Gece yarısını çoktan geçmişken derinden gelen ağlayışlarını duyan var mıydı acaba benden başka?
Sessizliğin en koyu olduğu bu vakitte gözyaşlarını elbisesinin koluna sildikten sonra daldığı o noktada gördüğü neydi? Geçmişteki hataları mı gelecekteki belki de hiç var olmayacağı anları mı yoksa şimdiki hayal kırıklıklarını mı izliyordu?
Ruhumuz bir denizdir ki açılmış sükûn için
Sessizlik enginlere inen bir kuğu
Giden çocukluğumu duyurmaktadır
Yıldızların sonsuz çocukluğu *
Daldığı rüyada ne kadar kaldı emin değildi. Bir yanı gecenin karanlığına karışarak yitip gitmek isterken diğer yanı "her şey biraz hâlâ sen" cümlesindeki 'sen' olmak..
O an "vazgeç gönül ağlasan da gözünün yaşını silen yok" çalmaya başlar radyoda. Gölge'nin yanlışlıkla açtığı zaman "demek ki bazen karışıklıklar da gerekiyormuş" dediğinde, kendisi için çalındığını düşünür tebessüm ederken.
Yaşamda kalmanın en zor olduğu an gecedir.
04.00 tüm sırlarımı biliyor. **
Söylenecek sözün bittiği yerde gözyaşı başlar. Karmakarışık harfler birden bire hizalanarak göz pınarlarından ılık ılık dökülür yüreğine. Kırgınlığa, boş vermişliğe ve ayrılığa dair dile getirilmeyen nice söz gizlidir halbuki aşikâr olmadan önce.
Seni, en uzak mesafeler içinden
Her şeyi gerilerde bırakarak *
O an rüzgarın etkisiyle savrulan yaprak misali bilmediği limanların birinde karanlığa karışıp unutulmak ister. Ne kadar zaman geçmiştir bilinmez ama fırtına dindiğinde bir şey kanat çırpıp uzaklaşır göğüs kafesinden. Nefes almak sanki biraz daha zordur artık.
Bazen umutlar tükenir, sıradanlıklar içinde kaybolanlardan birinin de kendimiz olduğu gelir hatıra. Gecenin karanlığı her şeyin üzerini örtüp onları siyaha boyarken; kendimize bile itiraf edemediğimiz duyguları açığa çıkarmaktan zevk alır. Bir cesaretle ayrı yolun yolcusu olmaya karar verilir ve adımlar atılır hayalde de olsa.
Gözyaşım benzer yağmura savrulurum yoluna.
seni alırsa fırtına / anonim
'Bazen yağmurdur gözyaşım sana'nın çaldığını fark ettiğinde; cümleler kurmanın, hislerini kelimelere yüklemenin hiçbir anlamının olmadığı saatlerden birinde olduğunu anlarsın.
Gökyüzü biraz daha karanlıklaştı, mavi üstüne mavi, her saniye biraz daha mavi ve daha derin, çok daha derin gölgeleri gecenin. ****
Bir kitabın rastgele sayfasını açmak gibiydi şarkılardan tutulan fallar. İkisinde de bir muhatap var sanki ve sana seni anlatıyor.
"Her müphem bir fırtına olur, kalır izi / Göremediğin gözyaşımı / Silemedim gömleğine" şarkısını dinlerken klip ve hikâyesi de canlanır gözünde. Bu böyle sabaha dek sürüp gidecek acı veren bir oyuna dönüşmek üzereyken, kapatıp gözleri sessizliğin kollarına bırakmak kendini..
Ben anlatsam sen anlasan beraberce ağlasak
Ağlamak anlamaktır, benimle ağlasana ****
***Haruki Murakami | ****Ali Lidar
7 Ağustos 2019 Cam(n) Kenarı'ndan..