“Ölürse ten ölür canlar ölesi değil” demişti Yunus. Ben bu kitapta işte Mehmet denen bu canı tanıdım. Yunus haklıymış.
Silikon Vadisi’nde yapılan arkeolojik kazılar sonucunda yeni bir SSD disk daha bulundu. Bulunan hard disk, titizlikle muhafaza edilerek dijital arkeologlara teslim edileceği anı beklerken ben zihin bilgisayarımdan geçen hafta bulunan Facebook şirketine ait eski bir hard diskin yayınlanan verilerini inceliyordum ki gelen yeni bir bildirim ağzımla kulaklarımı neredeyse birleştirdi. Çok sevinmiştim. Tahir ile neredeyse bir yıldır görüşmüyorduk. Lise arkadaşım Tahir benimle bir konuda görüşmek istiyordu. Benim için konunun bir önemi yok aslında ama yine de merak etmiyor da değilim. Onu evime davet ettim. O benim en yakın arkadaşımdı.
Bekar olduğumdan olacak evim her zaman darmadağındır. Evi biraz toparlamak istedim, sonra böyle boş bir iş için zamanımı harcamanın gereksiz olduğunu düşünerek bu işten vaz geçtim. Aslında biraz paraya kıyıp odamı toplaması için robot alabilirdim ama yapay zekalar beni her zaman korkutmuştur. Çünkü teknolojinin bu denli ilerlemesine rağmen robotlara hala dokunma duyusu kazandırılamadı. Yani robotların asla canı yanmıyor. Hayatında hiç canı yanmamış bir zeka asla empati kuramaz ve rahatlıkla başkalarının canını yakabilir diye düşünmüşümdür her zaman. Robotların işlediği cinayetlerin de bu yüzden arttığını düşünüyorum. Oysa bir tene dokunan ve dokunduğunu hissedebilen bir zeka hiçbir zaman o tene zarar veremez.
Arkadaşımı beklemek için ben de sırf zaman geçsin diye kaçak kazılar sonucu ele geçirdiğim bir antika SSD belleği incelemeye başladım. SSD bellek aşağı yukarı 1500 yıllık olmalıydı. Intel Quantum s206 model bilgisayarıma bağlamış olduğum bir aparatla SSD belleği çalıştırmayı başardım. Evet haklıydım. Bu bellek 21. yüzyıla aitti. Verileri incelediğimde çok ilkel bir işletim sistemi olduğunu gördüm. İçinde 64 bit tabanlı Centos 7 işletim sistemine ait veriler vardı. Galiba bu disk eski bir web server’e ait olmalıydı. Bundan emin olmak için /var/www/html/ dizinine baktım. Evet yanılmamışım. İçinde Wordpress blog scriptine ait veriler vardı. Bu an benim için muhteşim bir an. Sırf otantizm olsun diye hala çalışmakta olan ve değeri nerden baksan 2500 bitcoin olan antika bir laptop’a web sitesinin verilerini aktardım. Bu laptop’ta da yine Linux tabanlı başka bir ilkel Linux dağıtımı olan PARDUS yüklü idi. Hemen apache serveri başlatıp aynı ağda bulunan Intel Quantum s206 bilgisayarımla 1500 yıl sonra 80 portundan bir bağlantı gerçekleştirerek web sitesine lokal ağdan da olsa uzaktan hit sağlamış oldum. Ey web sitesinin yüce admini ruhun şad olsun.
Mehmet Ç. isimli bir yazar tarafından günlük tarzında yazılar yayınlanan bir web sitesine ulaştığımda çok sevindim. Artık 1500 yıl önce yaşamış yeni bir arkadaşım daha olmuştu ki bu benim için harika bir şey. Wordpress’te zamana göre sıralama olduğu için Mehmet Ç’nin ilk günlüğüne ulaşmak için baya bir sayfa gezmiştim. Ama sonradan sitenin footer kısmında bir tane site haritası olduğunu farkettim ve kolay bir şekilde ilk yazıya sitemapten erişim sağladım. Yazı şöyle başlıyordu. “Sevgili günlük. …..”
1 Yeni bildirim: Eve gelen bir misafiriniz var.
Hay Allah zihin bilgisayarımı kapatmamışım. Bu meletin bildirimleri çok dikkatimi dağıtıyor. Aaa Tahir’in geleceğini ne zaman unuttum. “Komut: Girişe izin ver ve kapıyı aç.”
1 Yeni bildirim: Kapı açıldı, misafir eve alındı.
(...)
Görsel Kaynağı
1. Bölüm Sonu
Değerli okuyucu bölüm sonunda kısa bir açıklama yapmayı gerekli gördüm. Bu seriyi dizi şeklinde bir kaç bölümde yayınlamayı düşünüyordum. Ancak biraz kurgu ilerledikten sonra olaylar olayları açtı. Sonra dönüp yazdıklarımı tekrar okuduğumda bir roman tadı aldım. Evet bu seri bölüm bölüm olarak steemit üzerinden yayımlanmış olan bir roman olacak. Daha önce steemit'ten yayımlanmış bir roman var mı bilemiyorum. Eğer yoksa bir ilki birlikte yaşayacağız. Umarım güzel bir şeyler yapmış oluruz. Bu postu resteem yaparsan daha büyük bir kitle ile bu ilki imzalamış oluruz. Okuduğun için sana teşekkür ederim. Takipte kalın
