Image Source: https://leichenengel.deviantart.com/art/Shadows-of-past-Memories-293572832
အနီေရာင္ ဆီဒင္ကားေလးတစ္စီးသည္ အေဆာက္အအံုေသးေသးေလးတစ္ခုေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ကားထဲမွ အဘိုးအိုတစ္ဦးႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္။
“ေရာက္ၿပီလားသား”
“ဟုတ္ကဲ့ ေရာက္ၿပီ ေဖေဖ … ေဖေဖ ဒီမွာ ခဏေနခဲ့ဦးေနာ္”
အဘိုးအို၏ သားျဖစ္သူက ေျပာၿပီး အေဆာက္အအံုအတြင္း တစ္ဦးတည္းဝင္သြားသည္။ သူက ေကာင္တာသို႔ သြားၿပီးေနာက္ ေကာင္တာက ထုတ္ေပးသည့္ စာရြက္စာတန္းမ်ားကို ျဖည့္သြင္းေနသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကျဖစ္ပါသည္။ သားျဖစ္သူ၏ အိမ္တြင္း၌ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
“ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ရွင္ေပးတဲ့လစာကလည္း မေလာက္ေတာ့ဘူး။ မိသားစုကို စီမံေပးေနရတာက တစ္မ်ိဳး။ ရွင့္အေဖကတစ္မ်ိဳး။ ရွင့္မွာ ေဆြမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ဘူးလား။ ရွင့္အေဖကို တစ္ေနရာရာကို ပို႔ဖို႔ မစဥ္းစား ေသးဘူးလား။ ကၽြန္မတို႔က အိမ္မွာ လူပိုႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဒီအတိုင္း ေကၽြးထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိုက္ဆံေတြ ပိုေနသလား။ ရွင္တစ္ခုခု ေရြးေတာ့။ လက္ရွိ ဝင္ေငြထက္ ႏွစ္ဆရွာႏိုင္ရင္ရွာ၊ မရွာႏိုင္ရင္ ရွင့္အေဖကို တစ္ေနရာသြားထား။ ႀကိဳက္တာေရြးေပေတာ့။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မကို ရွင္ ဒီအိမ္မွာ မျမင္ရေတာ့ဘူးလို႔သာ မွတ္လိုက္”
“မင္းက တိုးတိုးေျပာပါကြာ … ေဖေဖၾကားသြားပါ့မယ္”
“ၾကားလည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူးရွင္ … ၾကားေအာင္ေျပာေနတာ … သိလား … အလိုက္ကမ္းဆိုးကိုမသိဘူး”
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ အဘိုးအို၏ မ်က္လံုးမ်ားက မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းလာသည္။
“ေၾသာ္ … လူပိုႀကီးတဲ့လား” ဟုတိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္သည္။
သားျဖစ္သူက အျပင္ကို ျပန္ထြက္လာၿပီး သူ႔ဖခင္ကို လာတြဲသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖုန္းျမည္လာေသာေၾကာင့္ သူက ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႔ဖခင္က
“ေဖေဖ အထဲကို သြားႏွင့္မယ္ … မင္းလိုက္ခဲ့ေတာ့”
ဖုန္းက သူ႔ဇနီးထံက ဆက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
“ကိစၥအားလံုး ၿပီးၿပီလား”
“ေအး … ၿပီးၿပီ”
“ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးေပးရတဲ့ အခန္းမွာ မထားခဲ့နဲ႔ဦးေနာ္ … ေန႐ံု … စား႐ံုေလာက္ ေတာ္႐ံုဆိုရၿပီေပါ့ … အၾကာႀကီးလည္း ေနရေတာ့မွာမွ မဟုတ္တာ”
“ေအးပါကြာ … ဟုိမွာ ေခၚေနၿပီ ေနာက္မွ ျပန္ဆက္မယ္”
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန တာဝန္ခံ ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ သူ႔ဖခင္က ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္စြာ ဖက္လဲတကင္း စကားေတြ ေျပာေနၾကသည္။ သူက ေကာင္တာကို ျပန္သြားရသည္။ ေကာင္တာမွ တာဝန္ခံ အမ်ိဳးသမီးက
“ရွင့္ အေဖနာမည္နဲ႔ အသက္”
သားျဖစ္သူက ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“ရွင့္ အေဖက သက္သတ္လြတ္သမားလား၊ အသားစားသလား၊ ဘာသားေတြ မစားဘူးလဲ”
“ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖက သက္သတ္လြတ္သမားပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ … ဘယ္လို အခန္းမ်ိဳး ယူခ်င္ပါသလဲ … ေလေအးစက္တပ္ထားတဲ့ အခန္းလား … မတပ္ထားတဲ့ အခန္းလား”
“ေဈးဘက္ေလာက္ကြာလဲ”
“၅၀၀၀ ေလာက္ကြာတယ္”
“႐ိုး႐ိုးခန္းပဲေပးပါ”
“ဒီမွာက ပူတယ္ေနာ္”
“ကိစၥမရွိပါဘူး … ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖက အေအးမႀကိဳက္ဘူး”
သူ႔ဖခင္ကို ရိပ္သာမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ေခၚသြားၾကသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူက
“သားေရ … အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေျမးေလးေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ … တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ လာလည္ေနာ္” ဟုေျပာကာ အတြင္းကို ဝင္သြားသည္။
သားျဖစ္သူက ျပန္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္ သူ႔ကားေဘးတြင္ ရိပ္သာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး တာဝန္ခံ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ရပ္ေနၿပီး သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“သား … ေဘးကင္းပါေစ”
“ဒါနဲ႔ အရွင္ဘုရား … ေဖေဖနဲ႔ သိလား … ေစာေစာက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဖက္လဲတကင္းစကားေျပာေနတာေတြ႔လို႔”
“သိတာေပါ့ … သိပ္သိတာေပါ့ဒကာ … ဒီအေဆာက္အအံုဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္က မိဘမဲ့ ေဂဟာတစ္ခုေပါ့ … လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္က မင္း ဖခင္ႀကီးက ဒီကို လာၿပီး သားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးစားဖို႔ လာေတာင္းဆိုကတည္းက မင္းဖခင္နဲ႔ သိခဲ့ၾကတာ … ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ဒီေနရာမွာပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႔လက္ထဲ လႊဲေပးခဲ့တာ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာေပါ့”
(Once Orphanage)
@thargyii
