Hace algunos días escribí un post que se llama siempre hay una esperanza, ese post era referente a una amiga que había sido diagnósticada con cáncer de Útero, y luchaba por no perder la fe y la esperanza

Ich spotkanie było przypadkowe… Wpadli na siebie późnym wieczorem w centrum miasta obydwoje zapatrzeni w nicość, zamyśleni, nie zwracający żadnej uwagi na to, co dzieje się wokół nich. Ona ze łzami w oczach