Bugün sevgililere ait bir gün değil, annelere de ait değil, babalara hiç değil. 365 gün sevdiklerimizle birlikteyken, 365 günde bir gün özel. Neyse hepsi geçti rahat bir nefes alabilirsiniz, en yakın gün için henüz vakit var.
Kim niçin özel kılmış bu günleri, ne önemi var bilmek istemiyorum, asıl merak ettiğim bize ait olan güzelliklere kendilerini özel hissetirmek için başkasının belirlediği günleri özel olarak kabul ediyoruz ve neden. Nedenini geçtim bu derece sahiplenmek garibime gidiyor. Birde şöyle bir durum var, bir insanın sevgili ilişkisi birden fazla olabiliyor, yani eski sevgili, yeni sevgili olarak tabi ve hepsinin özel günü aynı, biraz garip değil mi sizce de?
Aslında bizim için özel olan, hayatımızda yer edinen, hayatlarında yer aldığımız insanlar değil mi ?
Bizim için özel olan zaten sevmek, değer vermek, sahip olmak değil mi?
Bizim için özel olan sevdiklerimizin gözünün içine bakarak yaşadığımız her gün, her saniye değil mi?
Seygiye dair her bir şeyi özel bir gün içine hapsetmek bana pek doğru gelmiyor ve tabi özel gün beklentisi içinde olmakta. Zaten zaman dilimine sığdırmış olduğumuz özel diye tabir ettiğimiz her günün dışında seviyorsak ve seviliyorsak bundan daha özel ne olabilir ki?
Kalbimizi açtığımızda karşılık bulabiliyorsak, düştüğümüz yerde uzanan bir el varsa, canımız acıdığında akan gözyaşlarımızın bir sileni varsa daha özel ne olabilir ki?
Zaman özel olan ya da olmayan bütün günleri çarkında öğütüp parçalıyor ve biz sadece bu karmaşanın içinde bir kaç günü özel olarak kurtarmaya çalışıyoruz. Dünü çarkında öğüten zaman bu günü de yarına bırakmayacak. Bugün başka bir şey yapın ve o çarkın arasında kaybolup gidecek olan günü kurtarın, özel bir gün olmasa da sevdiklerinize özel hissettirin, illa bir hediye almak değildir özel bir gün olduğunu belirtmek için, sevdiklerinizin elini sevgiyle tutun, sözlerinizi sevgi katarak kalbine ulaştırın, gözlerinin içine sevgiyle bakın, hadi bugün o canavarın dişlileri arasından sevgi dolu bir gün aşırın. Sevgiyle yaşayın ve seygiyle kalın...
e.avina