Bu yazı uzun zaman önce yazıldı, ama bir türlü paylaşamamıştım. Yayınlamak bugüne kısmetmiş. Şimdi okuyunca çok beğenmesem de yine de paylaşacağım. Kendime karşı acımasız olmayı bırakmaya çalışıyorum da bu aralar ;) Ve işte yazı...
Dün İnanılmaz Aile 2 filmine gittik kardeşimle. Açıkçası filmin ikincisinin çıktığından çok kısa bir zaman öncesine kadar haberim yoktu. -bu yazın hayatımın en yoğun yazı olduğunu düşünürsek pek tabii normal bir durum- Ama düşününce iyi ki de haberim yokmuş, sabırsızlanıp dururdum büyük ihtimal filme gidene kadar.
Bu filmin insanlık için küçük benim için büyük bir anlamı var. O kadar çok hatırası var ki. Internetin bu kadar yaygın olmadığı dönemlerde büyüyen bizim kuşak film izlemek için dvd'ye takılan cd'leri son bilenlerden. Işte tam da böyle bir dönemde biz İnanılmaz Aile'yle tanıştık.
Sene 2005. (Böyle başlayınca kendimi yaşlanmış bir bilge gibi hissettim ;)
Ben, kardeşim ve iki kuzenim filmin müptelası olmuştuk. Sık sık izliyor ardından da film kahramanlarını canlandırarak oyununu oynuyorduk. Repliklerini ezberlediğimizden oldukça keyifli oluyordu bu oyunlar. Evin içinde o köşe senin bu oda benim hoplayıp zıplıyorduk. Dünyadan kopup başka bir boyuta geçiyorduk sanki. Annelerimiz yemeğe çağırdığında bile oyunu bırakıp gitmek istemiyorduk.
Anlamı büyük demiştim ya hani. Bu filme dair bir izi parmağımda taşıyorum hala. Şöyle ki, yine kendimizi oyuna kaptırdığımız bir gündü. Atlayıp zıplıyorduk. Tabii böyle bir ortamda ufak yaralanmalar oldukça normaldir. Odadan odaya koşuyorduk, bir nevi kovalambaç. Ben arkada kuzenim önde. Derken... kuzenimin kapıyı kapatması ve benim parmağımın sıkışması an meselesi oldu. Bu iç gıcıklatan detayı neden anlattım? Çünkü o an çok acı veren yara, şimdi her gördüğümde bana çocukluğumu hatırlatarak beni mutlu ediyor.
Uzun lafın kısası çocukluğuma ait güzel bir anısı var İnanilmaz Aile'nin. Ikincisi hakkında ne düşündüğümü sorarsanız yine enfes bir animasyon olmuş. Bu kez maceralara atılan Bay Inanılmaz yerine Lastik Kız oluyor. Çocuklar bu kez daha çok maceranin içindeler. İlk filmdeki espriler yine ikincisinde de yer alıyor. (Ellerini yıkadın mı?, Frozen'ın karısının repliği) Bu arada filmden çıkınca fark ettik kardeşimle; ikinci film birincisin kaldığı yerden devam ediyor.
Animasyon seven yetişkinlere şiddetle tavsiye ediyorum. İzleyenler izlemeyenlere izlettirsinler.
Sevgiler.
