ေရာင္နီမလာမီွ မ်က္လုံးကိုဖြင့္
လမ္းထိပ္၌ရွိ ပဲျပဳ ပ္ဝယ္ကာ
ထမင္းၾကမ္းကို ဆီဆမ္းဆားျဖဴ း
မစားခ်င္လည္း ဝမ္းဟာမည္မို႔
ႀကိတ္မိွတ္ကာစား အလုပ္လာခဲ့
ပင္ပန္းႏြမ္းလ် ပန္းလွေသာ္လည္း
ေအာင့္အီးသည္းခံ ေလာကဓံကို
ရင္ဆိုင္အံတု ငါမမႈဟု
စိတ္ထဲ၌ေတြး ေနေရးမခက္
ဝမ္းေရးခက္သည္မို႔ ႀကိဳ းစားလုပ္ကိုင္
ဇြဲပိုင္ပိုင္ျဖင့္ မရပ္မနား
ဆက္ျပီးသြားရအုံးမည့္ ငါ....
ကံၾကမၼာေပးလာ ဒီဘဝမွာ
ငိုတစ္ခါ ရယ္တစ္လွည့္ ေရွ့ဆက္ရလဲ
နာက်င္ေနေသာ နွလုံးသားက
ေလာကဓံကို ဟားတိုက္ခ်င္လဲ
အားမသန္ေတာ႔ မာန္ကိုေလ်ွာ႔ကာ
ဆက္ၾကိဳးစားရ
အသက္ရင္းျပီး အဝီစိထိ
ကြင္းဆင္းရလည္း ငါမမူဘဲ
ၾကိဳးစားေနျမဲ ငါၾကိဳးစားဆဲ
တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေနသလား
ထင္မွားေလာက္ေအာင္ ယမ္းခြဲသံမ်ား
ဆူညံေနလည္း မေၾကာက္မရြံ႔
ေရႊရွာရေသာ ငါတို႔ဘဝကား
လူ႔ဘဝရဲ႔ ငရဲတည္း.....
ကိုယ္႔လမ္းကိုကိုယ္ေဖာက္ ငါဆက္ေလ်ွာက္လည္း
မိဘေတြဆိုဆုးံမက ေျမဝယ္မက် နာခံရ၏
ကိုယ္႔ထက္တတ္သူ ကိုယ္႔ဆရာေတြက
ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္တယ္
ရွင္းျပေသာ္ျငား နားမေထာင္သူ
ဒီလူမိုက္မ်ား ေရာက္ရွိသခ်ၤဴ ိင္း
ငါသည္လည္းဘဲ ထိုသို႔မျဖစ္
ထိုအျဖစ္မေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားကာေန
မေပါ႔မဆ သတိျဖင္႔ယွဥ္
နားကိုစြင္႔လ်က္ အသက္မေပ်ာက္ေအာင္
ၾကိဳးစားေဆာင္ကာ လုးံလစိုက္ထုတ္
ေနရေပ၏.....,
အျမဲတေစ ရွိေနတတ္တဲ႔
လူ၏ေလာဘ လူ၏အတၲကား
မ်ားျပားလွ၏
ငါသည္လည္းဘဲ လူျဖစ္ေပရာ
ေလာဘကေတာ႔ ရွိစျမဲဘဲ
ထိုေလာဘအား တားဆီးမရ
ေဖ်ာက္ဖ်က္မရ သို႔အလို႔ငွာ
ငါသည္ၾကိဳးစားေနရေပအုးံမည္.......
SMT 67@aungkaywsoe
Photo from facebook