Sen yapraklarını dökmezdin oysa yüreğim, baharını almasalardı toprağından,
Rengarenk olacaktı dünya, çiçeklerini soldurmasalardı,
Güzellikler gölgesinine sığınacaktı, ateş düşmeseydi yüreğine,
Sana, naçizane yağmurlar getirebildim sadece, avucumun içinde,
Şimdi beton döküyorlar kafamın içine, boş boş seyrediyorum alemi,
Islak kalıplara doldurdular bedenimi, ruhsuz bir kelime sanki,
Uyanışlarım bile yorgun, yitik cansız bir zaman diliminde,
Sana, hüzünler getirdim sadece, gözlerimin pınarında...
Kırık bir dala tutunmuş gibi, umut ile umutsuzluk arasında, düştüm, düşeceğim korkusuyla kovaladığım zamanın pençesinde, yorgunluğumu alacak bir ses, bir nefes bekliyorum. Ayağa kalkacağım biliyorum, Allah'ın izniyle, ayağa kalkacağım biliyorum, acıların düştüğü yerden yükselen muştularla.
e.avina