photo credit
"ေကာင္ေလး.. ၾကက္ဥ ဘယ္လို ေရာင္းလဲ"
"တစ္လံုး ၁၅၀ ပါ"
"၅ လံုး ၆၀၀ ထားလိုက္။"
"ဟာ.. မလုပ္ပါနဲ႔ အန္တီရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အရင္းနား ေရာက္ေနၿပီ"
"အို.. ၆၀၀ ထားရင္ ယူမယ္။ မထားရင္ မယူဘူး။ သြားမယ္"
"ေန ေနပါဦး... ယူသြားပါဗ်ာ။ ေစ်းဦးေပါက္မို႔ ေရာင္းလိုက္ပါ့မယ္။"
ေကာင္ေလး ထုပ္ေပးတဲ့ ၾကက္ဥ ငါးလံုးကို ယူ.. ၅၀၀ တန္ တစ္ရြက္နဲ႔ ၁၀၀ တန္ တစ္ရြက္ ဖတ္ကနဲ ပစ္ေပးၿပီး အေဒၚႀကီး ေခါင္းေမာ့လို႔ ေအာင္ႏိုင္သူဟန္ အျပည့္နဲ႔ ေစ်းထဲ ဆက္ဝင္သြားပါတယ္။
ညေန အေဒၚႀကီးဟာ သူ႔ ေယာက္်ားနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲက စားေသာက္ဆိုင္ ေကာင္း တစ္ခုမွာ ထြက္စားၾကတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၾကက္ဥသည္ ေကာင္ေလးဟာ ဒီ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္း စားပြဲထိုး ဝင္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္... အေဒၚႀကီးကို ျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိသြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အေဒၚႀကီးတို႔ ဝိုင္း ေငြရွင္းေတာ့ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးဟာ ေဘလ္ စာရြက္ကို ယူလာေပးတယ္။
ဒီမွာ အေဒၚႀကီးက ျပန္အမ္းေငြ ၁၅၀ ကို ယူလိုက္ဖို႔ ေျပာၿပီး အတင္းေပးရင္း ေခါင္းေမာ့လို႔ ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားပါတယ္။
စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးအတြက္ ေလာကႀကီးဟာ တကယ္ နားလည္ရခက္သြားခဲ့တယ္။
"ေငြ ၁၅၀...?"
"မနက္က လံုးဝ ေပးဖို႔ ဆႏၵ မရွိဘူး။ ညေနက်ေတာ့လည္း အတင္းေပးသြားတယ္။ ဘာေတြလဲကြာ... နားမလည္ေတာ့ဘူး"
ဒီ့ထက္ ပိုနားမလည္ႏိုင္တာက သူ႔ရဲ႕စိတ္။
"ေငြ ၁၅၀ ခ်င္းတူတူ... မနက္က မရလိုက္တဲ့ ၁၅၀ ကို တသသ ျဖစ္ေနသေလာက္ ခု ၁၅၀ ကို ငါဘာလို႔ မမက္တာပါလိမ့္" လို႔ ေကာင္ေလး ေတြးမိေနပါေတာ့တယ္။
ျပည္သူလူထုက လိုအပ္ရင္
အသက္ေပးၿပီး ျပည္သူ႕အက်ိဳးကုိ ထမ္းေဆာင္၀ံ့တာ NLD ဘဲရွိပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၆၀ ထပ္ၿပီးေစာင့္ဖို႔မလိုပါဘူး
ႏွစ္ ၂၀ ဘဲအခ်ိန္ေပးပါ အစုိးရသက္တမ္း ၄ ဆက္အတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္
အာရွက်ားတစ္ေယာင္လို အားမာန္အျပည့္နဲ႔ သိကၡာရွိရွိရပ္တည္ေနေစရမယ္။