Sözün kifayetsiz kaldığı yerdeyim,
Hayatın manasını yitirdiği,
Seni kaybettiğim o gündeyim şimdi,
Yalan dünyanın cehennem ateşinde,
İki dünya arasında araftayım şimdi,
Gidişinle yetim kalmış bir çocuk gibiyim,
Hasretinle yangın yeri yüreğim,
Sensiz çıkmaz bir sokak gibiyim şimdi,
Ardından gözlerimde kara bulutlar kaldı,
Nasibime mevsimlerden sonbahar aylardan kasım kaldı...
Meçhul
Koşturuyoruz içinde hayatın, durup dinlenmek istesek hayat beklemiyor maalesef ve bizi acılarla yoğuruyor. O kadar hızlı geçiyor ki zaman bir bakıyorsunuz hayat dediğiniz gün doğumu ile gün batımı arasında. Gündüzün açmazında gecenin çıkmazında bir hayat yokuşunda, kelimeler hançer gibi ciğerimizi deşiyor...
Çocuk gözlerimde kaldı renkleri gökkuşağının,
Mutluluğu bir ömür bekleyecek miyiz?
Dünyanın kış tarafında fırtına eksik olmuyor anlaşılan,
Güneşi görmeden ölecek çocuklar biz miyiz?
e.avina