Sinds onze terugkomst in St Hippo is het warm, heel warm. Vanaf zondag is het 'canicule' ofwel hittegolf en boven de 35 graden. Dus: tempo aanpassen, vroeg op als je nog 'iets' wil doen en voor de rest ongeveer niets.... Daarbij hebben we alle twee nog wat last van hoesten, dus dat rustig aan doen komt dus goed uit. Daardoor nog weinig contact met vrienden hier gehad en onze verjaardagen ook niet echt gevierd. Nou ja, samen dan met een lekker taartje van de bakker (zelfs de oven aanzetten om zelf iets te bakken is te warm...). Op mijn verjaardag zijn we nog wel bij Le Pradet gaan eten, vielen met onze neus in een Soirée Cabaret Queer. Dat trok weer een hoop bijzondere types aan, fantastisch om naar te kijken. Zoals de Fransen meestal doen, spraken ze lekker snel, dus echt volgen konden we dat cabaret niet. Halverwege zijn we ertussenuit gepiept en lekker gaan slapen.
Gisteren was er ineens een flinke regen- en hagelbui (zie foto bovenaan) die de boel even lekker opfriste. Bij ons hagelstenen van zo'n centimeter doorsnede, dat viel mee. 20 km verderop in Alès vielen hagelstenen van vijf cm doorsnede! Lekker voor de tuin hoor, dat water. Voor het Jazzfestival dat in St Hippo werd georganiseerd minder... want die viel vrijdag dus in het water (want openluchttheater). Gelukkig hebben ze zaterdag een herkansing gekregen! Zaterdag was het jazz festival in de cour (binnenplaats) van het Fort, waar nu de Jallatte fabriek is gevestigd. Tof om daar een keer muziekoptredens te hebben, normaliter mag je daar niet komen omdat het industrieel terrein is.
Piscine municipale
Zoals ik al zei: het is warm, heel warm. Nu hebben wij in St Hippo een piscine municipale, een openbaar zwembad. Dat heeft lang niet ieder dorp hier in het zuiden! Omdat het met werk ook nog heel rustig is (bouwvak, dus vele bureaus gesloten vanwege vakantie), ben ik eens bij dat zwembad gaan kijken. Het ligt prachtig, met uitzicht op onze mooie bergen. En in tegenstelling tot wat ik dacht, is alles perfect onderhouden, schoon, modern: prima op orde! Een paar baantjes trekken leek mij wel lekker, dus kocht ik een abonnement met tien kaartjes voor wel 25 euro... kost dus ook nog eens niets. Krijg je zo'n schattig carnetje met tien briefjes erin, keurig genummerd, in elkaar geniet. Zoiets wat je dertig jaar geleden in Nederland nog kreeg, maar daar inmiddels uitgestorven lijkt. Hier werkt het nog prima!
Die baantjes trekken beviel prima. Ze hebben het keurig geregeld in het zwembad: er zijn meerdere baden en in het grootste (diepe) bad is een baan afgezet voor zwemles voor kinderen, een tweede baan is afgezet voor degene die baantjes willen trekken en de rest van het bad is voor spelende tieners, kinderen en andere volwassenen. Voor elk wat wils dus! Het fijne was na dat zwemmen, dat je een groot deel van de dag een soort frisse waas om je heen hebt hangen, lekker! Het zwembad heeft één nadeel: het is niet zoveel open: vanaf half juni alleen de weekends, nu in juli en augustus alle dagen, maar pas open vanaf elf uur. Begin september sluit het alweer. Ik ga er deze maand vast nog een aantal keer gebruik van maken, want het is fijn om in deze hitte te kunnen bewegen zonder oververhit te raken!
Olives fait maison
Ergens in november schreef ik in een blog dat ik de olijven van onze boom had geoogst, wel 600 gram. Bij lange na niet genoeg om olie van te laten persen (minimum hoeveelheid vijf kilo...), dus wat doe je dan? Inmaken! Het is best veel werk om ze in te maken, en ik hoorde vaak dat je ze zelf niet lekker krijgt. Deze week namen we de proef op de som: ze zijn lekker!
Wat moest je nou precies doen om ze in te maken? Eerst alle olijven insnijden of pletten, dan twee weken lang in een bak water leggen op een koele plek en dan het water iedere dag verversen (wekker zetten om het niet te vergeten!). Dat zou het bittere van de olijven af moeten halen. Pas daarna kan je ze in potjes stoppen met water, zout, knoflook, rozemarijn, peperkorrels, mosterdzaadjes. Het wachten kan dan beginnen, minimaal zes maanden. Blijkbaar is dat een oké recept, want we zaten er best van te smullen, en dat voor de eerste keer! Zien jullie trouwens op de achtergrond dat het fornuis op zijn nieuwe plek staat? Heeft Bart even geregeld in mijn eerste week vakantie!
Recht op fouten maken
Het recht op fouten maken is flink vergrendeld in het Franse rechtssysteem, ik meen dat ik er al eerder iets over had geschreven. Deze week moesten Bart en ik onze eerste aangifte voor de sociale premies doen (voor onze Franse bedrijven). Alles online bij de Urssaf, helder en overzichtelijk. Bovendien op iedere pagina bovenstaand 'logo' met Vous avez droit à l'erreur. Ze wijzen je er dus op dat het niet erg is om fouten te maken. Hoe anders dan in Nederland! Nu proberen we natuurlijk alles goed in te vullen, maar het is wel een prettige bijkomstigheid dit te weten. Ondertussen maken wij ons op voor weer wat arbeidzaam leven komende week.