Bir hasret büyütüyorum, yüreğimde ninnilerle,
Acı acı bir esinti vuruyor yüreğime,
Kararmış bir güne açıyorum gözlerimi,
Zifiri gecelerde arıyorum seni, körelmiş zihnimde,
Yokluğun da seherini kaybeden benliğimi arıyorum, mezar taşlarında,
Hayat hapishane, bedenim hücre, ruhum mahkum olmuş sensizliğe,
Her gün anıların düşüyor avuçlarıma, göz yaşlarımla yoğrulan anılarını sürüyorum solan gözbebeklerime,
Şimdi yüreğim bir ölüm sessizliğinde, seni gömüyorum en derin yaralarıma,
meçhul
Bazen alırsın eline kalemi, yüreğin akar boş sayfalara, içinden dökülenler bir bakarsın şiir olmuş. Bazen kaçmak istersin ya hani, kaçamazsın bu kaçamayışın, bu esaretin şiir olur, esaret dediğin parmaklıklar arkasında olmaz elbette, bazen dört duvar arası esarettir, bazen koca şehir, bazen dünya zindandır, zindardır içine hapsolup kaldığın bir zaman dilimi. Yürüdüğün yollar şiir olur, altında nefes aldığın gökyüzü, gölgesine sığındığın ağaçlar, kaldırımlar, yosun tutmuş taşlar, kanadını açıp süzülen, kanadı kırık halde üzülen kuşlar şiirdir.
Şiir her şeyden beslenir, her yüreğin bir şiiri vardır, lakin herkes onu kaleme dökemez, dökmek için belki zamanı vardır ya da hiç dökülmez içinde yaşar insan şiirini.
Bir de şiir yürekli insanlar vardır, yukarıda okuduğunuz satırlar ise o şiir yürekli kişiye ait, kim olduğu gizemli kalsın siz onu meçhul diye tanıyın, kendisinin izni ile paylaşıyorum. Umarım daha başka satırlarını sizinle buluşturma mutluluğuna erişirim. Söyleyecek çok şey var lakin gevezelik yapıp güzel satırları gölgede bırakmak istemiyorum, kendim daha sonra başınızı ağrıtırım efendim şimdilik kalın sağlıcakla.
Okumaya zaman ayırdığınız için teşekkür ederim...
e.avina