We waren twee weken op vakantie naar Le Phaux (Auvergne), ons vertrouwde adres bij Bleu et Vert om te schilderen en beeldhouwen. Bart kwam alleen week twee, ik ben met Irma en Marije mee gereden om een week eerder te starten en twee weken te kunnen hakken. Super tof om dat zo met hen te kunnen regelen en Irma genoot van het meerijden (want ook ik heb een stuk in hun auto gereden). We zagen weer vele bekende gezichten, dat is altijd weer een verrassing en feestje wie er nu weer zouden zijn. Heerlijk!
Bespreken met Henk
Sinds vorig jaar geeft Henk de Jong weer beeldhouwles, dit jaar vier weken. Heel fijn om weer van hem les te krijgen en hem in Le Phaux te zien met zijn supersonische rolstoel. Hij crosst overal naartoe, geweldig om te zien hoe hij weer in zijn element is op zijn oude stek! Gelukkig is zijn humor en vakkennis niet geamputeerd, alleen zijn been. Dat is al heftig genoeg!
Eten van Relinde
Nog een oude bekende: Relinde was de eerste week onze kok, heerlijk mens toch! Op de foto staan we met onze oranje shirtjes bij de voetbalwedstrijd van NL tegen.... eeeh tegen wie eigenlijk. Ben het vergeten, alleen dat we verloren hebben. Relinde heeft weer heerlijk voor ons gekookt, al had ze de pech dat haar partner ziek was en haar niet kon assisteren.
Gelukkig is de saamhorigheid bij Bleu et Vert groot, dus van alle kanten werd hulp aangeboden bij het snijden. Nog groter werd haar pech toen ze op de laatste middag haar hand verbrandde aan hete karamel.... auw! Toch maar even naar de dokter om ernaar te laten kijken. Bert en ik hebben wat werkzaamheden in de keuken overgenomen en afgemaakt, waardoor 's avonds toch weer 29 man te eten hadden. Gelukkig gaat het weer beter met haar hand!
Hakken week 1
Mijn project voor deze twee weken was een kuboctaëder: een afgevlakte kubus. Daarvoor was het handig met een vierkant blok te starten, nu waren er een paar vierkante blokken van 30x30x30 cm, best groot en zwaar. Nou ja, in twee weken moet dat kunnen. Je ziet hierboven de voortgang per dag van de eerste week.
Hierbij een paar van de beelden van de eerste week, lekker divers werk gemaakt. Veel werk nog niet af, want een aantal hadden twee weken geboekt of gingen er thuis mee door.
Hereniging met Bart
Bart had zich thuis prima vermaakt in 'mijn' eerste week vakantie, en hij kwam in zijn eentje naar Le Phaux gereden. Goed te doen, want 'maar' 400 km van ons huis. Rond vieren was hij in Le Phaux en 's avonds zijn we gezellig met Irma en Marije uit eten geweest in Les Salles. Dat was best spannend voor Marije, want door haar ziekte kan ze veel dingen niet eten en haar energieniveau is erg laag. De keuken hield daar goed rekening mee (met het eten dan...), perfect!
Het was wel heel fijn om weer een rustdag tussen de twee weken te hebben. Bart kon acclimatiseren in iets minder warme temperaturen, ik een uurtje of wat hakken in alle rust. En we konden van groep een naar groep twee overgaan. Ook daar weer vele bekenden gezichten, één grote familie bij Bleu et Vert.
Kletsnatte boswandeling
Susan was ook gearriveerd in de tweede week, dan weten we dat de boswandeling naar de wilde beek op het programma staat. We waren nog geen 500 meter onderweg, of het ging toch regenen...! Wat een plensbuien. Het mocht de pret niet drukken, we hebben heerlijk geklauterd en geklommen.
Expo Bart
Bart heeft weer lekker geëxperimenteerd met materiaal en kleur. Leuk is altijd weer als ze naar Le Fresse gaan, waar de stoommachine staat bij de houtzagerij. Dat is wel een van de favorieten van Bart, hierboven heeft hij de zagerij abstract verwerkt, een hele uitdaging voor hem. Let wel: reuze over nagedacht: links bovenin het bos, daaronder de boomstammen en de omgehakte boomstammen, die door de fabriek gaan (midden, let vooral op het dak: zaagtanden van de zaag) met de grote schoorsteen van de stoommachine en de gezaagde planken komen uit de fabriek (rechts onder). Het is echt niet zomaar neergezet, dat zie je wel! Hieronder nog het geëxposeerde werk.
Vernissage des sculptures
De tentoonstelling van de beelden aan het einde van week twee was weer fraai: met de klok mee van links boven: Marije met albast+onyx, Maartje met een (hangende!) Volvic, Corinne met een serpentijn, Maurice met een Euville, Andrea met een Belgische hardsteen, Marja met een albast, Irma met een Euville, Saskia met een albast, de mijne in Euville en in het midden Roos met ook een serpentijn. Fraai werk weer in een fijne hakweek!
Elfje
Hierboven per dag de voortgang in mijn beeld. Voor nu is hij klaar, maar wellicht ga ik volgend jaar verder met de 'vierkante' vlakken, om die nog diepte te gaan geven. Als je met 44 kilo start, is het best een hele kluif. Voor nu is het prima.
Henk, onze docent, is ook dichter. Eén van de hakkers had bedacht dat we bij onze beelden een gedichtje zouden bedenken, als hommage aan Henk. Een elfje (nooit van gehoord), dat is een gedichtje van 11 woorden, 5 regels: 1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden en 1 woord. Dus snel tot de kern komen! Dit is de mijne:
Kuboctaëder
Veertien vlakken
Driehoeken en vierkanten
Spanning door gebogen lijnen
Tussenstand
Ieders elfje is opgeschreven en in een klein boekje voor Henk gebundeld. Erg leuk cadeau voor hem, hij was zichtbaar ontroerd.
Dus lieve Bleu et Vert-ers zoals Andrea Elke Roos Elly Ellie Els Lucia Aad Maartje Wim Thea Aad Bert Rina Coby Marja Corine Maurice Sylvia (en wie ik nog allemaal vergeten ben) en de equipe Gerrit Henk Relinde Frans Susan Jasmijn Patrick en Marthe:
bedankt voor weer de fijne twee weken
Terugreis met kunstwerken
Op de terugreis via de A75 (Clermont Ferrand -Montpellier) komen we ook nog een paar fraaie kunstwerken tegen! Bovendien is de A75 (met de mooie naam La Méridienne) een mooie weg die heerlijk door het landschap golft, een fijn alternatief op de Autoroute du Soleil via Lyon. Als eerste het Viaduct de Garabit (een spoorboogbrug) van Gustave Eiffel in de Cantal. Opgeleverd in 1888, geheel van gietijzer gemaakt.
Nog wat zuidelijker de té gekke brug bij Millau: de hoogste brug ter wereld! Het is echt prachtig om te zien hoe dit kunstwerk in het landschap ligt, tegelijkertijd onvoorstelbaar dat het verkeer vroeger door het stadje Millau moest rijden. De hoogste brugpijler reikt 343 meter de lucht in, hoger dan de Eiffeltoren. Fraai stuk civiele techniek!
Zo, de achterstand in de blog is weer wat bijgewerkt. Een prima bezigheid als je weer in 37 graden beland en tegelijkertijd je stem kwijt bent geraakt... een fikse verkoudheid heeft mij te pakken. Hopelijk houdt het niet al te lang aan!