Merhaba arkadaşlar. Sizlere bu yazımda Hat Sanatı diğer adıyla Kaligrafi'den bahsetmeye çalışacağım. İnsan oğlu her icadının arkasından bu icadı geliştirmek ve güzelleştirmek amacını gütmüştür. Yazının bulunmasıyla birlikte de yazıyı daha güzel yazabilme, içeriğini sanatsallaştırma yönünde çalışmalar yapan birileri olmuştur. Hat sanatı da bu çalışmaların etkisiyle ortaya çıkmış, görselliğe verilen önemle birlikte eski zamanlarda özel bir yere sahip olmuştur.
Foto 1
Belki birçoğumuz bu sanatın sadece Osmanlı dönemine, veya Türklere ait bir sanat olduğunu düşüyoruz. Halbuki hat sanatı, İslami Hat sanatı, Çin Hat sanatı, Batı Hat Sanatı, Arap ve Pers Hat sanatı olarak gelişme göstermiştir. Kamıştan yapılan bir kalemle daha ziyade kısa ve özlü söz ve cümlelerin yazımıyla ortaya çıkan eserler, sanatçının yazıya verdiği bir canlandırma olarak düşünülebilir. Eski zamanlarda sarayların, ibadethanelerin ve birçok önemli mekanların bazen duvarlarına işlenmiş, bazen de tablo olarak mekanı süsleyen bu eserler maalesef son zamanlarda teknolojinin gelişimiyle beraber eski değerini yitirmeye başlamıştır.
Foto 2
Zamanla değerini yitiren bu sanat aslında gören herkesi hayranlık içerisinde bırakmasına rağmen modern çağın insanları ittiği o keskin çizgili dünyada kendisine fazla yer bulamamaya başladı. Bununla birlikte Hat ustaları da kendilerine çırak bulamıyor. Aslında genel olarak sanat ve sanatçı insanoğlunun bedenden ziyade ruhsal yönünü canlandıran ve yaşam biçimlerini ortaya koyan kimliklerdir. Böyle olunca sormadan duramıyorum ?
Acaba artık sadece bedenimiz mi yaşıyor ?
Bizi insan yapan sevgi, üzüntü, mutluluk, kaygı, huzur gibi özelliklerimizi hatırlayamayacak kadar çok mu uzaklaştırıyor bizi materyalizm ? Yoksa artık bir hat eserindeki o inceliği seçemiyor mu gözlerimiz. Bazen dinlediğimiz anlamsız şarkılar gibi, seyrettiğimiz içeriksiz film veya diziler gibi, duvarlarımıza astığımız tablolar da mı anlamsızlaştı ?
Foto 3
En başta kendime soruyorum bazen. Bu hat eserini gördüğünde hiç mi içinde bir sıcaklık uyandırmıyor ? Hiçmi gönlüne bir yumuşaklık düşmüyor. Bu kadar mı katılaştı artık ruhun. Maalesef bizi sürekli bir koşturma içine sürükleyen hayat bütün hırçınlığıyla gözlerimizi kör, gönüllerimizi de taşlaştırıyor. Ancak yine de ümidimizi yitirmeden etrafımıza ve güzel kelimesinin değer yargısını değiştirerek bir daha bakmaya çalışalım mı ?
Foto 4