Küçük insanların gururu büyük olur,
der Yusuf Has Hâcib...
İnsanın kendisinden büyük bir yük taşıması, eninde sonunda kişiyi içinden çıkılmaz durumlar karmaşasına sokacağı kaçınılmazdır. Yusuf Has Hâcib'in dediği gibi küçük insanın gururumu büyüktür, yoksa büyük gurur sahibi olmak mı insanı küçültür?
İki durumda da insan küçük kalıyor, bu vaziyette iken gururunun insanın kendisinden büyük olması bir çok güzel özelliği katlediyor. Aşk gibi, dostluk gibi ve hatta kan bağı olan kişilerle arasındaki ilişkileri bile.
Türk Dil Kurumu'nun sayfasında
Kendini beğenme, büyüklenme, benlik, kibir...
şeklindeki tanımını bulabilirsiniz. Kendini beğenme, karşısındakini küçük görmenin ilk adımıdır. Herhangi bir kişinin, kendisinden üstün ve bilgili birilerinin olmadığı düşüncesiyle etrafına bakan kimse, her doğru karşısında, asabiyet dairesi içinde çırpınıp duracaktır.
Gurur insanın kendisine yapabileceği en kötü eylemdir. Şöyle ki bir insanı gururu yalnız bırakır, çaresiz bırakır, çözüm yollarını, çıkış yollarını kapatır ve insan kendi dünyası içinde kurduğu bir zindanda gururu gardiyan kendisi mahkum olarak yaşar, hayatın tadını alamaz. Kişide kötü bir iz bırakır gurur, çünkü kötü şöhret sahibidir ve toplum arasında "gururlu insan" diye tarif edilmez, genelde "burnu havada", "çok bilmiş", "kendini beğenmiş" vb. terimler kullanılır. Bir saydığımız terimlere bakın birde "gururlanmakta haklı" tabirine bakın ne kadar uçurum var arasında.
Eğer gurur yapacaksanız bunu gerçekten hak edebileceğiniz bir şekilde yapın. Çocuklara güzel ve temiz bir dünya bırakın en azından, koşup oynayabileceği, korkmadan sokaklarında gezebileceği bir dünya bırakın. Yapacağınız güzel işlerle büyüyün ki gururunuz küçülsün, ve gerçekten güzel işlerle gurur duyun, kendinizle değil, sizinle gurur duyacak olanlar sizi sevenleriniz olsun.
Okumaya zaman ayırdığınız için teşekkür ederim, kalın sağlıcakla...