Koşuşturmanın bir kısmı biterken, yeni bir kısmı başlar gün batımı ile...
Sabah erken kalkıp günün telaşını başlatır, işini, ziyaretlerini, planlarını yapar bir çoğumuz... Hem de önemli bir çoğunluğumuz. Kısacık günün içine neler sığabileceğini hesaplar ya da sığdırma telaşını yaşar...
Kimimiz rahat, dünya yansa umurunda olmaz o gün. Ruhunu dinlendirmeye ayırır kocaaa gününü, nadas günüdür o gün. Yenilenmek, tazelenmek içindir o kocaaa gün...
Kimimiz için başlangıçtır, gece geç saatlere kadar sürecek yorgun bir başlangıç. Kim bilir belki güneşin doğuşunu görene kadar. Belki gökyüzüne son bakış, güneşle vedalaşmak...
Hayattır güneş, canlılıktır, boynunu büken ve güneşi bekleyen çiçekler gibidir insan da...
O gün hangisi olursak olalım, güneşin batışı ile omuzlar düşer...
İster bitsin gün, ister yeniden başlasın...
