဲ ကပ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ တဏွာကပ္ေနတဲ့ ေနရာဟာ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၁၈-ပါးေတာင္ရွိေနတာ။ အုိ ..... တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ဒီတဏွာကကပ္ေနတာ။ ဒီေတာ့ ဒီတဏွာကုိ သတ္ရမယ္။ ဘယ္လုိသတ္မလဲ။ ၀ိပႆနာလုပ္ၿပီးသတ္ရမယ္။ ဒီတဏွာေနတဲ့၁၈-ေနရာကို၀ိပႆနာဥာဏ္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြ ျမင္ေအာင္႐ႈရမယ္ ။ ဒါေတြျမင္သိလာေတ ာ့ ဒီ ၁၈-ပါးေသာအရာေတြ ကုိ သာယာႏွစ္သက္မႈမရ ွိေတာ့ဘူး။ ႐ြံ႕မုန္းလာမယ္။ မရခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြမရွိတာေကာင္းတယ္လုိ႔ သိလာေတာ့ တဏွာဟာ တျဖည္းျဖည္းပါးပါးသြားၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးလုံး၀ခ်ဳပ္သြားမယ္။ အဲတဏွာခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္တာပဲ။ ဒါျဖင့္၀ိပႆနာလုပ္ၾကေပေ တာ့။ေကးဇးဒကဲေနာ္ပားလံုး။
AUTHOR : @babysister
THANKS FOR YOUR UPVOTE.