Hırs korkulası bir durum, azim ile karıştırmamak gerekir, ikisinin arasında dünyalar kadar fark olduğu malum. Hırs başarıyı getirir elbet, azim başarıyı sabit kılar. Hırsla gelen zafer kibirdir, azimle gelen zaferler kazanım.
Her zaferin sonucunun, doğru orantıda başarıyı simgelediğini düşünmek yanlış olur, bazı zaferler karşımızdakinin stratejik hataları ile kazanılmış olması olasılığı, kişinin kendisine olan güvenini arttırır ve ne yazık ki bunun sonucunda güç zehirlenmesi yaşanabilir. Zafer, insana kazanmış olduğu hissini versede, zafer sahibi kişilerin o noktada bulunmasının etkenlerini anlamaması, irdelememesi çok büyük olasılıkla önümüzdeki dönemleri için bir hezimetin başlangıç noktası, ilk adımları olur.
Tarihte bir çok kişilik kazandığı zaferlerin tadını çıkaramadan, elindekileri kaybetmiş ve yenik bir şekilde tarihteki yerini almıştır ama tarih kitapları hep zaferler kısmını yazar genelde. Yani hayat zaferlerini hoşgörü ve adalet için kullanmayanlara yenilgiyi tattırırak büyük dersler veriyor, muhatabı dersi alıyor olabilir ama sonrasında ibret almayan yığınla insan yine çıkıyor. Tarihin tozlu sayfaları arasındaki yerini alan dönemlerde zafere ulaşmanın yolu savaşlardan geçerdi, modern zamanların savaşı ise tamamen politikadan ibarettir. Maalesef silahsız bir dünya mümkün değil artık fakat politikanın bulaştığı savaşlar silahlı savaşlardan daha tehlikeli çünkü tamamen sinsi, dost kim düşman kim belli değil, haliyle kazananın kaybedenin kim olduğuda belli olmuyor.
Hırs ve azim karşılaştırması ile başlamış olsakta hırsın getirdiği zaferlerin aslında farkedilemeyen zaafiyetler doğurduğu görünüyor. Bu bağlamda ilk zafer başarı olarak kayda geçse de ikinci zafer güç noktasına dönüşüyor, tabi burada gücü elde eden aslında gücün esareti altında olduğunu fark etmiyor ve bu büyük bir egoya dönüşüyor. Bu egonun neticesi en güçlü benim her zaman kazanan benim noktasına kadar ilerleyip insanı körleştiriyor ve böylelikle büyük ve farkına varılmayan bir zaafiyet doğmuş oluyor. Yani güç zehirlenmesi ve zafer sarhoşluğunun getirdiği körlük, ardında büyük bir yıkım bırakıyor ve bunun en büyük etkisi insanın kendinden başka herkese yansıyor, olumsuz olarak tabi.
Günümüz dünyasının çıkar odaklı her hareketinin kaybettiği tüm zamanlardan uzak, üstün görünmek arzusunun yıktığı tüm yaşamlardan uzak ve kişilere odaklı görünen ve yıkıma götürecek büyük zaferlerin hezimetlerinden uzak bir dünya istiyoruz. Umarım yarınlar, yaşamlara huzur getirir...
Nokta koymuştum ama bu sözü bırakmadan olmaz, söz sevgili @tahirozgen hocamızın kızına ait, ve çok derin bana göre çünkü dünya zaten bir satranç oyunun sahnelendiği yer halini almış, aslına röportaj yorumlar kısmından bakabilirsiniz.
Hayır, baba sen kaybetmedin, sadece kazanamadın...
Ne güzel söylemiş kocaman yüreğiyle, kaybetmek her şeyin bittiğini ifade ediyor fakat kazanamamış olmak halen şansın var demek. Yazıyı kaç gündür bitirmeye uğraşıyordum ama olmuyordu demekki eksik kalan yanı varmış, teşekkürler koca yürekli çocuk...
Okumaya zaman ayırdığınız için teşekkürler...
e.avina