Son yazımı yazalı 22 gün olmuş, sürdürülebilirliğim bu platform için yok gibi bir şey.
Buraya bir müzik gelmeliydi.
Sürdürülebilirlik önemli. Aynı sıkıntıyı hayatıma da soktuğumu fark ettim. Şöyle ki; tam olarak 1 sene önce tüm hayallerimi satıp Ankara'ya yerleştim, sevdiğim işleri, insanları bi' kerede bırakıverdim. Meğer bu depresyonumun pik noktasıymış. Sonrası düzenli bir tekrara sahip ritmik meksika dalgası. Değişim iyidir dedim. İyi de oldu.
Hayallerim yerine "para" kavramını koymuştum. Şimdi durup bakınca bu benim için yerinde saymak demekmiş. Son 1 yılda kendime bakıyorum, kariyer sekmesinde hiçbir gelişme göstermemişim. Normalde bunu fark ettiğimde içime doğru patlar, kendimden nefret ederdim. Bu sefer öyle olmadı. İşlerimi otomatiğe almak duygusal çöküntülerime kafa yoracak alan bırakmış bana. Depresyon beynin yanlış çalışması demekti benim için o yüzden kimyasallarla tedavisinden inatla kaçtım. Galiba bu yaklaşım işe yarıyor. Yavaş bir süreç ama çalışıyor. Depresyonda olduğumu fark etmem için 1 yıl (yoğun çalışırken kendini görmeme hali), bende bi' mutsuzluk var demem ve sebebini bulmam 6 ay, düzelebilmek için de ekstra 1 yıl harcadım (hala tam olarak düzelebilmiş değil). Harcadım kelimesini kullandığıma göre hala süreç yönetimini efektif kullanamadığıma inanıyor bilinçaltım ama olsun. Totalde o iki buçuk yılda yaptıklarımı yok sayamam.
Demem o ki azıcık pozitif bakabiliyorum artık. Yapılacaklar listemi çıkarttım. İlk olarak aldığım işleri tamamlayıp teslim ettim. Şimdi her gelen işi almaktansa kendime zaman kalmasını sağlayacağım. Mezun olalı 4 yılı geçiyor diplomam yok. Pazartesi gidip bu işlemleri halledeceğim, niye bu kadar uzattım onu da bilmiyorum zaten. Online eğitim aldım kendime swift ve veri bilimi bekleyin beni. Bir de galiba en önemlisi bu; işlerimi online platformlara taşıyacağım artık. Saçma sapan bir kafam vardı. Beğenmediğim yetersiz gördüğüm için yaptığım işlerle bir bağlantımın bulunmasını istemezdim. Galiba buna sikerler demenin vakti geldi. Kendime acımasız olma halini kıstım birazcık.
Yazı da böyle bitsin. Güzel şeyler olacak gibi. Buralara bir daha ne zaman gelirim bilemiyorum. Arada okuduklarımı yazayım falan diyorum da kendimi kastıkça olmuyor. @peri'nin yarışmasındaki tüm katılımları okudum mesela ama yorum yapmak bile garip geldi, suçluluk hissettim. Bu sebeple burayı da saldığımı, akışına bıraktığımı arz ederim.
Arada @embesilikat ve @agememnon KOAL Discord sağolsun gönderilerinde bahsim geçmiş teşekkür ederim.