Fotoğraf çekmek bana kalırsa terapi özelliği taşır ve aşırı derecede ruha ve beyne iyi gelen dünyanın en zevkli işlerinden/hobilerinden biri ...
Hele ki yaş biraz ilerleyince oturup bir dede koltuğuna yada köşe takımı da olur 😂 "hey gidi günler bee; ne günler gecirmişim" demek için de yapılır.
Çünkü çekilen her kare bir anıdır ve anılar ölümsüzdür... Nesilden nesile bile aktarabiliyorsunuz düşünsenize ...
Bir kağıt üzerinde aktarılmak 😕
Üstelik çekmeye değer şeyler bulabildiğiniz de yalnız iken hiç sıkılmayacağınız ve çok zevk alacağınız bir eylemdir de...
"Çekmeye değer seyleri" derken herşey cekilmeye değer sanki 😏
..
Bende ki hastalık derecesinde ve yürüdüğüm yolları bile ölümsüzleştirmek istedim tabi bu bir tür bakış açısı da ....
Neye nasıl baktiginizla ilgili 🤗
Bir yol bir kaldırım da bile sanat arayanlardanim ki var da😊
Hele ki özel günlerde bayramlarda seyranlarda giyinip süslenip püslenip o topluluk ve birliktelik ile çekilen resimlerin tadı verdiği hissi hiç birşey de bulamassiniz... Arada o aile albümlerinin çıkartılıp sayfa sayfa anılara dalmak ... Muazzam bir duygudur yahu ...
Hiç kimseden çekinmeden çekin fotograflarinizi arkadaşlar 😏
Başkaları her zaman herşeyi düşünür 😉
Ve -fotoğraf cekmenin- her türlüsü sevilesi bir şey olan bu eylemi hayata geçiren bize miras bırakan Joseph Niepce, William Talbot ve tüm emeği geçenlere büyük teşekkürler... 🙏
